"H ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΕΙ ΣΧΕΔΙΟ"

Τον Νοέμβριο του 2017 είχα γράψει άρθρο με τίτλο "Το απατηλό όνειρο του Θρύλου" 

(https://ihaveadream1925.blogspot.com/2017/11/) 

όπου προανήγγειλα, τις περιπέτειες που θα βίωνε ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη- είχαν ήδη ξεκινήσει ελέω διοίκησης και Χάσι από το περασμένο φθινόπωρο- εφόσον συνέχιζε να κάνει το ένα λάθος πίσω από το άλλο -είχε ξεκινήσει από το καλοκαίρι του 2016.

Διαβάστε το τελευταίο τμήμα του άρθρου:

"Η πραγματικότητα διαψεύδει, εκ των πραγμάτων την ανιστόρητη διακήρυξη των διοικήσεων του Ολυμπιακού περί της ανυπέρβλητης δυσκολίας ενός επιτυχούς ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

Ο Μαρινάκης προσέγγισε το θέμα "Ευρώπη", με μια άλλη διακήρυξη. Το "We Keep on Dreaming" παραπέμπει σαφώς σε μια ομάδα που ονειρεύεται να φέρει στην ψωροκώσταινα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο συλλογικό ποδόσφαιρο και όχι το να κατακτά μόνο τους εγχώριους τίτλους που έχουμε ήδη πάρει "παραμάζωμα".

Το θέμα με τα όνειρα είναι όμως πως είναι, κατά κανόνα, άπιαστα. Μια ευχή και ένα σύνθημα δεν αρκούν για να τους δώσουν υπόσταση. Αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο ο καλός σχεδιασμός και η προσήλωση στο στόχο.

Δυστυχώς για εμάς τους απαιτητές οπαδούς και για τη φιλόδοξη, στα λόγια, διοίκηση το όνειρο, αντί να βαίνει να αποκτήσει υπόσταση εξαϋλώνεται.

Οι δικαιολογίες από πλευρά της παέ είναι μέχρις ενός σημείου εύλογες αλλά δεν εξηγούν το πώς και το γιατί της αποτυχίας του Θρύλου να επισκιάσει μιας δια παντός τους εγχώριους αντιζήλους του, με την κατάκτηση ενός τίτλου σε ευρωπαϊκή διοργάνωση -τουτέστιν, στο Γιουρόπα Λιγκ.

Ποιά αντιολυμπιακή προπαγάνδα θα επιχειρούσε να αιτιολογήσει στους πειθήνιους υποτακτικούς της ένα τόσο στρατοσφαιρικό γεγονός όπως θα είναι η κατάκτηση του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού τροπαίου, πέραν των γνωστών και φαιδρών του τύπου "Ποιά Ατλέτικο Κερατσινίου και Ποιά Άρσεναλ Δραπετσώνας";

Στην πλέον κρίσιμη για το μέλλον της ευρωπαϊκής διάστασης του Ολυμπιακού αγωνιστική χρονιά, δηλαδή, στα πρόθυρα της ριζικής αλλαγής του κανονιστικού πλαισίου υπό το οποίο θα διεξάγονται το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ από το ερχόμενο έτος, η ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία Ολυμπιακός τα έκανε μαντάρα.

Εκεί όπου θα έπρεπε όλοι οι εμπλεκόμενοι στη διοίκηση της ομάδας μας να έχουν οργανωθεί και να έχουν θέσει ως στόχο να συγκεντρώσουμε, πάση θυσία, όσο το δυνατό περισσότερους βαθμούς προκειμένου να εδραιώσουμε τη θέση μας στην κατάταξη της ουέφα, εκείνοι ξήλωσαν ό,τι το υγιές είχαν καταφέρει με κόπο και χρήμα να ράψουν τα προηγούμενα χρόνια και να αφήσουν την ομάδα να υποχωρήσει σημαντικά.

Τουτέστιν, δεν λογάριασαν πως από του χρόνου και με δεδομένο τις νέες περιπέτειες που υποχρεωνόμαστε, λόγω της θέσης της Ελλάδας στην κατάταξη της ουέφα να βιώσουμε, παίζοντας προκριματικούς γύρους για να συμπεριληφθούμε σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, θα κληθούμε να παίξουμε πιθανότατα με πολύ πιο ισχυρούς αντιπάλους σε σύγκριση με την Χάποελ Μπερ Σεβά, την Αρόουκα, την Παρτίζαν και την Ριέκα. Τούτο σημαίνει πως ο Ολυμπιακός θα κινδυνεύει με αποκλεισμούς που θα τον "μικρύνουν", αγωνιστικά και οικονομικά.

Ισχυρίζομαι, επομένως, πως οι αποφάσεις που έλαβε την τελευταία διετία η παέ είναι επιπέδου "βγάζω τα μάτια μου με τα χέρια μου" και το πως η εμμονή με την οποία πολιτικοποιεί, εν μέρει δικαιολογημένα και εν μέρει αδικαιολόγητα, τα αγωνιστικά του Ολυμπιακού, μόνο δυσοίωνες εξελίξεις προοιωνίζουν μεσομακροπρόθεσμα.

Εμείς, ο Ολυμπιακός δηλαδή, είμαστε πολίτες-οπαδοί του κόσμου και δεν γεννηθήκαμε για να περιφρουρούμε, μοναχά, το κάστρο του Πειραιά. Υπάρχουμε και για να απλώσουμε την λατρεία μας για την ομάδα πέρα από τα καθ΄ημάς σύνορα.

Αναμένω από τη διοίκηση του άξιου Βαγγέλη Μαρινάκη να εξευρωπαίσει τον Ολυμπιακό της Ελλάδας.

Έως ότου το πράξει, θα στέκομαι κριτικά απέναντι στην παέ χωρίς να παραδίδω ούτε σπιθαμή από την αγάπη μου για την ομάδα. 

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ "

Και στα τέλη Μαίου 2018 είχα γράψει ένα άλλο, με τίτλο "Οι Έλληνες, τα "στοιχήματα" και οι παίκτες αναφοράς" 

(https://ihaveadream1925.blogspot.com/2018/05/).

Διαβάστε ένα τμήμα του: 

"Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμία ο Ολυμπιακός, τον όγδοο χρόνο αφότου βρέθηκε στα χέρια του Βαγγέλη, γυρίζει σελίδα και στρέφεται στους μικρούς, στους Έλληνες και στους ελπιδοφόρους ξένους.

Βέβαια, το πώς ο Βαγγέλης βάζει τον κάβουρα στην τσέπη όταν δεν υπάρχει καν ένδειξη πως αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα είναι ένα θέμα προς συζήτηση, αλλά δεν θα με απασχολήσει σε αυτή τη φάση.

Πάω λοιπόν στα ισχύοντα δεδομένα και βαστώ επιφύλαξη για το τί μεταγραφικές κινήσεις από το "πάνω ράφι", μπορούν να συμβούν έως και τα τέλη του Αυγούστου.

Η διεύθυνση του μαγαζιού-γωνία έδιωξε κακήν -κακώς το "ακριβό", περσινό ρόστερ και διακήρυξε την απόφασή της να δώσει τόπο στις Ακαδημίες, στους δανεικούς μας και σε ό,τι το αξιόλογο κινείται σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος -Έλληνες και ξένους.

Παράλληλα δείχνει να κυνηγά ορισμένες περιπτώσεις ποδοσφαιριστών-στοίχημα, από τα ξένα πρωταθλήματα, δίχως όμως τούτο να διασφαλίζει το ότι μπορεί - για διάφορους λόγους τον καθένα- να τους ντύσει στα ερυθρόλευκα.

Μέχρις εδώ είμαι μαζί με τον Βαγγέλη. Δεν του βγήκε η ακρίβεια και ψάχνεται να διορθώσει τα πράγματα με τη φθήνεια. Όμως εδω μιλάμε για τον Ολυμπιακό και δη τον Ολυμπιακό που "ονειρεύεται". Δεν αναφερόμαστε σε ψευτοεπενδυτές επιπέδου Σαββίδομελισσανίδης.

Επομένως, οι όποιες κινήσεις γίνονται και θα συμβούν στους αμέσως επόμενους μήνες δεν γίνεται να έχουν μονοδιάστατο χαρακτήρα, υπό την έννοια πως δεν μπορεί να τσουλήσει το πράμα με την ελληνική ψυχή, ή τον ξένο ενθουσιασμό. Ο Γαύρος θέλει παίκτες αναφοράς στις καίριες γραμμές του γηπέδου. Κέντρο άμυνας, χαφ και σέντερ φορ. Θέλει και δυό-τρείς προσθήκες αναφοράς στα πλάγια μπακ και στους πλάγιους επιθετικούς.

Για να πετύχει τους στόχους του, ο Ολυμπιακός χρειάζεται τον Σιώπη, τον Ανδρούτσο, τον Τσιμίκα, τον Φετφατζίδη, τον Γιαννιώτη, τον Μανθάτη και το άλλο το παιδάκι που βγήκε πρώτος σκόρερ στη βήτα εθνική. Δεν θα του φθάσουν μόνο αυτοί. Τα παιδιά χρειάζονται να βλέπουν δίπλα τους παιχταράδες που να τους παρασύρουν και να τους δίνουν κίνητρο."

Για πείτε μου, τώρα, πόσο άστοχα ήταν όλα εκείνα που γράφτηκαν; Πού πήγε το «Ονειρευόμαστε»; Μέσα σε δύο χρόνια ο Μαρινάκης πέταξε στα σκουπίδια το όνομα που έκτισε ο Ολυμπιακός επί ημερών του, στις διοργανώσεις της Ουέφα. Είδαμε όλοι, χθες, ξανά, το πόσο έωλο είναι το σύνθημα της παέ. 

Ο Πέδρο κατέβασε την ομάδα που ΔΕΝ θα παίξει απέναντι στην άεκ. Πού κολλάει μια τέτοια απόφαση με τα «όνειρα»; Μα στο να εμφανιστεί ο Θρύλος «έτοιμος», στο ντέρμπι και να μη χάσει την επαφή του με την κορυφή -που έχασε απέναντι στον πάοκ.  Αντιλαμβάνεστε εσείς, κάποια συνάφεια με τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες μας, επειδή εγώ δεν βλέπω κάτι τέτοιο. Φυσικά και ασφαλώς το πρωτάθλημα, αλλά η Ευρώπη; Τον πούλο, πλέον; 

Έφθασε η ομάδα να κατέχει περίοπτη θέση στην κατάταξη της Ουέφα και εν ριπή ανέμου, κατρακυλάμε, επειδή όλα εκείνα που ανέφερα στα κείμενα που παρέθεσα, δεν απασχολούσαν, προφανώς την παέ. Από δικαιολογίες άλλο τίποτα. Αλλά από σοβαρότητα στον καθορισμό στόχων και την οργάνωση της ομάδας για να τους επιτύχει, μηδέν εις το πηλίκον. 

Εμείς εδώ είμαστε Γαύροι που γνωρίζουμε -αποδεδειγμένα, μέσα από τα κείμενά μας- την ψυχοσύνθεση τούτης της μεγάλης ομάδας και περιμέναμε από τη διοίκηση του Βαγγέλη να πάει τον Θρύλο, ένα βήμα παραπέρα από εκεί που την είχε φθάσει ο Κόκκαλης. Τουλάχιστον ο Σωκράτης δεν δίστασε να πει ότι «πρώτα το πρωτάθλημα, επειδή η Ευρώπη είναι δύσκολη». 

Ο Μαρινάκης επιχείρησε να μας φουσκώσει τα μυαλά και τώρα κάνει την πάπια. Αλλά ξέχασα, αυτός ξέρει καλύτερα. Εμείς, ας επιστρέψουμε στις θέσεις για τις οποίες ειρωνευόμασταν τον πάοκ και την άεκ, αντί να σοβαρευτούμε και να ετοιμάσουμε σχέδια για την ουσιαστική ανέλιξη της ομάδας. 

Για την παέ και τους άκριτους υποστηρικτές της, θα φταίει, πάντα, κάτι και κάποιος άλλος. Ποτέ εκείνη. Η αποψινή ήττα από μια μέτρια Μίλαν, για την οποία (ήττα) τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ γράφουν πως ο Θρύλος πάλεψε και άντεξε έως το 75 είναι για μένα ήττα ανέκδοτο. 

Κάθε σοβαρή ομάδα, νέα, παλιά δεν έχει πολλή σημασία, θα πάλευε για να κρατήσει το 1-1 και δεν θα είχε βγεί σούμπιτη στην επίθεση για να κάνει το 1-2. Όταν της δόθηκε η ευκαιρία για να κάνει το 0-2, αντί να επιτεθεί, επέλεξε να παίζει πασούλες στο κέντρο. Μετά το πουλάκι είχε πετάξει. 

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ολυμπιακός δείχνει τόση ασοβαρότητα και έλλειψη στοχοπροσήλωσης. Δεν μπορεί να φταίνε πάντα οι παίκτες και ο προπονητής. Για μένα, δεν υπάρχει – διαχρονικά-  όραμα και διάθεση να οργανωθεί μια ομάδα για να κάνει πράξη το όνειρο κάθε Γαύρου για την κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου στο ποδόσφαιρο. Στο βλέποντας και Κάνοντας κυλούν τα πράγματα. Τελεία και Παύλα. 

Όποιος έχει αντίλογο, παρακαλώ και ευχαρίστως να το κάνει.

Adam!