"ΠΩΣ ΜΟΥ ΕΙΣΑΣΤΕ ΚΥΡΙΕ ΑΛΕΞΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΕ;" "ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΥΡΙΕ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΙΠΡΑ ΜΟΥ"

Μην περιμένετε να γράψω τα γνωστά: για το βίο και κοινοπολιτεία του μεν και τα ανδραγαθήματα του δε.

Μην περιμένετε να συγκρίνω πρόσωπα και καταστάσεις.

Ούτε να γράψω για αρδοδρακουμέλ που στους από δώθε σιωπούν και στους απο κείθε βγάζουν τα λυσσακά τους.

Οι δύο ακατανόμαστοι που εικονίζονται στην φωτογραφία της χρονιάς -επειδή συναντιώνταν, συνήθως, στα μουλωχτά και από την πίσω πόρτα, ομού μετά του έτερου Δημητρίου και του Ιβανόη - έχουν λερώσει τα βρωμόχερά τους με ένα έγκλημα καθοσιώσεως: Τον αφανισμό του ελληνικού ποδοσφαίρου και μπάσκετ.

Ευτυχώς τους ξέφυγαν τα παιδιά στο πόλο, στο βόλεϊ και στον κλασσικό αθλητισμό, ειδάλλως θα αναφερόμασταν, τώρα, σε no man's land.

Ο CEO της ελληνικής κυβέρνησης έχει λερώσει τα χέρια του με την (συν) υπαγωγή του ποδοσφαίρου στο τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο. Μπορεί να έβγαλε, τάχα μου, τη χώρα από το οικονομικό σκέλος του προγράμματος οικονομικής προσαρμογής των απροσάρμοστων που βιοποριζόμαστε και ενδιατώμαστε στην psorokostena, αλλά το ποδοσφαίρο εξακολουθεί να το κρατά φυλακισμένο στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της φίφας και της ουέφας.

Ξένοι επικεφαλείς, σύμβουλοι, παρατρεχάμενοι, διαιτητές από τα σκουπίδια. Η μόνη χώρα παγκοσμίως που δεν της ανήκει τίποτα. Ούτε καν το εμπορικό σήμα. Η μόνη χώρα που δεν εφαρμόζει το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, τα έχει κάνει θάλασσα σε όλους τους τομείς της ζωής.

Ο έτερος, έχει εξαφανίσει από το χάρτη το ελληνικό μπάσκετ, σε αγαστή συμπορεία με τα ψυχαναγκαστικά θέλω του ακατονόμαστου γηραλέου γκαουλάιτερ.

Κανείς από τους παραπάνω, με την προσθήκη του Δημήτρη και του Ιβανόη, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την πρόοδο και την μακροημέρευση του αθλητισμού. Σαν κάτι κατινάρες και καρακαλτάκες, τρώγανε τα νύχια τους για να διαλύσουν τον Ολυμπιακό και ό,τι αυτός πρεσβεύει και εκπροσωπεί.

Μια Ελλάδα, στα γόνατα πεσμένη, με πολιτικούς της πλάκας που ακόμη και τώρα, αντί να κοιτάξουν να εκμεταλλευτούν την κρίση για να ισιώσουν τα πράγματα για τη χώρα και το λαό της, εξακολουθούν να παίζουν τις κουμπάρες και να χαριεντίζονται με ό,τι χειρότερο έχει εμφανιστεί στα χρονικά του ελληνικού αθλητισμού.

Προφανώς, τα σκάγια παίρνουν και την προαλειφόμενη για κυβέρνηση, ΝΔ, οι ηγήτορες της οποίας ακόμη δεν ήρθαν στα πράγματα, σπεύδουν να τάζουν λαγούς με πετραχήλια σε πτωχευμένα σωματεμπορεία τα οποία καταπατούν διαρκώς και ατιμωρητί, κάθε έννοια νόμου και ευ αγωνίζεσθαι.

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΠΟΙΟΙ ΕΊΝΑΙ ΟΛΟΙ ΕΤΟΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΙΥΛΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΚΩΝΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΜΗΛΟΝ.

Ούτε είναι, φυσικά, λύση το γνωστό "μόνοι μας και όλοι σας". Προσωπικά δεν το δέχομαι, επειδή με
αυτό τον τρόπο τους νομιμοποιούμε να λειτουργούν και να φέρονται ανεξέλεγκτα, όταν θα έπρεπε να δρουν για ισονομία και δικαιοσύνη.

Τα μάτια μας 14 και με τους "καινούργιους" που μας έρχονται χαρωπά.

Η ΜΟΔΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΙΣΜΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΟ DNA ΟΛΩΝ ΤΟΥΣ.

Αδάμ!

ΗΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '90 ΖΕΙ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Φανατίλες και μη, από τον κόσμο των Γαύρων, τα τελευταία αρκετά χρόνια καταλήγαμε σε ένα κοινό συμπέρασμα: Αν δεν μπορέσει να κρατήσει η ομάδα τους καλύτερους παίχτες της για ένα ικανό χρονικό διάστημα -όπου ικανό βάλτε το ελάχιστο μια τετραετία, τηρουμένων των σύγχρονων συνθηκών στο ποδόσφαιρό μας - δεν θα δει εύκολα προκοπή.

Απλώς φανταστείτε, μια ομάδα, όπου στην άμυνά της θα έπαιζε ο Ρέτσος. Μια ομάδα που στο κέντρο της θα έπαιζε ο Λούκας. Και μια ομάδα που στην επίθεσή της θα έπαιζε ο Μπράουν.

Ύστερα από τις παλινωδίες και τα τραγικά που βιώσαμε μετά τη φυγή του Μάρκο, το 2016, η διοίκηση επιστρέφει στην "κανονικότητα" και στη λογική των πραγμάτων.

Η παραμονή του Μάρτινς, του Σα, του Ποντένσε, του Γκιλέρμε, αλλά κυρίως του Φορτούνη παραπέμπουν σε άλλες εποχές- μιλώντας, πάντα για Ολυμπιακό - όταν εν τη απουσία ευκαιριών για πλουσιοπάροχες μεταγραφές σε ομάδες του εξωτερικού, οι παιχταράδες της εποχής έλιωσαν τα παπούτσια τους στο καραϊσκάκης, στο οακά και στην ριζούπολη.

Η διατήρηση ενός βασικού κορμού καλών ποδοσφαιριστών θα αποτελέσει το εφαλτήριο για πραγματικά επιτυχημένες ευρωπαϊκές πορείες και αυτό θα σημάνει ένα και μόνο πράγμα: πως η ομάδα θα μπορεί να μεταγράψει στο μέλλον, όσο το δυνατό καλύτερους ποδοσφαιριστές, όταν κάποια στιγμή με το καλό, θα αναχωρήσουμε τους ήδη υπάρχοντες.

Η σταθερή ομάδα, με τον ίδιο προπονητή είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρήσει τη δυναμική της η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.

Αδάμ!   

ΠΙΛΣΕΝ: ΜΠΥΡΑ Ή ΚΑΪΖΕΡ;

Γενικά μιλώντας, - ή καλύτερα, γράφοντας - τις ομάδες που ΔΕΝ θέλω να βρίσκει μπροστά του ο Ολυμπιακός στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, είναι οι γαλλικές και οι ανατολικές.

Στις τελευταίες ανήκει και η Βικτόρια Πίλσεν, παρά το ότι έχει και κάμποσο κέντρο στα... ανατολικά της.

Πρόκειται για σφιχτόκωλες ομάδες, που άμα δεν έχεις τον τρόπο να τις ανοίξεις, σου κάνουν τη ζημιά και ύστερις κάθεσαι, ο δόλιος και λες: "ήταν αυτή καλύτερή μας;"

Τα είχα πει και στον Γιώργο προ ολίγων εβδομάδων, ότι προτιμούσα PSV για αντίπαλο. Είναι Ολλανδοί, με πχιότις και παίζουν χαρωπά και ανοιχτούλια. Ό,τι πρέπει για τον τεχνίτη και γρήγορο Ολυμπιακό.

Τώρα, ό,τι έγινε, έγινε και ας προσδοκάμε να μην την πατήσουμε μετ΄επαίνων.

Ωστόσο, ένα χαρακτηριστικό της Βικτόριας από το περσινό πέρασμά της από την Ευρώπη είναι το ότι ΟΛΑ τα παιχνίδια της, εντός και εκτός ήταν over 2,5 και σχεδόν όλα goal-goal.

Αντιθέτως, πρόπερσι, η συντριπτική πλειοψηφία των ματσακίων που έδωσε ήταν στα 2 γκολ και no goal.

Αν με ρωτήσετε τί προτιμώ από την διαφορετική εικόνα της στην Ευρώπη, την τελευταία διετία, θα σας απαντήσω την πρώτη με τα χίλια. Ομάδα που τρώει και βάζει γκολ είναι ιδανική για τον Γαύρο που παίζει με τα νεύρα μας στην άμυνα, αλλά πάντα έχει τρόπους να σκοράρει.

ΥΓ: Τα διαβάσατε έτσι; Η ακυβέρνητη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού του Hellas επιχορηγεί με 6 εκατ. ευρώ το ρημαδοκολυμβητήριο των Σερρών who? και με μόλις 100 χιλιαρικάκια το Καπαγέρωφ που παίζει ολάκερος αυτοκράτωρ του ευρωπαϊκού πόλο.

ΟΥΣΤ!

Αδάμ! 

ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΤΟ ΑΝΑΡΧΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ, ΖΗΤΩ Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ

Κυριακή βραδάκι προσπαθώ να χωνέψω την είδηση που έβγαλε στον αέρα ο Κωνσταντίνος Φίλης στην τηλεόραση της Βουλής, ότι ο πατριωτικός Σύριζα (σαν το ανέκδοτο για τον Αλβανό τουρίστα ένα πράμα) είχε σπεύσει στον πατερούλη Ταγίπ να τον ενημερώσει για το ότι σκοπεύαμε, ως χώρα, (γελάμε ελεύθερα) να ανακηρύξουμε διεύρυνση των χωρικών υδάτων μας στα 12 μίλλια, στο...Ιόνιο όταν, ξάφνου, αρχινάει το ματσάκι στο Μαρακανά.

Λος Παραγουάιος- Αλ Κατάρ!

Περιγραφέας στο δημόσιο καναλάκι που μας έχει ρουφήξει το ευρώ με την μπουρού, ο λαοφιλής, αδέσμευτος και αντικειμενικός αεκτσορεπόρτερ, Μίλτος Θεοδοσίου.

Ξεκινά μια ψαροπούλα, στο τρίτο λεπτό, οι Καταριανοί έχουνε χάσει τα αυγά και τα καλάθια.

Άμαθοι στις μεγάλες προκλήσεις και τα τουρνουά, χεστήκανε πάνω τους πούλησαν τρείς φορές τη μπάλα στην περιοχή και τελικά, έκαναν πέναλτι με το οποίο ο Καρντόζο πέτυχε το 1-0.

Απ΄εκεί και έπειτα έγυρε το γήπεδο. Το Κατάρ, με μπροστάρη ένα αριστερό μπακ που η Ελλάδα δεν θα δεήσει ποτέ να κατεβάσει στα γήπεδα, τον Αμπντελκαρίμ Χασάν, ένα θηρίο ανήμερο που κατάπιε όλη την αριστερή πτέρυγα μόνος του - κάτι σαν να λέμε Μαυρίας, Κότσιρας, τέτοιου παραλληλεπιπέδου-, έβαλε στα καρέ τους, τους Παραγουανούς και μόνο η τύχη βοήθησε να μη φάνε ένα-δυό γκολ για πλάκα.

Φυσικά, οι άπειροι και νεαροί, κατά το πλείστον, σε τέτοιο επίπεδο, άσημοι παίκτες του Κατάρ (μ.ο ηλικίας της εθνικής του τα 25 χρόνια, Καλούτσικος μ. ο. αλλά και πάλι πού να πιάσουν τα μπαμπίνι της πανάθας) πούλησαν μπάλες στο κέντρο και στην άμυνα και κινδύνευσαν κανά δυό φορές ένεκα των αβίαστων λαθών, αλλά μεσοεπιθετικά ήταν γρήγοροι, τεχνίτες, έπαιζαν την κάθετη πάσα εξαιρετικά, μόνο στα τελειώματα υπήρξε πρόβλημα -είδες τί παθαίνεις άμα δεν έχεις Κουλούρη μπροστά; 

Άρα η εικόνα του αγώνα ήταν σαφής. Σε όλους πλην Μίλτου.

"Άναρχο το παιχνίδι του Κατάρ", απεφάνθη ο κουλοφουκαράς αρδορεπόρτερ.

Μάιστα... Εμ βέβαια, όταν έχεις να αντιπαραβάλεις το μεστό και οργανωμένο παιχνίδι της Ελλάδας, το Κατάρ μοιάζει να έχει βουτηχτεί στην αναρχία!

Το βου, ξεκίνησε με τον ίδιο τρόπο. Πανικός, δυό λάθη, δυό γκολ, από τους Παραγουανούς, εκ των οποίων το πρώτο ακυρώθηκε λόγω VAR.

Και μετά όλα πήραν τον...άναρχο δρόμο που είχε εντοπίσει ο Μίλτος μας. Έγυρε το γήπεδο, αλλά αυτή τη φορά, οι Καταριανοί πέτυχαν δυό γκολ και ισοφάρισαν, ενώ η κούραση απέτρεψε να το γυρίσουν ολοκληρωτικά. Μια γρήγορη και σκληρή ομάδα, με μέταλλο, που πήρε το πρωτάθλημα Ασίας και η οποία έχει στον πάγκο της, πάνω από 12 χρόνια, έναν Ισπανό από τις Ακαδημίες της Μπάρτσα.

Κοντολογίς, εάν είναι έτσι η αναρχία στο ποδόσφαιρο, ΖΗΤΩ Ο ΜΠΑΚΟΥΝΙΝ.

ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΔΗ ΣΤΟΝ ΠΑΙΧΤΑΡΑ, ΟΣΚΑΡ ΚΑΡΝΤΟΖΟ, ΠΟΥ ΠΈΤΥΧΕ ΔΥΌ ΓΚΟΛ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΑΚΥΡΩΘΕΙ ΤΟ EΝΑ ΑΠΟ ΤΟ VAR

Αδάμ!

ΣΥΝΕΧΙΣΕ ΤΙΣ ΥΨΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Η ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ ...AVE MARIA

Πώς κατήντησαν έτσι μια αξιοσέβαστη - το λιγότερο-έως και πριν από λίγα χρόνια, ομάδα. Πλήρης διάλυση του ποδοσφαίρου που, ως γνωστό, κατέστρεψε ο Ολυμπιακός. Με τον προπονητή Ave Maria να αποκλείει τον αρχηγό της Εθνικής, Βασίλη Τοροσίδη, έτσι για να μας αποδείξει για ποιόν εργάζεται, με κάτι Κολοβούς, κάτι Κουρμπέληδες και κάτι Σταφυλίδηδες να μη μποράνε να τη βρουν ούτε με το καλάμι. Με σέντερ φορ στον πάγκο και με σύστημα τριών σέντερ μπακ που κουτούλαγαν αναμεταξύ τους, επειδή στο κέντρο όποιος φρατέλος ήθελε πέρναγε όσες μπάλες γούστερνε στην άμυνά μας την ξεβράκωτη.

Στην οποία, εκτός από τη μετριότητα ΟΛΩΝ, δέσποσε ο πρώην μεγάλος Σωκράτης, του οποίου ο κώλος σέρνεται όπως κάποτε τα αποτέτοια του.

Βέβαια, από το χθεσινό ματς υπάρχει πρωταγωνιστής. Ο, πιθανώς, χειρότερος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που αντίκρισαν ποτέ, τα ματάκια μου, Ανδρέας Σάμαρης. Οι βραδύποδες της Λατινικής Αμερικής τρέχουν πιο γρήγορα από τον εκατομμυριούχο Αντρίκο μας, που δεν μπορούσε να βρει συμπαίκτη στα τριάντα χιλιοστά.

Ξάφνου, στο βού, ο Ave Maria έχει επιφοίτηση και αποφασίζει να ρίξει στο γήπεδο τον ...Μαυρία.

Και είπεν ο ραβί του ποδοσφαίρου, Ντεμίνιο: "Ο Μαυρίας θα παίξει μόνος του όλη τη δεξιά πτέρυγα".

Γέλασε και η κάθε πικραμένη μαϊμού με τον ρόμπα...

Αλλά τί να λέμε αγαπητοί κωλόγαυροι... Δείτε διαφορά.

Οι Έλληνες...

Οι Ιταλοί...

Ολοκληρώνω με μια φράση- σταθμό του Ave Maria:

Για τη μη κλήση του Τοροσίδη: «Η Εθνική δεν είναι μόνο ένας παίκτης. Δεν ήταν το πρόβλημα ο ένας παίκτης. Ο Ζέκα έδωσε ότι μπορούσε. Ήταν γενικά μια απελπιστική εμφάνιση και δεν αξίζει να μιλήσουμε για άτομα»

Αδάμ!

ΤΟ ΜΕΙΓΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ

Είναι νόμος στο ποδόσφαιρο. Μια ομάδα με φιλοδοξίες και προοπτικές θα πρέπει να χτίζει το ρόστερ της με την πρόσμειξη νέων, ταλαντούχων παικτών και έμπειρων υψηλής ποιότητας που έχουν τις λεγόμενες "παραστάσεις" από τα μεγάλα παιχνίδια.

Αν οικοδομήσεις ομάδα, είτε αμιγώς νεανική, είτε εξ ολοκλήρου "ώριμη", θα την πατήσεις, ιδίως εάν είσαι μια μεσαίου μεγέθους, καλή ομάδα για το επίπεδο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Ταυτόχρονα, εάν είσαι σοβαρός, ως διοίκηση, θα πρέπει να αφήσεις χώρο και για τους ντόπιους, τα "ελληνόπουλα", που είναι απαραίτητα για να δημιουργείς δεσμούς με τον οπαδό. Ελληνόπουλα όμως, πρώτης επιλογής που να μπορούν να αντέχουν τη φανέλα και να μη σκιάζονται με το παραμικρό άσχημο.

Ύστερα από τόσο "κράξιμο" που χώσαμε στην παέ, μετά τα αντιποδοσφαιρικά που διέπραξε, την τελευταία τριετία και αφού συμφωνήσαμε πως έπαιξε ρόλο και η διαβόητη παράγκα της εξυγίανσης, τα πράγματα μοιάζουν να στρώνουν γενικώς.

Κατά πρώτον έμεινε ο προπονητής που είναι το Α και το Ω και ο πολύ καλός μας τερματοφύλακας.

Ξεκινήσαμε ορθολογικά και απολύτως ποδοσφαιρικά και τούτο επειδή η περυσινή ομάδα ήταν σε ένα βαθμό ανισόρροπη, εξαιτίας της έλλειψης επαρκούς αριθμού έμπειρων με παραστάσεις.

Καλότατος ο Κώστας, καταπληκτικός από ένα σημείο και ύστερα ο Ποντένσε, υπέροχος ο Καμαρά, πολύτιμος ο Ομάρ, αλλά στην επίθεση, το γκολ ερχόταν δύσκολα και αυτό στέρησε βαθμούς που έκριναν και τον τίτλο, ή έκρινε και την πρόκριση με την Ντινάμο Κιέβου. Τα ίδια συνέβαιναν και στην άμυνα, όπου ο ταλαντούχος αμυαλίξ Σισέ, μαζί με κάτι φιλότιμους αλλά όχι κλάσης παίκτες δεν έφταναν για να αποφύγουμε καθοριστικά γκολ σε βάρος μας.

Έρχεται τώρα ο δισυπόστατος πρόεδρός μας, Βαγγέλης -λόγω του ότι διοικεί και την Νότιγχαμ- και αγοράζει τον παιχταρά τον Βαλμπουενά.

Τριανταπέντε; Ναι, τριανταπέντε. Και; Δεν πρόκειται να χτίσει καριέρα στο λιμάνι ο Λουδοβίκος. Δυό χρονάκια δεν μπορεί να μείνει και να μοιράζει σακούλες και ασίστ; ΑΡΚΕΙ.

Παίζει μετά η άμυνα. Κάτι ο σκύλος ο Σκρτέλ, κάτι ο άλλος ο παιχταράς ο Βερμέλεν, που ακούγονται, είναι ευοίωνα σημάδια. (ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΑ ΜΠΑΚ. Ο Τσιμίκας είναι και δεν είναι...)

Τέλος, έχουμε την επίθεση, όπου κατά τα φαινόμενα θα έχουμε τον Μπεργκ. Δεν έχω να πω πολλά για τον Μάρκους, επειδή τον γνωρίζουμε άριστα. Τριαντατρία στα τριαντέσσερα είναι μια χαρά για σέντερ φορ διετίας.

Εμπειρία στα μετόπισθεν -συν τον Τόρο που όλοι είδαμε το πόσο βοήθησε πέρυσι- εμπειρία στα χαφ, εμπειρία στην επίθεση, πολλοί ταλαντούχοι νεαροί με ισχυρές προοπτικές, να ο δρόμος για την επιστροφή στην καλή μπάλα και στα καλύτερα αποτελέσματα.

Η αλλαγή σκέψης στην παέ είναι ακόμη περισσότερο σημαντική, καθώς ο Ολυμπιακός θα έχει από τούδε μπροστά του, προκριματικά για τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Αν δεν βάλει στον παρονομαστή παίκτες μιας κάποιας ηλικίας, με διάθεση να παίξουν την μπάλα που μπορούν, δεν πάει πουθενά, ή και αν πάει κάπου, δεν θα είναι μακριά.

Δεν μας ενδιαφέρει, επί του παρόντος το αν πουληθούν ορισμένοι πρωτοκλασάτοι μας. Αυτά γίνονται και θα συμβαίνουν σε ομάδες όπως ο Ολυμπιακός.

Θα ζήσουμε και δίχως αυτούς που θα φύγουν. 

Αδάμ!