ADAM ΕΦ' ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΥΛΗΣ

Πιο ήσυχος μετά τη χθεσινή ένταση, αγωνία και ταραχή θα αναλύσω μερικά πράγματα της ομάδας, άμεσα ή έμμεσα, που θεωρώ ότι αποκρυσταλλώνουν ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας της.

Κατ΄αρχάς είναι ο Μαρτίνς. Τον Πέδρο τον συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν είναι λόγια του αέρος. Βγάζει μια μελαγχολία -πιθανώς τη μελαγχολία του ανθρώπου που έζησε δίπλα στον ωκεανό που βρέχει την πατρίδα του, αλλά και τη μελαγχολία που χαρακτηρίζει τους Ίβηρες, ένα σπάνιο ανθρωπογεωγραφικό δείγμα Ευρωπαίου - και μια γλυκάδα, παραπλήσια, θα έλεγα με εκείνη του Ερνέστο.

Φυσικά, το να τον συμπαθώ ως άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι του χαρίζω κάστανο ως επαγγελματία. Είναι άραγε κακός προπονητής; Όχι βέβαια. Τότε γιατί τα κάνει, φορές-φορές μαντάρα με τις επιλογές και τις αποφάσεις του; Κοιμάται στον ηλεκτροφόρο πάγκο, όπως τον κατηγορούν διάφοροι; Όχι βέβαια. 

Για να απαντήσω θα χρειαστώ λίγες γνώσεις ψυχολογίας και ενστίκτου.

Ο Πέδρο τα κάνει μαντάρα και κολλάει όταν το κάνει για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή ως ιδιοσυγκρασία αισθάνεται την πίεση που δεν έμαθε ποτέ στην πατρίδα του. Και η πίεση δεν υπήρξε ποτέ το κατάλληλο φάρμακο για να θεραπευτεί κανείς από τις αδυναμίες του. 

Ο Πέδρο δεν αδιαφορεί για τον Ολυμπιακό. Τουναντίον! Είναι σαφές, στα δικά μου μάτια, ότι έχει ταυτιστεί μαζί μας. Μας "αγαπάει". Δείτε μόνο το βίντεο που ανέβασε η ΠΑΕ από το χθεσινό ματς για να καταλάβετε. Στην αρχή του ιδίως, το πώς ακούγεται σπασμένη από την προσμονή και την ένταση η φωνή του όταν λέει στα λατρεμένα παπιά μας, την ανάγκη να νικήσουν για να περάσουν στην κορυφή της βαθμολογίας.

Επομένως, όταν έχουμε δει το βίντεο και γνωρίζουμε το πώς προσεγγίζει την κατάσταση, το να πει κανείς, με ελαφράδα που προσιδιάζει στην επιπολαιότητα, ότι ο Πέδρο είναι ένας αδιάφορος κοιμήσης που κάνει όλο παπαριές, δεν θα είναι σωστό, Καθόλου!

Απόδειξη, το γεγονός ότι διέγνωσε το αδύνατο σημείο της διάταξης της ομάδας, στο πρώτο ημίχρονο και αποκατέστησε την ανισορροπία με την αλλαγή του Μπενζιά και την αναδιάταξη της θέσης του Βαλμπουενά. Βέβαια, παραμένει το γεγονός ότι διέπραξε "προπατορικό αμάρτημα" στο πρώτο ημίχρονο, δείχνοντας ότι δεν είχε μάθει καλά το μάθημα για τον βάζελο από τα προηγούμενα ντέρμπι που έπαιξε και αυτό είναι, δυνητικά, σοβαρό σφάλμα. 

Δυστυχώς, κάτι τέτοια τα κάνει συχνά και γι' αυτό η ομάδα, που έχει επιπλέον, δυσκολίες συγκρότησης ενδεκάδας, με τόσους από τους παίχτες-κλειδιά της, τραυματίες, την πατάει και χάνει βαθμούς και ενδεχομένως, προκρίσεις -όπως εκείνη στο Τσάμπιονς Λιγκ και μη γελάσετε με την γνώμη μου. Μια πιο ορθολογική διαχείριση και επιλογή παικτών και κατάλληλη "διαπαιδαγώγηση" θα μας είχε στους "16".

Μαθαίνουμε να ζούμε με τα καλά του και τα στραβά του, αλλά πάνω από όλα σεβόμαστε τη δουλειά που έχει ρίξει για να μεταστρέψει μια ομάδα παπιών σε κανονική αρμάδα. Έχει ακόμη δρόμο έως ότου το καταφέρει και ας μη λησμονούμε, συνάμα, πως η ευθύνη δεν τον βαραίνει εξ 'ολοκλήρου. Ορισμένα εργαλεία στο γήπεδο δεν είναι ακόμη έτοιμα και "ψημένα" για τον Γαύρο και γι΄αυτό θα πρέπει να είμαστε και υπομονετικοί και συμπονετικοί. Η διοίκηση έχει την ευθύνη να του στελεχώσει την ομάδα και με κανέναν έμπειρο της προκοπής ή με παίκτες νεότερους και ατσάλινους στην ψυχή. Είδαμε το τί βοήθεια μπορεί να προσφέρει ο Λάζαρος και ο Αβραάμ και ο Ματιέ. 

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ

Για να μπορεί ο Πέδρο να χτίσει ομάδα-ατσάλι χρειάζεται τη σωστή πρώτη ύλη σε κάθε θέση. Ας πούμε, στην άμυνα όπου κυριαρχεί ένας περίεργος "μπαμπούλας", ο Σεμέδο, τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί και σε κάθε ματς παρατηρούμε, με σφίξιμο στο στομάχι, κάτι απαράδεκτα πράγματα για επίπεδο Ολυμπιακός. Προσθέτεις στον εξαιρετικά ταλαντούχο, αλλά και κάπου-κάπου στην κοσμάρα, του, Ρούμπεν, τον Ρέτσο -ή κάποιον στην αξία του- και λύνεις σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει για τους πλάγιους μας μπακ, όπου μόνο ο Τσιμίκας που τούχουν βγει τα πλεμόνια από το καλοκαίρι, είναι επιπέδου Ολυμπιακός.

Να πάω στο κέντρο; Κέντρο άκεντρο σε πολλά καίρια ματς. Η απουσία ενός συνδυασμού, σε ατομικό επίπεδο, μαχητή και "εγκεφάλου", στερεί από την παραγωγικότητά μας στην επίθεση και προσθέτει βάσανα στην άμυνα. Σχεδόν κανείς από όλους όσοι παίζουν στη θέση δεν πληρούν τα κριτήρια, μηδέ εξαιρουμένου του συμπαθούς μου Γκιλέρμε.  

Επομένως, είναι σαφέστατα υποχρέωση της διοίκησης να προσθέσει στην ομάδα την ποιότητα που της λείπει και ει δυνατόν, να την εμπλουτίσει με στοιχεία ωριμότητας και κλάσης. Φέρτε μας  προσωπικότητες και τα υπόλοιπα παιδιά θα αποκτήσουν στιβαρότητα με τη σειρά τους. Ο Ολυμπιακός δεν είναι "πεδίο για να ασκούνται, βρίζοντας ξένοι φαντάροι".

Συμπέρασμα αγωνιστικό:

Ο Πέδρο προσέγγισε λάθος το ματς με τον βάζελο και το διόρθωσε στην πορεία. Καλό θα είναι να μη χρειάζονται διορθώσεις εκ των υστέρων. Αυτό θα γίνει όταν ωριμάσει και ο ίδιος και απαλλαγεί από τους ψυχαναγκασμούς που του δημιουργεί η αναγνώριση της ευθύνης του να κυβερνά τέτοια καραβάρα σαν τον Γαύρο. 

ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ

Eν αρχή ην το χάος και το χάος έχει όνομα: ΒΑΖΕΛΟΣ! Ο σκοταδισμός σε όλο το μεγαλείο του. Ό,τι πόλεμος εναντίον του Ολυμπιακού συμβαίνει από καταβολής αθλητισμού στην πατρίδα μας έχει προέλθει από αυτούς τους χολερικούς τύπους. Η μανία και το μίσος τους σε βάρος μας, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε και πρωταγωνιστούμε τους οδήγησε στην αυτοκαταστροφή. Αυτά τα χωριαταρέικα των παοκτσήδων είναι, για μένα, ανούσια και ανάξια σχολιασμού -το βλέπετε άλλωστε και από το πώς απαξιώνω να ασχολούμαι μαζί τους, πέραν της συνήθους πλάκας.

Αυτοί και μετά οι άλλοι, οι μοχθηροί και ύπουλοι αεκτσήδες που φτάσανε να πανηγυρίζουν που υποβιβάστηκαν και γελοιποιήθηκαν είναι οι μεγάλοι εχθροί μας. 

Για όλους αυτούς δεν πρέπει να υπάρχει λύπηση και λογική αντιμετώπιση. Και όμως! Οι διοικήσεις μας έχουν φθάσει σε σημείο να τους υπερασπίζονται και να τους προσφέρουν χείρα βοηθείας, όταν θα έπρεπε να τους ρίξουν στα τάρταρα όπου και ανήκουν. Οι αποφάσεις του επίσημου Ολυμπιακού υπέρ του βάζελου έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη λογική και το συναίσθημα του οπαδού. Και είναι ασυγχώρητο. Αυτοί κρύβονται πίσω από όλα τα σημερινά δεινά και τους βλέπουμε ακόμη και σήμερα, να οργανώνουν και να ενορχηστρώνουν ακόμη μια επίθεση σε βάρος μας.

Η υποχρέωση ενός πραγματικού Γαύρου, είτε είναι στη διοίκηση, είτε στην κερκίδα και στον καναπέ είναι μία: ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δικαιολογίες του τύπου, "να μη μιλάμε για τα αγωνιστικά όταν γίνονται όλα αυτά που γίνονται στα γήπεδα και έξω από αυτά", δεν έχουν νόημα και είναι εντελώς λάθος.

ΟΠΑΔΟΙ

Κλείνω με το ζήτημα των οπαδών και λέω το εξής: 

Οπαδός με μάσκα στο γήπεδο= εχθρός της ομάδας. 

Οπαδός που περιμένει τα πούλμαν των αντιπάλων έξω από το γήπεδο και ρίχνει πέτρες και μπουκάλια= εχθρός της ομάδας. 

Οπαδός που ανάβει πυρσούς και πετάει βαρελότα στο Φάληρο= εχθρός της ομάδας.

Διότι η Θύρα 7 καλούσε, χθες τα μέλη της να στηθούν στο πάρκινγκ του Καραϊσκάκης για συμπαράσταση, αλλά ξεχνά ότι είναι η ίδια που προκάλεσε την, για μιά ακόμη φορά, τιμωρία της έδρας μας...

Αρκούν αυτά.

Αδάμ!