ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΑ ΚΑΙ ΒΟΛΙΚΑ

Καμιά φορά επισκέπτομαι την "παλιά μου γειτονιά", συναισθηματικά ή από περιέργεια, δεν έχει πολλή σημασία. Θέλω πάντα να γνωρίζω, όμως, το τί σκέφτονται και το τί λένε οι σύγγαυροι, ασχέτως του αν συμφωνώ ή διαφωνώ με τις σκέψεις τους.

Αυτό που διάβασα απόψε, δεν εντάσσεται στο ζήτημα "συμφωνία ή διαφωνία". Το ξεπερνά μακράν.

Σε άρθρο συγκρίνεται, με τρόπο αυθαίρετο, ο Ολυμπιακός με την Ρεάλ και τον Άγιαξ.

Γιατί αυθαίρετο; Πρώτο, επειδή παραλείπονται σημαντικές παράμετροι της ιστορίας των τριών ομάδων και δεύτερο, επειδή εστιάζεται, σε συντριπτικό βαθμό και επομένως, μονομερώς, στα εγχώρια πεπραγμένα τους.

Στόχος του άρθρου είναι - κατά τη γνώμη μου- να πείσει τους Γαύρους ότι δεν είναι και για αυτοκτονία το ότι ο Ολυμπιακός μένει για δεύτερο διαδοχικό χρόνο, μακριά από τους τίτλους, όταν "ολόκληρη Ρεάλ έχει πάρει μόλις δύο πρωταθλήματα σε 11 χρόνια και μόνο δύο Κύπελλα σε 27 χρόνια", και όταν ο Άγιαξ " έχει 6 πρωταθλήματα και άλλα 6 Κύπελλα σε 21 χρόνια, ενώ από το 2010 δεν έχει πάρει ποτέ το Κύπελλο".

Στο ίδιο άρθρο αναλύονται τα εισιτήρια που κόβει ο Άγιαξ -άρα και τα έσοδά του- το αν οι περίφημες Ακαδημίες του έχουν αντίκρυσμα και το πόσα φράγκα έχει βγάλει το μαγαζί από πωλήσεις ποδοσφαιριστών του, σε σύγκριση με τα αποτελέσματα-επιτυχίες της ομάδας.

Ερώτηση-απορία:

ΘΕΝΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΡΕΛΑΝΟΥΝ; 

Από πού μέχρι πού μπορεί να συγκριθεί ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός με τον Άγιαξ και την Ρεάλ και με ποιό σκεπτικό γράφτηκαν όλα αυτά;

Και επειδή, δηλαδή η Ρεάλ και ο Άγιαξ δεν έχουν καταφέρει να μονοπωλήσει τους εγχώριους τίτλους τα τελευταία 20 χρόνια, έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία; Νιώθουν, άραγε, πουθενάδες;

Ιδίως, σε ό,τι αφορά στην ολλανδική ομάδα είναι εντελώς ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟ να γράφεται κάτι ανάλογο.

Ο Άγιαξ είναι η κορυφαία ομάδα στην Ολλανδία, με 33 πρωταθλήματα και 18 Κύπελλα. Είναι, επίσης, μια από τις πιο βαριές φανέλες στην Ευρώπη, με 4 Ευρωπαϊκά/Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Ουέφα, 2 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και ισάριθμα Διηπειρωτικά. Το 2017 έπαιξε τελικό Γιουρόπα Λιγκ που το έχασε από την Γιουνάιτεντ. 

Στη δεκαετία του ΄80 η διοίκηση της ομάδας έδιωξε με μεταγραφή στην Μίλαν, Φαν Μπάστεν και, Ράικαρντ, προκειμένου με τα χρήματα από την πώλησή τους να χρηματοδοτήσει την κατασκευή του νέου γηπέδου του συλλόγου.

Ακόμη, στο άρθρο δεν συνυπολογίζεται το γεγονός πως ο οπαδός του Άγιαξ γνωρίζει εκ των προτέρων τη γενική στρατηγική και φιλοσοφία της διοίκησης και την αποδέχεται, στο πλαίσιο του ευρύτερου καλού για την ομάδα. Πράγμα που σημαίνει πως πάντα θα προσδοκά βάσιμα, ότι θα εμφανιστεί ξανά μια ομάδα τόσο καλή που θα μπορέσει και σερί πρωταθλήματα να πάρει και να σηκώσει ακόμη μια ευρωπαϊκή κούπα.

Και σαν ενημερωμένοι και συνειδητοποιημένοι οπαδοί που αγαπούν, πάνω από όλα, τη φανέλα και την ιστορία της, στηρίζουν την ομάδα και γεμίζουν το γήπεδο, είτε τρώει εξάρες, είτε φέρνει καταστροφικές ισοπαλίες, είτε προκρίνεται με την Ρεάλ. Eνώ εμείς, οι Γαύροι κραυγάζαμε "έκανες τον Θρύλο αεκάκι, Μαρινάκη", επειδή ο Μίτσελ και η μέτρια ομάδα που είχε, δεν έριχνε 10 γκολ στην πανάθα, μια βραδιά...Για τόση στήριξη και κατανόηση των συνθηκών της ομάδας μιλάμε.

Και μιας και έγραψα ΡΕΑΛ, εκεί και αν το άρθρο τα σπάει. Πώς να συγκριθείς, σαν Ολυμπιακός, με την Ρεάλ; Εννοώ, να συγκριθείς κανονικά, με μετρήσιμα και αντικειμενικώς αποδεκτά στοιχεία και όχι με το χαζοσυναισθηματισμό που έχουμε όλοι, λίγο-πολύ, μέσα μας ότι ο Θρύλος είναι η μεγαλύτερη ομάδα στον κόσμο. Στην ψυχή μας, μπορεί. Στην πραγματικότητα, όχι.

Η Ρεάλ, που αναφέρει το άρθρο στην "παλιά μου γειτονιά", έχει 33 πρωταθλήματα, άλλα 19 Κύπελλα και κάπου 10 Σούπερ Καπ Ισπανίας. Έχει, βέβαια και 13 Ευρωπαϊκά/Τσάμπιονς Λιγκ -έχοντας κατακτήσει στα τρία προηγούμενα χρόνια, ισάριθμα τσου λου- έχει και δυό φτωχο-ουέφα, 4 Σούπερ Καπ Ουέφα, τρία διηπειρωτικά και τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.

Ίδρωσα από την προσπάθεια να τα γράψω...φανταστείτε το τί κόπο και χρήμα έχει δαπανήσει η Ρεάλ!

Αφήστε, δε το άλλο. Στο άρθρο παραβλέπεται βολικά, η διαφορά στο επίπεδο ανταγωνισμού που καταγράφεται στην Ισπανία και στην Ολλανδία. Να μην αρχίσω τα κατεβατά με το τί ομάδες παίζουν εκεί. Ακόμα και στην Ολλανδία που τάχατες την έχουμε για τα μπάζα - μιλάμε για ομαδική παράκρουση να απαξιώνεις το πρωτάθλημα της Ερεντιβίζιε- οι ομάδες που παίζουν έχουν απείρως καλύτερο επίπεδο οικονομικής ευρωστίας από τις δικές μας και οι οπαδοί γεμίζουν τα γήπεδα των ομάδων τους, πράγμα που σημαίνει πως οι διοικήσεις έχουν να διαχειριστούν σημαντικά έσοδα.

Όλα αυτά παραλείπονται. Γίνεται μια αυθαίρετη σύγκριση σε επίπεδο του τύπου "Όταν ο Άγιαξ και η Ρεάλ ζούσανε πάνω στα δέντρα και οι παίκτες τους έτρωγαν βελανίδια, ο Ολυμπιακός έπαιρνε σερί τα πρωταθλήματα".

Ναι τα έπαιρνε και τα παραέπαιρνε. Μήπως όμως και ο Ολυμπιακός δεν έκανε σχεδόν μια δεκαετία να πάρει το πρωτάθλημα; Ή μήπως σάρωσε και τα Κύπελλα εκείνη τη μαύρη περίοδο; Και αυτό παραλείπεται βολικά.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα της "παράλειψης", το άρθρο "ξεχνά" να καταγράψει και ένα άλλο σοβαρό θέμα. Το πιο σοβαρό για μένα και το blog μας: Τις φιλοδοξίες του Ολυμπιακού στην Ευρώπη. Τί και αν ο Θρύλος μπορεί να έχει προκριθεί περισσότερες φορές από τον Άγιαξ από τους ομίλους, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος;

ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΣ; Είμαστε ικανοποιημένοι, ως διοίκηση και ως οπαδοί με την ευρωπαϊκή "πορεία" μας; Επειδή, μιας και μιλάμε για συγκρίσεις, ο Άγιαξ μπορεί να έχει αποκλειστεί περισσότερες φορές από ό,τι ο Ολυμπιακός από τους ομίλους, αλλά ο Άγιαξ έπαιξε τελικό πρόπερσι - όταν εμείς ονειρευόμασταν άκριτα το Μπακού.

Αλλά... "αφού έφερε ισοπαλία με την Ντε Γκράαφτσαπ μωρέ και έχασε το πρωτάθλημα", ως μη γενόμενο, έτσι;

Εγώ θα συγχωρούσα την απώλεια μερικών πρωταθλημάτων και κυπελλακίων, αν ήταν να έχουμε παίξει ένα-δύο τελικούς Γιουρόπα Λιγκ. ΕΚΕΙ ΒΟΥΛΩΝΕΙΣ ΣΤΟΜΑΤΑ. Κάνω λάθος;

Αυτά είχα να κρίνω και εύχομαι, απλώς, το άρθρο να γράφτηκε καλή τη πίστη και όχι εξ επί τούτου, ακόμη και αν διαφωνώ τόσο με το περιεχόμενό του.

Adam Adamson!