ΑΜΠΑΣΚΕΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

 

Κάποιοι χαρακτήρισαν παλιότερα "ντροπή του Ολυμπιακού" το τμήμα μπάσκετ. Είναι βαρύ να χαρακτηρίζεις ντροπή μια ομάδα που έχει πάρει τρία ευρωπαϊκά και έχει υπερδιπλάσιες παρουσίες σε τελικούς ευρωλίγκας, αλλά καταλαβαίνω κι εκείνους που ξεστόμισαν κάτι τόσο βαρύ. Αναφέρονταν, στην παρουσία και εικόνα του Ολυμπιακού στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Υπάρχουν οπαδοί μας, ορισμένοι εκ των οποίων και φίλοι μου, οι οποίοι δεν διέκριναν και δεν καταλόγιζαν καμία ευθύνη στους Αφους, για τον τρόπο με τον οποίο διοικούσαν την ομάδα εν μέσω του πολέμου που της είχαν κηρύξει ο βάζελος και τα συνεταιράκια του στον Φάρο. Δεν εκστόμιζαν, για χρόνια, κακιά λέξη για την "απάθεια", με την οποία έβλεπαν τόσα χρόνια να τους (μας) κλέβουν τίτλους, να τους ειρωνεύονται και να τους καταδιώκουν. 

Θυμάστε ότι σε κεκλεισμένων των θυρών αγώνα μας, είχε βάλει ο Τράκης...κατάσκοπο να τραβά φωτογραφίες τους Αφούς με τα μπλουζάκια με τα οποία διαμαρτύρονταν για τις βολές και μετά τους έσυρε στην αθλητική δικαιοσύνη για να τιμωρηθούν; Θυμάστε ότι αντί να ελέγχουν τον βάζελο που ξεφτίλισε κάθε έννοια έννομης τάξης και κανόνων, ο Τράκης έβαζε τον ΣΔΟΕ να κάνει ντου στα γραφεία της ΚΑΕ; Πού κάθε καλοκαίρι δήλωνε πως θα μας διαλύσει και θα διώξει τους Αφούς από το χώρο; Που τους έπαιρνε από το χεράκι για να τους βάλει στο οάκα, τάχα, να μην τους κάνουν ντα κι απο πάνω; 

Η επωδός των περισσότερων από τους υποστηρικτές των Αφών έλεγαν πως δεν "θέλουμε να γίνουν σαν τον Γιαννακόπουλο και σαν τον... Μαρινάκη". Από την πλευρά μου υποστήριξα από πολύ νωρίς το ότι εφόσον δεν θέλουν να μεταχειριστούν τρόπους και μεθόδους που δεν τους ταιριάζουν -κάτι που σέβομαι - τουλάχιστον να απομακρύνουν την ομάδα από αυτό το βρωμερό τοπίο, να προστατεύσουν τους εαυτούς τους, τα πολλά λεφτά που σπρώξανε και εμάς που είχαμε απηυδήσει. 

Αυτά έγραφα το 2015...http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/150430/boyr-stin-adriatiki-ligka    

Από μια καλοτυχία, το 2011 ενώ ήταν έτοιμοι να αποχωρήσουν από την ΚΑΕ και να αφήσουν ξανά την ομάδα στο έλεος της βαζελοπαράγκας που δημιουργήθηκε τη ευγενική δωρεά του Κόκκαλη -για να μη ξεχνιόμαστε- φτιάχτηκε από το πουθενά μια ομαδάρα που σάρωσε τις ευρωλίγκες, πήρε μερικά πρωταθλήματα και έκανε όλη την Ευρώπη να παραμιλά (την Ευρώπη, όχι την Ελλάδα, Στην Ελλάδα ο Φάρος μας είχε για την Κάτω Ραχούλα).

Αφήσανε μετά το πράμα να τσουλήσει με κεκτημένη ταχύτητα και φροντίσανε να εξασφαλίσουν τις συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργεί και βρίσκεται σήμερα η ομάδα, με το να μη κρατούν τους εκάστοτε παιχταράδες που είχε το ρόστερ και με τους οποίους ενισχύσαμε όλους τους αντιπάλους τους οποίους είχαμε στα 4 και σε άλλες θέσεις του ορίζοντα επί τόσα χρόνια. 

Παράλληλα, κόψανε μαχαίρι τις επενδύσεις σε έμψυχο υλικό, καθώς το μισό και βάλει από το μπάτζετ προοριζόταν για να καλύψει τις ανάγκες της παρουσίας του Σπανούλη, μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα στα χρονικά της ομάδας, ο οποίος, όμως, εδώ και μερικά χρόνια, έχει καταντήσει το μέγα βαρίδι που έχει χαλάσει τις ισορροπίες και εμποδίζει την ανέλιξη της ομάδας σε πιο σύγχρονα πρότυπα. 

Απομείναμε να ρίχνουμε στη μάχη τα φαντάσματα του παρελθόντος και να σκορπάμε κάποιες φορές, τον τρόμο στους...Άραβες σαν τον Ελ Σιντ, που τον είχανε δέσει πεθαμένο στο άλογο για να φοβίζει τους εχθρούς! 

Δεν πάει άλλο!

Έχω διαβάσει καλούς συναδέλφους να υποστηρίζουν -σωστά- πως το πρόβλημα του Ολυμπιακού είναι το ότι έχει τριγύρω τους εξωθεσμικούς εχθρούς - δημοσιογράφους- που δηλητηριάζουν τα μυαλά των Γαύρων με το να γράφουν διαρκώς ότι ο Ολυμπιακός ακόμη κι αν νίκησε σε ένα παιχνίδι έχει "πολλά προβλήματα", την ώρα που η πανάθα τα κάνει όλα σωστά και αδικείται. 

Οι καλοί αυτοί συνάδελφοι γράφουν ακόμη πως ο Ολυμπιακός έχει σοβαρό και διαχρονικό πρόβλημα με τη διαιτησία και πως γι' αυτό δεν προχωρά τα τελευταία χρόνια στην ευρωλίγκα και ότι στην τελική είναι λάθος για τους οπαδούς του Γαύρου να ασκούν κριτική στην ομάδα.

Συγνώμη, αλλά διαφωνώ!

Η κριτική είναι ένα καλό μέσο για να διορθώνεις τα σφάλματα. Δεν μπορεί όλοι εμείς που διακρίνουμε ότι πάει κάτι θεόστραβα με την ομάδα, να μη τολμάμε να το πούμε επειδή, δήθεν τότε δεν θα είμαστε υποστηρικτές της. Τί πρωτόγνωρες απαριές είναι αυτές; Δεν λέμε ότι γνωρίζουμε την πάσα αλήθεια, αλλά ένα μεγάλο τμήμα της, ε, του ούστη, την αντιλαβανόμαστε.

Όταν βλέπουμε, για παράδειγμα, την Φενέρ που ξεκίνησε άσχημα μετά τις ανακατατάξεις της περσινής σεζόν, να προχωρά σε μεταγραφές τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη για να καλύψει τα κενά της επειδή φιλοδοξεί να διακριθεί και από την άλλη τον Ολυμπιακό να κάθεται ήσυχος σαν να μη τρέχει μία και να αφήνει να διαφανεί ότι ο Μπαρτζώκας - ο οποίος αντί για μέρος της λύσης αποτελεί καραμπινάτα μέρος του προβλήματος- δεν σκοπεύει να αλλάξει κανέναν από αυτούς που μας έχουν κάψει τα μυαλά, επειδή είναι "καλά παιδιά και άριστοι χαρακτήρες", εγώ καταλαβαίνω ένα: Πως οι Αφοί έχουν παρατήσει την ομάδα αυτή την περίοδο και είτε πατώσει είτες όχι, ένα και το αυτό για τους ίδιους. Ποιά ευρωλίγκα και ποιά "οκτάδα" τώρα; Αφού έτσι είναι, μη γελιόμαστε, ας βλέπουν τον Ολυμπιακό μόνοι τους, δίχως εμάς!

Συγνώμη, αλλά αυτό λέγεται όχι απλώς λευκή πετσέτα, αλλά προδοσία κατά της ομάδας που ανακηρύχτηκε η καλύτερη της τελευταίας δεκαετίας και που ήταν το καμάρι μας στην Ευρώπη (επειδή στην Ελλάδα δεν θα ήθελα να πω τί μας ήταν...)

Από τη φετινή παρουσία του Ολυμπιακού στην ευρωλίγκα αυτό που μου μένει είναι πως πρόκειται για την πιο αμπάσκετη ομάδα που είχαμε στα χρονικά. Μια ομάδα άνιωθη, με παίκτες που ο ένας θα μπορούσε να στέκει στα φανάρια περιμένοντας να καθαρίσει κανά τζάμι αυτοκινήτου, ο άλλος θα ακολουθούσε θεραπεία για αυτισμό και κάποιος άλλος θέλει στοργή και προδέρμ επειδή τα αγόρια στο παρκέ είναι σκληρά και τον πονάνε! 

Μια ομάδα στην οποία ο Βασίλης νοιάζεται πλέον για το πόσους περισσότερους πόντους θα βάλει στο σακούλι του και φτάνει σε σημείο να βαράει τρίποντο και η μπάλα να μένει ενάμιση μέτρο μακριά από τη στεφάνι και τον Σλούκα που παρά την προσπάθειά του έχει γίνει "μοιραίος" τα τελευταία 4-5 ματς με τις αδιανόητες αλακίες που κάνει στο τέλος (Δεν με ενδιαφέρει αν είναι κουρασμένος. Θα έπρεπε να ελέγχει καλύτερα το σώμα και το μυαλό του, σαν μεγάλος παίκτης που είναι, αντί να εκτίθεται με αυτό τον τρόπο). 

Αλλά τί λέω κι εγώ. Εδώ είδα τον Σλούκα να κατεβάζει τη μπάλα αστην επίθεση και αντί να κοιτάξει τί καλύτερο να κάνει με αυτή, να ωρύεται, χειρονομώντας με το ελεύθερο χέρι, σε βάρος συμπαίκτη του επειδή δεν έκανε προφανώς κίνηση ή δεν ξέρω τί άλλο, ή να κοιτάζει με δολοφονικό ύφος αυτό το μαύρο καημένο αθώο...αγγελούδι, τον Έλις επειδή έχασε τη μπάλα μέσα από τα χέρια του -ξανά.

Αν αυτό είναι ομάδα, εγώ είμαι ιδιοκτήτης των Λος Άντζελες Λέικερς!

ΥΓ. Το πόσο άνιωθοι με τον Ολυμπιακό και το πόσο παρτάκηδες είναι, ιδίως, οι Έλληνες που έχουν περάσει από την ομάδα μπορούμε όλοι να αναγνωρίσουμε στα πρόσωπα των παπαλουκάδων, των παπαπέτρων, των μπουρουσαίων και άλλων, για να μην ανοίξω περισσότερο το στόμα μου βραδιάτικο. Έτσι τους καταντά κατά βάση η συμπεριφορά των Αφών και μη σας ξενίζει με αυτό που γράφω... 

Adam    

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΑΝΑΚΑΣ: ΥΨΗΛΟΦΡΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΠΟΝΟΥ

 

(Ίτε παίδες Απόλλωνα ασούμε... Ρίξτε τους ένα τρίμπαλο να μάθουν οι κωλόγαυροι) 

Γιώργος Τσανάκας. Το νέο αρδοπουλέν μου. Μεγάλη πένα. Αρδικειμενική και στοχευμένη ανάλυση. 

Ηλεκτρονικό σπίτι του ο σπορεφεμ. Η μεγάλη αντιολυμπιακή σφηκοφωλιά που εδράζεται κάπου βαθιά εντός των γνωστών ορίων του Σύμπαντος. 

Τελειώνει το χθεσινοβραδυνό ματσάκι στην Ριζούπολη. Ο Τσανάκας αισθάνεται την ανάγκη να κατακλύσει το κενό που μεσολαβεί από τα μάτια στον εγκέφαλό του, με ένα εμπνευσμένο άρθρο, που όμοιό του δεν θα έχει γράψει άλλος κανείς!

Τα υλικά είναι όλα μπροστά του. Ο Απόλλων έχει ηττηθεί με 1-3. Καθώς η πενία τέχνας κατεργάζεται, ο Τσανάκας καλείται να ανακαλύψει έναν εύσχημο τρόπο να μοιραστεί τον άκρατο πόνο που  σουβλίζει πέρα για πέρα την κρυφοβαζελική ύπαρξή του, με τους υπόλοιπους σοβαρά ασθενείς τούτου του τόπου, δίχως όμως -έτσι νομίζει- να "εκτεθεί", αν και στις τελευταίες δύο παραγράφους αυτή η υψηλόφρων επιδίωξή του δεν ευοδώνεται. 

Σχεδόν κάθε πρότασή του κραυγάζει απελπισία. Οι οιμωγές του για τον καταραμένο Απόλλων -δεν κλίνεται όπως μας έχουν μάθει τόσα χρόνια οι ακαδημαϊκοί του αρδικειμενικού χώρου- όστις δεν ημπόρεσε να ΄σοφαρίσει τον κωλόγαυρο, έφθασαν μέχρι ΄κει ψηλά στον Όλυμπο και ξυπνήσανε τους Θεούς. 

Τί άλλο πρέπει να γίνει ρε πούστη μου, αναρωτήθηκε, για να δούμε χαρά στα σκέλια μας και εμείς οι κρυφοπουτάνες της αρδογραφίας; Δηλαδή, τί πρέπει άλλο να κάνουμε; Να τρέξουμε στον αιφνιδιασμό μόνοι μας και να κάνουμε έξη βήματα πριν σηκωθούμε και καρφώσουμε την πουτάνα στο καλάθι τους; (https://2future4u.gr/2021/02/01/panathinaikos-promitheas-ta-vimata-toy-bendil/?fbclid=IwAR2QkyqoGRMLjDVBN-XW32EkTXYsaO-Kj4FcEQPadw_Bi733Gtt79wRStmA) 

"Τί άλλο απέμεινε και για μας τους καταφρονεμένους που εδώ και δεκαετίες περιμένουμε να ευοδωθούν τα ιερά βαρδινογιάννεια κελεύσματα περί του "ποτέ πια πρωτάθλημα στον Πειραιά", την πουτάνα μου μέσα;"

Διαβάστε και απολαύστε -το κείμενο που ακολουθεί είναι κόπι πέιστ και τα bold γράμματα είναι του αρδογράφου:

Στη Ριζούπολη το αποτέλεσμα ήταν το φυσιολογικό, αυτό που περίμενε κανείς. Ο Απόλλων Σμύρνης έβαλε εν μέρει δύσκολα στον Ολυμπιακό για μια ώρα αγώνα, εμποδίζοντάς του το κάθετο ποδόσφαιρο και οδηγώντας το ματς κυρίως στα πλάγια. Η τεράστια ποιότητα των Πειραιωτών, όμως, έκανε τη διαφορά στο ματς, αφού οι ποδοσφαιριστές του Πέδρο Μαρτίνς εκμεταλλεύτηκαν κάθε ένα από τα τραγικά λάθη των αντιπάλων τους, τα οποία δεν ήταν λίγα.

Η «κυανόλευκη» άμυνα βρισκόταν σε τρικυμία και η μπάλα έμενε πολλές φορές «ζωντανή» στην περιοχή ή γύρω από αυτή. Αλλά η αλήθεια είναι πως ο Ολυμπιακός δεν απείλησε τόσο πολύ, ιδιαίτερα μέχρι το 70ο λεπτό αφού οι μέσοι των γηπεδούχων (Κολ, Σλίβκα) έκαναν πολύ καλή δουλειά και η διπλή ζώνη άμυνας του Παράσχου περιόρισε τις κατά... κύματα επιθέσεις του Ολυμπιακού. Παρόλα αυτά τα λάθη που γίνονται σε κάθε ένα γκολ είναι «μυθικά». Λάθη τοπικού, λάθη που δεν συγχωρούνται από έναν σαφώς ποιοτικότερο και ανώτερο αντίπαλο με ποδοσφαιριστές που αμοίβονται με πολλές χιλιάδες ευρώ ή και εκατομμύρια.

Η ποιότητα των «ερυθρόλευκων» προφανώς θα έκανε την διαφορά. Άπαντες το γνώριζαν από πριν πως ήταν εξαιρετικά δύσκολο για την Ελαφρά Ταξιαρχία να πάρει κάτι θετικό. Ωστόσο, η μεγάλη διαφορά δεν εντοπίζεται μόνο στην ποιότητα αλλά και στη νοοτροπία των δύο ομάδων. 

Ο Ολυμπιακός έπαιζε μόνιμα σε ένα σταθερό τέμπο. Ο Σα μοίραζε γρήγορα μπάλες στα στόπερ του, τα πλάγια εκτελούνταν γρήγορα και οι Πειραιώτες είχαν το πάνω χέρι και τον έλεγχο μόνιμα, βγάζοντας πολλά τρεξίματα και ανεβάσματα στο γήπεδο. Προφανώς, ο Απόλλων έπαιρνε ανάσες, έπαιζε όσο μπορούσε και του επιτρεπόταν με τον χρόνο. Και ο προπονητής του θέλησε από τη μεριά του να πάει σε πιο χαμηλό τέμπο το παιχνίδι, ώστε να κρατήσει το... εύθραυστο 1-0 για να πάρει ρίσκα στο τελευταίο τέταρτο και να διεκδικήσει ένα θετικό αποτέλεσμα που δεν του βγήκε.

Όλα τα παραπάνω είναι θεμιτά και απολύτως σωστά. Δεν επιτρέπεται, όμως, σε καμία περίπτωση να σκοράρει στο 89ο λεπτό, να μειώνεις σε 2-1 και να έχει 3-4 λεπτά να διεκδικήσεις ό,τι μπορείς απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα και εσύ να... αδιαφορείς. Είναι απαράδεκτο να μην παίρνεις την μπάλα, να την στήσεις τρέχοντας στη σέντρα ώστε να επανεκκινήσει γρήγορα το παιχνίδι. Δεν επιτρέπεται απλά! Δείγμα του ότι ο Απόλλων δεν πίστεψε ποτέ πως μπορεί να χτυπήσει το ματς και να πάρει κάτι θετικό, δείγμα του ότι ακόμη και στο 90' δεν κυνήγησαν την τύχη τους! Όπως ο Ολυμπιακός, ο οποίος παρότι δέχτηκε γκολ στο φινάλε και είδε τον Απόλλωνα να μπαίνει ξανά εν μέρει στο ματς δεν αγχώθηκε. Πήρε την κατοχή, έλεγξε τον αγώνα στο έξτρα τρίλεπτο των καθυστερήσεων, κέρδισε διαδοχικά φάουλ κοντά στην αριστερή γωνία και βρήκε το τρίτο γκολ με τον Χασάν... Δεν αγχώθηκε, γιατί έχει την ψυχολογία του στα ύψη, γιατί έχει τη νοοτροπία πως θα κερδίσει με κάθε πιθανό τρόπο και δεν μιμήθηκε άλλες ομάδες στην φετινή κούρσα του πρωταθλήματος που όταν δέχτηκαν γκολ... λιποθύμησαν!

Οι μεγάλες ομάδες δεν ξεχωρίζουν μόνο από την ποιότητά τους, ούτε θεωρώ πως οι φανέλες παίζουν ποδόσφαιρο. Αν ήταν έτσι να μην έπαιζαν οι μικρομεσαίοι στο πρωτάθλημα, να μαζεύαμε 2-3 μεγάλες από κάθε πρωτάθλημα και να γινόταν μια πανευρωπαϊκή λίγκα και οι υπόλοιποι να... κοίταζαν. Η διαφορά της μεγάλης ομάδας, που φαίνεται και στο γήπεδο, είναι στη νοοτροπία. Και ο Απόλλων Σμύρνης πρέπει να αρχίσει να βρίσκει τρόπους για να παίρνει αποτελέσματα από μεγάλους αντιπάλους, πρώτα απ' όλα για το πρεστίζ του...

ΥΓ. Είναι τρομερό και άκρως ελληνικό να υπάρχει πανό σε αγώνα κεκλεισμένων των θυρών και μάλιστα από τους... φιλοξενούμενους, για ένα ματς που ακόμη μνημονεύεται για πολλούς λόγους. Η ευθύνη σαφώς και βαραίνει και τους γηπεδούχους που δεν το κατέβασαν, που επέτρεψαν να υπάρχει στο ματς αυτό το πανό. Γιατί και αυτό είναι κάτι που παίζει ρόλο στο πρεστίζ σου σαν σύλλογος!

ΥΓ. 2 Μακάρι να ήταν ένα ατυχές περιστατικό, να έγινε πάνω στη σύγχυση του γκολ, το γεγονός πως δεν έτρεξαν στη σέντρα οι γηπεδούχοι μετά τη μείωση του σκορ και να μην επαναληφθεί προφανώς... Δεν επιτρέπεται στην μεγάλη ιστορία της Ελαφράς Ταξιαρχίας να μην κυνηγάει κάθε αποτέλεσματα!

Adam