Eίτε παραείμαι ρομαντικός, είτε κάτι πάει στραβά με μια μερίδα από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Τα όσα γράψω μετέπειτα αποτελούν προϊόν προβληματισμού και μιας δόσης πίκρας για τα όσα ζούμε, εδώ και μερικά χρόνια, στον Ολυμπιακό μας.
"Συνομιλώντας" διαδικτυακά, εδώ και κάμποσες εβδομάδες, σε ιστότοπο στον οποίο μετείχα ως ιδρυτικό μέλος, έως και πρίν από δύο χρόνια, επιβεβαίωσα, μέσα μου, ορισμένα πράγματα.
Η νέα τάξη οπαδών μας, που ξεπήδησε από τα σπάργανα των οργανωμένων και τράφηκε από μια,
κατ' εμέ, συνειδητή προσπάθεια χειραγώγησης της λογικής και του συναισθήματός μας, από πλευράς επίσημου Ολυμπιακού, εμφανίζει συμπτώματα αδιαλλαξίας, μονολιθικότητας και, φυσικά, επιθετικότητας προς τον καθένα και το κάθε τι, που, κατά την άποψή τους, δεν συνάδει με τα νέα θέσφατα (φυσικά δεν είμαστε οι μόνοι που έχουμε μπει σε αυτή την επικίνδυνη σήραγγα. Και οι αντίπαλοι οργανωμένοι οπαδοί τα ίδια μυαλά κουβαλάνε).
Ποιά είναι αυτά τα θέσφατα; Θέλει ρώτημα; Ο Βαγγέλης είναι πάνω από όλους και από όλα. Ακόμη και πάνω από τον ίδιο τον Ολυμπιακό να μη σας πω.
Ο ιδιότυπος αυτός ιδεολογικός στρατός έχει ως μόνη αποστολή να αποθεώνει τον ιδιοκτήτη της ομάδας, ασχέτως του αν πράττει σωστά ή όχι και το βασικότερο, να απομονώνει δια της "βίας", όσες φωνές επιχειρούν να αποκαταστήσουν μια κάποια ισορροπία σκέψης και στάσης απέναντι στα της ομάδας.
Τουτέστιν,
αν γράψω πως, είναι λογικό να μη μπορεί να κρατήσει ο Ολυμπιακός έναν καλό παίκτη έτσι και έρθει η ακριβή προσφορά για τη μεταγραφή του στο εξωτερικό, μιας και βιώνουμε την παγκοσμιοποίηση των ισχυρών - φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού το πού έχουν τραβήξει τα πράγματα στην μετά Μποσμάν εποχή, με τους μεγάλους να μεγαλύνονται και τους μικρούς να εξαφανίζονται, ή να περιθωριοποιούνται -
αλλά, πως αν θέλουμε να λεγόμαστε μεγάλη ομάδα, θα πρέπει να βρούμε τον τρόπο να μη πορευόμαστε, εφεξής, εν είδη "φυτωρίου" για τα ευρωπαϊκά θηρία, θα μου απαντήσουν με κατεβατά απαξίας και ειρωνείας, λες και έχουν απέναντί τους τον οπαδό μιας εξυγιαντικής ομάδας.
Όταν τους ρωτώ, "τί είναι ποιό σημαντικό για σας; Να παίζει καλά η ομάδα και να μας κάνει περήφανους για την πρόοδό της, ή να σκέφτεστε πως ο Κούτρης και ο Καμαρά βρίσκεται στο στόχαστρο ομάδων από το Καμπιονάτο ή την Πρέμιερ, άρα θα πουληθούν με πολύ καλά λεφτά και έτσι θα νιώθετε ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι;", μου απαντούν, ξανά, με τα ίδια κατεβατά και με το σαφή υπαινιγμό πως είτε το παίζω έξυπνος, είτε ότι είμαι παντελώς βλάξ για να γράφω αυτά που γράφω.
Επειδή οι εν λόγω μάγκες, άπαξ και γράψει ο οιοσδήποτε εκεί έξω, περί Μαρινάκη και χρημάτων για μεταγραφές, τον χαρακτηρίζουν απαξιωτικά ως "λογιστή" και δεν συλλογίζονται πως οι πραγματικοί "λογιστές" είναι αυτοί και μόνο αυτοί.
Εγώ, για παράδειγμα, δεν μπορώ ούτε να διανοηθώ να "πανηγυρίσω", για τις μεταγραφικές επιτυχίες της ομάδας -δηλαδή τις πολλές και ακριβές πωλήσεις. Καταλαβαίνω πως μέχρις ενός ορισμένου σημείου είναι υποχρεωμένη η διοίκηση να αποδέχεται τις προτάσεις των ξένων για αγορά ποδοσφαιριστών μας, αλλά μέχρις ενός ορισμένου σημείου. Άπαξ και ο μέσος όρος εισερχομένων-εξερχομένων στου Ρέντη υπερβαίνει τους 15 ετησίως, παύει να αποτελεί μια αναγκαία σύμβαση!
Επειδή για μένα, επιτυχία είναι τα πρωταθλήματα, οι τίτλοι, οι μεγάλες νίκες και προκρίσεις, το να φτάσουμε σε ψηλά επίπεδα. Δεν το λέω μόνο εγώ. Το ονειρεύεται και η διοίκηση, έτσι δεν είναι. Τώρα, αν για τα "παιδιά", επιτυχία είναι να αγοράζουμε φθηνά και να πουλάμε ακριβά, ή το να λένε οι ξένες ομάδες το πόσο καλοστημένος είναι ο Ολυμπιακός, ή για τα φιλανθρωπικά του Βαγγέλη, τί να πώ; Ώρα τους καλή κι αγέρας στα πανιά τους. Δεν είμαι Ολυμπιακός για να μετράω τα λεφτά του ιδιοκτήτη, ούτε για να μου χτυπούν συγκαταβατικά την πλάτη εκείνοι που με αποκλείουν.
Άμα είχατε ποτέ τη δυνατότητα να συγχρωτιστείτε με κάποια από αυτά τα παιδιά, ή να συνομιλήσετε διαδικτυακά μαζί τους, θα βλέπατε πως έτσι και ξεφύγετε από τη γραμμή που έχουν χαράξει -ή τους έχουν χαράξει, επειδή και αυτό παίζει- μαύρο φίδι που σας έφαγε. Θα σας βγάλουν αντιολυμπιακούς και βαζελόγαυρους εν ριπή οφθαλμού και θα σχολιάζουν, εν χορώ, με ολόκληρα κατεβατά, ακόμη κι αν εσείς θα έχετε γράψει δυό γραμμούλες.
Εσείς τί λέτε; Το θεωρείτε λογικό; Τυχαίο; Επειδή εγώ το βρίσκω απαράδεκτο και αντιπαραγωγικό σε σημείο, ώστε να αρχίζω να πιστεύω πως τα "παιδιά", δεν μπορεί να είναι και τόσο αθώα. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι οργανωμένοι, άρα βρίσκονται υπό την υψηλή προστασία και καθοδήγηση της παέ -της κάθε παέ, ξαναγράφω. Η ερυθρόλευκη παέ έχει μεγάλα προβλήματα από τη στιγμή που βγήκε στην κυβέρνηση ο σύριζα και σε τούτο δεν χωρά αμφισβήτηση. Ό,τι πιο βρωμερό και προκλητικό έχει βιώσει ο Ολυμπιακός από εποχής "πέτρινων".
Για να μη τα ξαναγράφω, πολλοί από εσάς γνωρίζετε πολύ καλά το τί πρεσβεύω, αναφορικά με τον πόλεμο με βάρος μας. Πως ναι μεν είναι άνω ποταμών τα όσα συμβαίνουν, αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια για τα δικά μας διοικητικά και αγωνιστικά πεπραγμένα. Θεωρώ πως όλα έπρεπε να είναι απείρως καλύτερα και σε τούτο δεν μπορεί να ευθύνεται
μόνο ο πόλεμος των συριζανέλ και η διαιτησία.
Όπως αναγράφουν τα ΜΜΕ, ο Βαγγέλης ισχυροποιεί την θέση του στο παγκόσμιο εφοπλιστικό επιχειρείν και υπεισέρχεται σύντομα, στον ιδιαίτερα κερδοφόρο τομέα της μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), με παραγγελίες νέων πλοίων αξίας 2 δισ. δολαρίων. Στα δικά μου νοητικά συστήματα, τούτο σημαίνει πως δεν έχει κανένα απολύτως οικονομικό πρόβλημα για να μπορεί να ασχολείται σοβαρά με τον Ολυμπιακό. Δεν εννοώ πως επειδή έχει φράγκα, να ξεπαραδιαστεί χαρωπά για την ομάδα, αλλά λέω πως η σοβαρότητα που αποδίδει στο επιχειρείν του, καλό θα είναι να απλωθεί και στον ποδοσφαιρικό Γαύρο, επειδή την τελευταία διετία, τα έχουμε πει και τα έχουμε δει.
Η μονολιθική εστίαση του ενδιαφέροντος των "παιδιών", είναι πως ο Βαγγέλης τα σμπρώχνει χοντρά παντού, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γαυροσύνης, πως όλα τα κάνει σούπερ και πως, έτσι και ξανατολμήσει να του κάνει κανείς, υποψία κριτικής, μαύρος όφις που τον έφαγε.
Εμένα, όλη αυτή η συμπεριφορά προσιδιάζει περισσότερο σε πειθαναγκασμό της κοινής γνώμης, παρά σε γνήσια και αθώα προσπάθεια να υπερασπιστεί κανείς την ομάδα απέναντι στους εχθρούς της. Γι αυτό και η επωδός τους είναι ο Βαγγέλης και το τί κάνει στους "άλλους", παρά ο Ολυμπιακός καθαυτός.
Λυπάμαι που θα το γράψω έτσι, ωμά, αλλά ο Βαγγέλης και ο κάθε Βαγγέλας δεν είναι ο Ολυμπιακός. Ολυμπιακός είμαστε όλοι μαζί, στα καλά και στα άσχημα. Ολυμπιακός υπήρχε και επί Ανδριανοπουλαίων και επί Γουλανδρή και επί Νταϊφά και επί Σαλιαρέλη και επί Μπανασάκη και επί Κόκκαλη και επί Βαγγέλη.
Όλοι μας, ή τουλάχιστον να γράψω για όλους όσοι αγαπάμε την ομάδα και το σήμα της και έχουμε απαλλαγεί, κατά το δυνατό, από τα σύνδρομα που μπορεί να μεταφέρουμε μέσα μας, αποζητάμε ο Θρύλος να μεγαλώσει, να προοδεύσει, να παίξει τελικό μεγάλης διοργάνωσης και αν είναι δυνατό, να πάρει την κούπα. Αλλά όταν βλέπουμε πως ο στόχος υποστρέφει, εξαιτίας λαθών που δεν είναι λογικό να γίνονται, έτσι στα ξαφνικά και πιάσουμε να αναρωτιόμαστε για το παρόν και το μέλλον της ομάδας, τότε γιατί θα έπρεπε να μας την πέφτουν τα "παιδιά'; Είναι αυτοί οι θεματοφύλακες της αγάπης και της γνώσης για τον Ολυμπιακό και δεν το γνωρίζουμε;
Όλη αυτή η κατάσταση με έχει στενοχωρήσει, επειδή, ως άνθρωπος λογικός και ενωτικός βλέπω πως, έτσι και δεν έχω οπαδικό και οργανωμένο "στέκι", και έτσι και δεν το "βουλώνω", θα τους βρίσκω διαρκώς απέναντί μου.
Μου έρχονται ανάκατα οι σκέψεις και αυτό δείχνει πως έχω να πω πολλά περισσότερα, ίσως και πιο σκληρά, αλλά αυτή είναι, ακριβώς, η στιγμή για να το σταματήσω.
Το καλό είναι πως, για όποιον είχε την όρεξη και διάβασε τα κείμενα που έχουν ανέβει, εδώ μέσα, είτε από εμένα προσωπικά, είτε από τον Γιώργο, από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη, θα δει πως η κριτική στάση μας απέναντι στην παέ πηγάζει από γνώση και ενσυναίσθηση των πραγμάτων -εκτός του ότι έχει επιβεβαιωθεί σχεδόν στο ακέραιο - και όχι από ανάγκη να την πούμε στον καθένα, ιδιαίτερα, δε στον Βαγγέλη και στη διοίκησή του, να επαληθευτούμε και να ψαχνόμαστε για τα "μπράβο" των αναγνωστών μας. Εμείς θέλουμε να γίνουμε "ρόμπες", να μας βουλώσουν το στόμα, να μας διαψεύσουν για να χαιρόμαστε την κάθε γαύρικη ημέρα.
Πάντα προσδοκούμε να κάνει το ΟΝΕΙΡΟ πραγματικότητα και κυρίως, να μην αφήσει να συνεχιστεί όλο αυτό το παιχνιδάκι, στο οποίο ο Ολυμπιακός εμφανίζεται, εν πολλοίς, ένας κλαψιάρης σύλλογος που τον κατατρέχει η άδικη η κενωνία. Ειδάλλως, η διαιώνιση αυτή της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, με τα "παιδιά", μπροστάτζα, να υπερασπίζονται το κάθε τί, άκριτα, θα σημαίνει πως "έκλεισε ο κύκλος για τον Θρύλο" και θα πρέπει να μας το σερβίρουν με τρόπο για να μη βαρυστομαχιάσουμε.
Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Adam!
