Φανατίλες και μη, από τον κόσμο των Γαύρων, τα τελευταία αρκετά χρόνια καταλήγαμε σε ένα κοινό συμπέρασμα: Αν δεν μπορέσει να κρατήσει η ομάδα τους καλύτερους παίχτες της για ένα ικανό χρονικό διάστημα -όπου ικανό βάλτε το ελάχιστο μια τετραετία, τηρουμένων των σύγχρονων συνθηκών στο ποδόσφαιρό μας - δεν θα δει εύκολα προκοπή.
Απλώς φανταστείτε, μια ομάδα, όπου στην άμυνά της θα έπαιζε ο Ρέτσος. Μια ομάδα που στο κέντρο της θα έπαιζε ο Λούκας. Και μια ομάδα που στην επίθεσή της θα έπαιζε ο Μπράουν.
Ύστερα από τις παλινωδίες και τα τραγικά που βιώσαμε μετά τη φυγή του Μάρκο, το 2016, η διοίκηση επιστρέφει στην "κανονικότητα" και στη λογική των πραγμάτων.
Η παραμονή του Μάρτινς, του Σα, του Ποντένσε, του Γκιλέρμε, αλλά κυρίως του Φορτούνη παραπέμπουν σε άλλες εποχές- μιλώντας, πάντα για Ολυμπιακό - όταν εν τη απουσία ευκαιριών για πλουσιοπάροχες μεταγραφές σε ομάδες του εξωτερικού, οι παιχταράδες της εποχής έλιωσαν τα παπούτσια τους στο καραϊσκάκης, στο οακά και στην ριζούπολη.
Η διατήρηση ενός βασικού κορμού καλών ποδοσφαιριστών θα αποτελέσει το εφαλτήριο για πραγματικά επιτυχημένες ευρωπαϊκές πορείες και αυτό θα σημάνει ένα και μόνο πράγμα: πως η ομάδα θα μπορεί να μεταγράψει στο μέλλον, όσο το δυνατό καλύτερους ποδοσφαιριστές, όταν κάποια στιγμή με το καλό, θα αναχωρήσουμε τους ήδη υπάρχοντες.
Η σταθερή ομάδα, με τον ίδιο προπονητή είναι ο μόνος δρόμος για να διατηρήσει τη δυναμική της η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα.
Αδάμ!
No comments:
Post a Comment