ΠΩΣ ΕΓΙΝΑ ΓΑΥΡΟΣ (χρονογράφημα)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Δεν έγραψα κάτι για την επέτειο των 95 χρόνων από την ίδρυση του Ολυμπιακού. Δεν μου βγήκε εκείνες τις ημέρες. Αλλά απόψε, από το σπίτι και με τις σκέψεις να κυριαρχούνται από την ιδέα της αυτοπροστασίας από την ασθένεια, μου ήρθε η έμπνευση. Πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος για να μιλάς για τα σημαντικά της ζωής είναι να το κάνεις προσωπικό.

ΤΟ ΕΠΩΔΥΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΥΡΟ

Έχω ακόμη ζωηρές εικόνες από το Πύργο Ηλείας των μέσων δεκαετίας του ΄60. Μπαλίτσα με τους συμμαθητές στους αγρούς, που τώρα φιλοξενούν κακάσχημες κατασκευές με πολυτελή διαμερίσματα, παραστάσεις Καραγκιόζη τα βραδάκια και μαζώξεις κοινωνικές στο σπίτι, που αντιβούιζε από τα χιτς της εποχής.

Το κλίμα στο σπίτι ήταν ανέκαθεν κάπως απειλητικό, ελέω πατρός Κωνσταντίνου ο οποίος μας άφησε χρόνους. Απειλητικό και περίκλειστο. Ήγουν, για να την κάνει ο Αδάμ με ελαφρά πηδηματάκια, με στρατηγικό στόχο να παίξει μπαλίτσα με τους συμμαθητές στους αγρούς, έπρεπε να ψευδορκήσει:

"Πού θέλεις να πάς "Μάκη;" -το όνομά μου τω καιρώ εκείνω, έως ότου επέβαλα το βαπτιστικόν εμού.

"Έχουμε δοκιμή παρέλαση μάμμι -μάμμι επειδή ο ντάντι δεν ησχολείτο με τέτοια ποταπά ζητήματα. Απλώς ...προήδρευε.

"Να υπάγεις από το πεζοδρόμιο και να προσέχεις να μη σε ποδοπατήσει κανάς ίππος - στον Πύργο της εποχής, τα αλόγατα δημιουργούσαν ενίοτε traffic jam!

Εγώ έκοβα λάσπη και έτρεχα στους αγρούς. Δυστυχώς για την προσωπική ευημερία μου, όταν λες χοντρά ψεύδη, χρειάζεσαι και χονδρότατη τύχη. Πού να τηνε βρω, όμως, ο έρμος πιτσιρικάς; Κάποιο απομεινάρι των συνεργατών των Ναζί στον δήμο Λετρίνων -το αρχαίο όνομα της πόλης- έβλεπε όλως τυχαίως την μάμμι που καθάριζε φασίολους στην αυλή και της σφύραγε το ποίημα:

"Έλλλα μ' Τούλλλα μ' (τα πολλά λάμδα υποδηλώνουν το δασύ πυργιώτικο της προφοράς), τί μου κάνεις μάν' μου; Ο Μάκης πού είναι επειδή -εδώ αρχίζει το προοίμιο του δράματος - τον είδα να παίζει κλωτσοσκούφι με κάτι αλήτες (οι συμμαθητές μου, έτσι;) στο χωράφι, δίπλα στην Πατρών"...

Του κατ ε λονγκ στόρι σορτ, μόλις έμπαινα στο σπίτι ερωτούσε η Τούλλλα μ', χαιρέκακα: "Πού ήσουν Μάκη μου; Πώς πήγε η δοκιμή;"

Εντάξει, παιδάκι ήμουν, αλλά όχι και μαλάκας. Έπιανα αμέσως την απειλή εδάφους-αέρος και άρχιζα να αισθάνομαι σαν σκύλος που μαζεύει την ουρά στα σκέλια.

Για να ξανα -κάτ, ε λονγκ στόρι σορτ, η Τουλίτσα, με παραμορφωμένα τα χαρακτηριστικά από την ηδονή του τί έμελλε να μου κάνει, έβγαινε στην αυλή, έκοβε μια βέργα από την βερυκοκιά μας -παρεμππιπτόντως, τέτοια βερύκοκα ούτε ο Μπεμπέκος, ένα πράμα- και εισέβαλε στο δωμάτιό μου κραδαίνοντάς την σαν γιαταγάνι.

Μια δόση, έχω προλάβει να χωθώ κάτω από το κρεββάτι, αλλά το μετάνοιωσα αυθωρεί και παραφύσει. Η βερυκοκένια βέργα πλατάγιζε πάνω στο σώμα μου σβνννν, σβννν. Πού σε πονεί και πού σφάει...Δυστυχώς, για μένα, δεν είχαν ανακαλυφθεί τα έξυπνα όπλα που κατάφερναν έξυπνα, χειρουργικά χτυπήματα. Εκείνη την εποχή, τα πλήγματα ήταν...τυφλά!

Συσκέφθηκα με την πάρτι μου και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν λέει να τις τρώω όπου νάναι και πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να τις τρως είναι ο όρθιος. Τουτέστιν παλάμες, μπούτια και άλλα τιμαλφή.

Τώρα, γιατί σας τα είπα όλα τούτα; Έτσι, για να περνάει η ώρα; Όχι βέβαια!

Η ...ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Άμα δεν καταλάβατε τί σήμαινε η φράση "κάπως απειλητικό" που έγραψα στην αρχή, ε, δεν φταίω εγώ...

Όπως αντιληφθήκαμε όλοι κι εγώ περισσότερο, η σχέση της μάμμι και του ντάντι με τον αθλητισμό άρχιζε και τελείωνε στο σπορ του κυνηγητού με βέργα -όπως λέμε ασύμμετροι ζυγοί, εμπολέ ζετέ, τέτοια. Εκεί, αρίστευαν...Όλα κι όλα! Το πόσο γρήγορα έτρεχαν να με πιάσουν και να με λιανίσουν στη φάπα δεν λέγεται. Αφήστε δε την ευλιγισία της μάμμι, όταν χρειαζόταν να σκύψει για να μου εξηγήσει τη χρήση της βεργός. Νάντια Κομανέντσι και Καρλ Λιούις εις εν!

Οι συνθήκες δεν ήταν, επομένως, οι δέουσες για περαιτέρω ταρζανιές και έθεσα το όπλο παρά πόδα -ε, δεν απείχε και πολλά χρόνια η στάση μου από εκείνη του ΕΛΑΣ!

Κυριακή απογευματάκι, την ώρα που οι βεργοφόροι γονείς μου αναπαύονταν, εγώ άνοιγα στα μουλωχτά το ράδιο και άκουγα Αντώνη Πυλιαρό να μεταδίδει τα ματς της μελλοντικής σούπερ λίγδας.

Εκεί να δείτε εικόνες που σχημάτιζα με το παιδιακίστικο νού μου κι ας μην ήξερα ούτε καν τί χρώματα φοράγανε οι ομάδες. Πού να τις δούμε; Την ΥΕΝΕΔ δεν την ξέραμε ακόμη!

Μια τέτοια Κυριακή ήταν που άκουγα την αναμετάδοση του Ολυμπιακός-Πάο. Ήταν Φλεβάρης του ΄67, λίγο καιρό πριν αποκατασταθούν οι...συνταγματαρχαίοι. Ήρθε 4-0. Θυμάμαι τον εαυτό μου, σαν τώρα, να λέει: "Ξεφτίλες! Θα γίνω Ολυμπιακός"!!!

Πέρασαν μερικά χρόνια έως ότου δεήσω να αντικρύσω για πρώτη φορά τη φανέλα και τα χρώματά της.

Εκείνο το απόγευμα στον Πύργο της δεκαετίας του ΄60, ο "Μάκης", έγινε Γαύρος. Ευχαριστώ Γιώργαρε Σιδέρη μου για το τριαρέ εκείνης της μέρας που με γέννησε από την αρχή!

Αδάμ!

ΓΙΑ ΟΛΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΜΠΟΣΜΑΝ - ΦΤΑΝΕΙ Η ΠΑΡΑΜΥΘΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΠΟΥ ΚΛΕΒΕΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ

Πρόσφατα γνώρισα τον Γιώργο, στο προπατζίδικο της γειτονιάς. Εξαιρετικό παιδί και Αρειανός από κούνια. Πιάσαμε την κουβέντα, μιλάμε αραιά και πού στο τηλέφωνο για Γαύρο, βάζελο, πάοκ και βέβαια, Άρη. Οι συζητήσεις μας έχουν ενδιαφέρον, αλλά κολλάνε σε ένα πράμα: Η μόνιμη επωδός του είναι "19 στα 21 πρωταθλήματα δεν το δέχομαι".

Του εξήγησα, προ ώρας, ότι γι΄αυτό δεν φταίει η παράγκα, αλλά τα χρήματα και πώς πάνω από όλα, για την κατάσταση που διαμορφώθηκε εδώ και 25 χρόνια και αναδιάταξε το τοπίο των εθνικών πρωταθλημάτων -και μετέπειτα εκείνο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων- ευθύνεται ο Νόμος Μποσμάν, που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 1995.

Πριν αναλύσω τα δεδομένα σας επισυνάπτω ένα απόσπασμα από το lawspot. gr, που τα λέει όλα: 

"Η απόφαση αυτή μπορεί να ήταν απόλυτα δικαιολογημένη νομικά, είχε όμως τόσο θετικές όσο και αρνητικές συνέπειες για τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Κερδισμένα ήταν σαφώς τα πιο εύρωστα οικονομικά σωματεία, καθώς ήταν αυτά που μπορούσαν να κρατήσουν τους παίχτες τους ανανεώνοντας εγκαίρως τα συμβόλαια τους με αυξημένα οικονομικά ανταλλάγματα.

Από την άλλη η απόφαση αυτή αποτέλεσε τη βάση για την περαιτέρω διεθνοποίηση του ποδοσφαίρου, καθώς πλέον οι ομάδες δεν αναζητούσαν ταλέντα μόνο στην εγχώρια αγορά, γεγονός που οδήγησε στη σταδιακή αποδυνάμωση των μικρότερων ομάδων και το «άνοιγμα της ψαλίδας» ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους."

Aποδείξεις:

Σας παραθέτω τους πρωταθλητές ποδοσφαίρου Αγγλίας, Ισπανίας, Γερμανίας, Ιταλίας, Γαλλίας, Πορτογαλίας, Ολλανδίας, Σκωτίας και Ελλάδας από το 1996/97 -ήτοι, την πρώτη χρονιά ισχύος του Νόμου Μποσμάν, αλλά και το πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού επί Κόκκαλη - έως σήμερα και συγκρίνω, παράλληλα το ποιές ομάδες πήραν πρωτάθλημα τις δύο δεκαετίες, ακριβώς πριν από το 1996/97:

ΑΓΓΛΙΑ

1996/97: 

Γιουνάιτεντ 10
Τσέλσι 5
Σίτι 4
Άρσεναλ 3
Λέστερ 1

1986/87

Γιουνάιτεντ 3
Άρσεναλ 2
Λίβερπουλ 2
Λιντς 1
Έβερτον 1
Μπλάκμπερν 1

1976/77

Λίβερπουλ 7
Νότιγχαμ 1
Έβερτον 1
Άστον Βίλα 1

ΣΧΟΛΙΟ

Όπως παρατηρούμε, παρά την επικράτηση του εκάστοτε ισχυρού, όσο ταξιδεύουμε πίσω στο χρόνο, βλέπουμε πρωταθλήτριες κάτι Άστον Βίλες και κάτι Έβερτον κλπ. Πού είναι όλα αυτά τα θηρία; Τα έφαγε ο λύκος; Όσες δε, πλην Λέστερ, εμφανίζονται στον πίνακα των πρωταθλητών, το πέτυχαν πριν αρχίσουν να γίνονται αισθητές οι επιπτώσεις του Νόμου Μποσμάν - αυτό ισχύει για όλα τα πρωταθλήματα.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

1996/97

Μπάγερν 16
Ντόρτμουντ 3
Καϊζερσλάουτερν 1
Βέρντερ 1
Στουτγάρδη 1
Βόλφσμπουργκ 1

1986/87

Μπάγερν 4
Βέρντερ 2
Καϊζερσλάουτερν 1
Στουτγάρδη 1
Ντόρτμουντ 2

1976/77

Μπάγερν 4
Αμβούργο 3
Κολωνία 1
Στουτγάρδη 1
Γκλάντμπαχ 1

ΣΧΟΛΙΟ

Μήπως δεν ισχύουν εκείνα που ανέφερα για την Πρέμιερ Λιγκ και στην Μπουντεσλίγκα; Πού είναι οι πρωταθλήτριες των περασμένων δεκαετιών, σήμερα; Oλάκερη Γερμανία και τους παίρνει κούρσα-εμπλοκή μία ομάδα.

ΙΣΠΑΝΙΑ

1996/97

Μπάρτσα 12
Ρεάλ 7
Λα Κορούνια 1
Βαλένθια 2
Ατλέτικο Μαδρίτης 1

1986/87

Ρεάλ 5
Μπάρτσα 4
Ατλέτικο Μαδρίτης 1

1976/77

Ρεάλ 4
Σοσιεδάδ 2
Αθλέτικ Μπιλμπάο 2
Μπάρτσα 1
Ατλέτικο Μαδρίτης 1

ΣΧΟΛΙΟ

Εδώ οι διαφορές της Ρεάλ με την Μπάρτσα είναι χαώδεις σε σύγκριση με όλες τις άλλες ισχυρές ομάδες της Λα Λίγκα. Η Σεβίλλη που πήρε 3 κολλητά Γιουρόπα λιγκ δεν υπάρχει στον κατάλογο των πρωταθλητών από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70.

ΓΑΛΛΙΑ

1996/97

Λιών 7
Παρί Σ.Ζ. 6
Μονακό 3
Μπορντό 2
Ναντ 1
Μαρσέιγ 1
Λιλ 1
Λανς 1
Μονπελιέ 1

1986/87

Μαρσέιγ 4
Ναντ 2
Μονακό 1
Οσέρ 1
Παρί Σ.Ζ. 1
Οσέρ 1

1976/77

Ναντ 3
Μπορντό 2
Μονακό 2
Παρί Σ.Ζ. 1
Σεντ Ετιέν 1
Στρασβούργο 1

ΣΧΟΛΙΟ

Η Λιγκ 1 είναι παραδοσιακά το πλέον αμφίρροπο από τα κύρια πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Παρά ταύτα, κάτι Στρασβούργα και κάτι Λανς και Οσέρ τις βλέπουμε πλέον με το Χαμπλ. Πού είναι πχ. η Λιών, άραγε, που θέλαμε να τις μοιάσουμε κι από πάνω; 

ΟΛΛΑΝΔΙΑ

1996/97

PSV 11
Άγιαξ 8
Φέγενορντ 2
Άλκμααρ 1
Τβέντε 1

1986/87

PSV 5
Άγιαξ 4
Φέγενορντ 1

1976/77

Άγιαξ 6
PSV 2
Φέγενορντ 1
Άλκμααρ 1

ΣΧΟΛΙΟ

Εδώ προσεγγίζουμε καθαρά ελληνικά πρότυπα και χαρακτηριστικά στις πρωταθλήτριες. Ο αριθμός τους είναι εξαιρετικά περιορισμένος και αυτό δεν επηρρεάζεται από τον Νόμο Μποσμάν. Απλώς υπάρχει διαχρονικά, μεγάλη απόσταση, οικονομικά, οργανωτικά από τις υπόλοιπες ομάδες.

ΣΚΩΤΙΑ

1996/97

Σέλτικ 15
Ρέιντζερς 8

1986/87

Ρέιντζερς 9
Σέλτικ 1

1976/77

Σέλτικ 5
Αμπερντίν 3
Ρέιντζερς 1
Ντάντι Γιουνάιτεντ 1

ΣΧΟΛΙΟ

Η εικόνα τα λέει όλα, αλλά όπως και στα υπόλοιπα πρωταθλήματα βλέπουμε να επαναλαμβάνονται περιπτώσεις επιπέδου Ντάντι Γιουν. και Αμπερντίν.

και τώρα στον ζωμό Knorr

EΛΛΑΔΑΡΑ

1996/97

Ολυμπιακός 19
Παναθηναϊκός 2
ΑΕΚ 1
ΠΑΟΚ 1

1986/87

ΑΕΚ 4
Παναθηναϊκός 4
Ολυμπιακός 1
Λάρισα 1

1976/77

Ολυμπιακός 4
Παναθηναϊκός 3
ΑΕΚ 2
ΠΑΟΚ 1

ΣΧΟΛΙΟ

Εάν δεν είναι τόσο κρυστάλλινη η επήρρεια του Νόμου Μποσμάν στις ομάδες ανά την Ευρώπη, σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο, τότε πώς αλλιώς να πείσεις κάποιον που δεν θέλει να πειστεί και έχει πάθει λόξυγγα από την πολύ επανάληψη του μότο: ΤΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΑΥΡΟΥ ΕΙΝΑΙ  ΚΑΛΠΙΚΑ.

Ο Νόμος Μποσμάν εξαφάνισε από το προσκήνιο τα "μπακάλικα" και τις έβγες και τα αντικατέστησε με γιγαντιαία σούπερμάρκετ, γεμάτα με ποδοσφαιρικές λιχουδιές και πολυτελή εξωτικά ποδοσφαιρικά προϊόντα σε σημείο ώστε οι ομάδες που διεκδικούσαν, άλλοτε, τους τίτλους, να μη πλησιάζουν ούτε στην βιτρίνα και να έχουν, είτε εξαφανιστεί, είτε να έχουν ρίξει τον πήχη των φιλοδοξιών τους. 

Σύλλογοι με αξία και ιστορία, όπως είναι ο Άρης του καλού φίλου Γιώργου, δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να σηκώσουν κεφάλι και να πάρουν τίτλους, όταν δεν έχουν γεμάτο πορτοφόλι. Ακόμη και ο βρωμιάρης ο πάοκ, ψιλοσήκωσε τον αμανέ και πάει να μας τη βγει, επειδή ο Άιβανχο, εκτός από τα γνωστά παράνομα, έριξε και χρήμα-ασχέτως του αν είναι καθαρό ή όχι. 

Για να καταρριφθεί το πουθενάδικο επιχείρημα "τότε που έπαιρνε πρωτάθλημα η Λάρισα κλπ", για να βγάλουν καθαρές τις παράγκες του Κάπταιν μάι Κάπταιν...

Αυτά και με συγχαίρω για την υπομονή μου να βρω όλα αυτά τα στοιχεία χαχχχχ

Αδάμ!

ΕΝΑ ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ ΠΟΥ ΑΣΚΟΥΝΤΑΙ, ΒΡΙΖΟΝΤΑΣ, ΞΕΝΟΙ ΦΑΝΤΑΡΟΙ

Τούτα έγραφε ο Φίλαθλος - καθόλου γαυροεφημερίδα- στα 1986, με την καθαρή και τίμια προσφυγοπούλα, άεκ, να αποπειράται να δωροδοκήσει κάτι Σερραίους για να ξασφαλίσει τας Ευρώπας.

Σας θυμίζει κάτι ο τίτλος;

Τα ίδια πάνε να κάνουν και σήμερα, με την υπόθεση πάοκ-ξάνθης. Να τους κάτσουν στα μαλακά, με αφαίρεση κάποιων βαθμουλάκων next year, που έλεγε και η διαφήμιση!

Να θυμηθούμε και το άλλο;

Με την πανάθα, ντε, την τίμια και ηρωϊκή παντοτινή πρωταθλήτρια σε όλα τα σπορ -ακόμη και στις δωροδοκίες.

Στα 1975 η υπόθεση των λουλουδιών, με τον Ηρακλή, όπου καταδικάστηκε με τη σειρά του για να γλυτώσει τον υποβιβασμό δια χειρός Ανδριανόπουλου -ΟΝΕΙΔΟΣ!

Φυσικά δεν είναι τα μόνα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται τα δύο αυτά σωματεμπορεία. Η ιστορία τους είναι γεμάτη βρωμιές και ύποπτες συναλλαγές και συνωμοσίες.

Τώρα έρχεται το νέο φυντάνι της εξυγίανσης, ο πάοκ -με την ξάνθη δεν θα ασχοληθώ.

Δεν θα αναλωθώ σε λεπτομέρειες. Είναι γνωστές. Η διοίκηση του κρατικοδίαιτου πάοκ, που τον σπρώχνουν θεοί και δαίμονες, απειλεί εδώ και χρόνια με εθνικό διχασμό. Ελέγχει ένα σκασμό ομάδες και ενώσεις - με ενημέρωσαν από την Ρόδο ότι ελέγχει και συνδράμει ακόμη και τον Ιάλυσο- και απολαμβάνει της ασυλίας των ελληνικών αρχών.

Την πρόσφατη εισηγητική απόφαση της ΕΕΑ, με την οποία τιμωρείται ο πάοκ με υποβιβασμό για το σκάνδαλο πολυιδιοκτησίας, ετοιμάζεται η κυβέρνηση να ανατρέψει με εσπευσμένη νομοθετική πρωτοβουλία που ακυρώνει την κείμενη για το θέμα. Σκοπός των πραξικοπηματιών και καταπατητών του Συντάγματος και των Νόμων είναι να βοηθήσουν ώστε ο πάοκ να μη χρειαστεί να συρθεί στο CAS για να βρει, τάχα, το δίκιο του, αφού τέτοια περίπτωση δεν υφίσταται.

Έρχεται, λοιπόν, η κυβέρνηση, ασκεί αυτόκλητα και για λογαριασμό του, έφεση και εκδίδει, ταυτόχρονα, ετυμηγορία για μια υπόθεση που τελεσιδίκησε, και την ανατρέπει. (Τύφλα νάχει το Πουλί -ένα είναι το ...πουλί)

Δεν θα μπω στον πειρασμό να τους χαρακτηρίσω. Απλώς στις επόμενες εκλογές, θα φάνε το εκλογικό ξύλο που ζητάνε. Βέβαια, επειδή όλα τούτα, περί κυβερνήσεων, σας τα έχω αναλυσει και σχολιάσει σε ανύποπτο χρόνο, πιθανή ανατροπή της προσεχώς, δεν σημαίνει ότι η επόμενη που θα προκύψει θα φέρει στα ίσια τους τα πράγματα.

Κάθε άλλο.

Είναι τρομακτικά απογοητευτικό το ότι όλα τούτα γίνονται με εντελώς ξεδιάντροπο τρόπο. Μια κυβέρνηση από ανθρωπάκια που στέκονται σούζα μπρος στον Ιβάν διατυμπανίζει με τις ενέργειές της, το τελευταίο 24ωρο, πως η Ελλάδα δεν είναι συντεταγμένο κράτος, αλλά ένα πεδίο βολής που ασκούνται, βρίζοντας, ξένοι φαντάροι.

ΥΓ. Μην αγαναχτείτε, που διαβάζετε και ακούτε ότι η κυβέρνηση καταπατά το νόμο και χαρίζει το πρωτάθλημα στο πραγματικό αφεντικό της, ήτοι,τον Μαρινάκη, ούτε να βγαίνετε από τα ρούχα σας που διαβάζετε και ακούτε να βρίζουν τον Αυγενάκη, για φιλοολυμπιακό. Είναι σαν να μας έχουν βιάσει δημοσία και μετά να λένε στους παριστάμενους "κοιτάξτε τους ρε, κάθισαν να τους βιάσουμε"...

O... ΓΙΩΡΓΟΣ ΨΥΧΑΡΑΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ...

"Σείστηκε το γήπεδο", γράφουν τα ερυθρόλευκα ΜΜΕ, μόλις μπήκε στο ΣΕΦ ο Γιώργος Μπαρτζώκας. "Γιώργο Ψυχάρα Ολυμπιακάρα" του φώναζαν, ξαναγράφουν...

Για να δούμε αν σείστηκε το γήπεδο και το πώς υποδέχτηκε ο Γιώργος την "καυτή" υποδοχή από πλευράς οπαδών.

Παγερά αντέδρασε ο Γιώργος και με το δίκιο του ο άνθρωπος. Εκείνοι που τον αποθέωναν -και καλά- χθες, είναι οι ίδιοι που τον έκραξαν σε σημείο ώστε να υποχρεωθεί να παραιτηθεί πριν από 5 χρόνια. 

Αυτός ο οποίος είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα έφυγε κακήν-κακώς επειδή η σωληνουργία Κορίνθου δεν άφηνε την ομάδα του να ανασάνει...

Χρήσιμη η αποστασιοποίησή του από τα πουθενάδικα ελληνικά δρώμενα για τον Μπαρτζώκα...

Αδάμ!

ΣΤΗΣ ΤΟΥΜΠΑΣ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΗ ΡΑΧΗ

Ο αγαπημένος πάπος μου, Κώστας Φορτούνης, ο παιχταράς, επέστρεψε απόψε στο γήπεδο μετά τον τραυματισμό του.

Κοιτάξτε, ω ρε μπουγατσόβλαχοι, να μη του κόψετε το τόπι στην τούμπα σας, όταν θα σας επισκεφθούμε, επειδή το παιδί και όχι μόνο αυτός, έχει υποφέρει από τα ατιμώρητα δολοφονικά και ατιμώρητα που μας έχετε επιφυλάξει στο μαντρί σας.

Δεν τον φέραμε ξανά στο γήπεδο για να μας τον ξεκάνετε με το μίσος σας.

  

και μια...ρετροσπεκτίβα με τα μπουκέτα από τα χωριατομπουμπούκια της συνοικίας τούμπας.

ΑΥΤΑ -και άλλα μυριάδες τόσα!

Adam!

O KATΣΟΥ ρα ΡΑ χαχχ ΝΗΣ χαχχχ & Ο ΠΑ ΠΟΥΤ τσε ΤΣΕ ΛΗΣ χοχοχο (βίντεα)

Εμφανίστηκε ο -ευεργέτης- Γιάννης Αλαφούζος στην επικαιρότητα! Πήγε να παραπονεθεί στας αρχάς επειδή αδικείται η βαζελοπανάθα. ΚΛΑΨ!

Και δώστου, ο Κατσουράνης, δώστου ο -ήρως- Παπουτσέλης, δώστου κλώτσο να γυρίσει παραμύθα να αρχίσει από τα υπαλληλάκια.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΞΑΝΑΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΑΝΕ:

Σπανέας με Πανιώνιο

Το βουτηχτάρι του βαρκάρη, Βάρζιχα, επί  κόκκινης παραγκός

 Ο εξυγιαντής Κύρος ανύπαρχτο πέναλτι υπέρ της άεκ στο 4-3 ξανά-μανά επί κόκκινης παραγκός (στο 1' του βίντεου)

Η μάνα όλων των οφσάιντ με τον Μητρόπουλο, το 1988-89 

ΟΥΦ...ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ! 

Αδάμ!

ADAM ΕΦ' ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΥΛΗΣ

Πιο ήσυχος μετά τη χθεσινή ένταση, αγωνία και ταραχή θα αναλύσω μερικά πράγματα της ομάδας, άμεσα ή έμμεσα, που θεωρώ ότι αποκρυσταλλώνουν ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας της.

Κατ΄αρχάς είναι ο Μαρτίνς. Τον Πέδρο τον συμπαθώ ιδιαίτερα και δεν είναι λόγια του αέρος. Βγάζει μια μελαγχολία -πιθανώς τη μελαγχολία του ανθρώπου που έζησε δίπλα στον ωκεανό που βρέχει την πατρίδα του, αλλά και τη μελαγχολία που χαρακτηρίζει τους Ίβηρες, ένα σπάνιο ανθρωπογεωγραφικό δείγμα Ευρωπαίου - και μια γλυκάδα, παραπλήσια, θα έλεγα με εκείνη του Ερνέστο.

Φυσικά, το να τον συμπαθώ ως άνθρωπο, δεν σημαίνει ότι του χαρίζω κάστανο ως επαγγελματία. Είναι άραγε κακός προπονητής; Όχι βέβαια. Τότε γιατί τα κάνει, φορές-φορές μαντάρα με τις επιλογές και τις αποφάσεις του; Κοιμάται στον ηλεκτροφόρο πάγκο, όπως τον κατηγορούν διάφοροι; Όχι βέβαια. 

Για να απαντήσω θα χρειαστώ λίγες γνώσεις ψυχολογίας και ενστίκτου.

Ο Πέδρο τα κάνει μαντάρα και κολλάει όταν το κάνει για ένα και μοναδικό λόγο: Επειδή ως ιδιοσυγκρασία αισθάνεται την πίεση που δεν έμαθε ποτέ στην πατρίδα του. Και η πίεση δεν υπήρξε ποτέ το κατάλληλο φάρμακο για να θεραπευτεί κανείς από τις αδυναμίες του. 

Ο Πέδρο δεν αδιαφορεί για τον Ολυμπιακό. Τουναντίον! Είναι σαφές, στα δικά μου μάτια, ότι έχει ταυτιστεί μαζί μας. Μας "αγαπάει". Δείτε μόνο το βίντεο που ανέβασε η ΠΑΕ από το χθεσινό ματς για να καταλάβετε. Στην αρχή του ιδίως, το πώς ακούγεται σπασμένη από την προσμονή και την ένταση η φωνή του όταν λέει στα λατρεμένα παπιά μας, την ανάγκη να νικήσουν για να περάσουν στην κορυφή της βαθμολογίας.

Επομένως, όταν έχουμε δει το βίντεο και γνωρίζουμε το πώς προσεγγίζει την κατάσταση, το να πει κανείς, με ελαφράδα που προσιδιάζει στην επιπολαιότητα, ότι ο Πέδρο είναι ένας αδιάφορος κοιμήσης που κάνει όλο παπαριές, δεν θα είναι σωστό, Καθόλου!

Απόδειξη, το γεγονός ότι διέγνωσε το αδύνατο σημείο της διάταξης της ομάδας, στο πρώτο ημίχρονο και αποκατέστησε την ανισορροπία με την αλλαγή του Μπενζιά και την αναδιάταξη της θέσης του Βαλμπουενά. Βέβαια, παραμένει το γεγονός ότι διέπραξε "προπατορικό αμάρτημα" στο πρώτο ημίχρονο, δείχνοντας ότι δεν είχε μάθει καλά το μάθημα για τον βάζελο από τα προηγούμενα ντέρμπι που έπαιξε και αυτό είναι, δυνητικά, σοβαρό σφάλμα. 

Δυστυχώς, κάτι τέτοια τα κάνει συχνά και γι' αυτό η ομάδα, που έχει επιπλέον, δυσκολίες συγκρότησης ενδεκάδας, με τόσους από τους παίχτες-κλειδιά της, τραυματίες, την πατάει και χάνει βαθμούς και ενδεχομένως, προκρίσεις -όπως εκείνη στο Τσάμπιονς Λιγκ και μη γελάσετε με την γνώμη μου. Μια πιο ορθολογική διαχείριση και επιλογή παικτών και κατάλληλη "διαπαιδαγώγηση" θα μας είχε στους "16".

Μαθαίνουμε να ζούμε με τα καλά του και τα στραβά του, αλλά πάνω από όλα σεβόμαστε τη δουλειά που έχει ρίξει για να μεταστρέψει μια ομάδα παπιών σε κανονική αρμάδα. Έχει ακόμη δρόμο έως ότου το καταφέρει και ας μη λησμονούμε, συνάμα, πως η ευθύνη δεν τον βαραίνει εξ 'ολοκλήρου. Ορισμένα εργαλεία στο γήπεδο δεν είναι ακόμη έτοιμα και "ψημένα" για τον Γαύρο και γι΄αυτό θα πρέπει να είμαστε και υπομονετικοί και συμπονετικοί. Η διοίκηση έχει την ευθύνη να του στελεχώσει την ομάδα και με κανέναν έμπειρο της προκοπής ή με παίκτες νεότερους και ατσάλινους στην ψυχή. Είδαμε το τί βοήθεια μπορεί να προσφέρει ο Λάζαρος και ο Αβραάμ και ο Ματιέ. 

ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ

Για να μπορεί ο Πέδρο να χτίσει ομάδα-ατσάλι χρειάζεται τη σωστή πρώτη ύλη σε κάθε θέση. Ας πούμε, στην άμυνα όπου κυριαρχεί ένας περίεργος "μπαμπούλας", ο Σεμέδο, τα προβλήματα δεν έχουν λυθεί και σε κάθε ματς παρατηρούμε, με σφίξιμο στο στομάχι, κάτι απαράδεκτα πράγματα για επίπεδο Ολυμπιακός. Προσθέτεις στον εξαιρετικά ταλαντούχο, αλλά και κάπου-κάπου στην κοσμάρα, του, Ρούμπεν, τον Ρέτσο -ή κάποιον στην αξία του- και λύνεις σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα. Το ίδιο ισχύει για τους πλάγιους μας μπακ, όπου μόνο ο Τσιμίκας που τούχουν βγει τα πλεμόνια από το καλοκαίρι, είναι επιπέδου Ολυμπιακός.

Να πάω στο κέντρο; Κέντρο άκεντρο σε πολλά καίρια ματς. Η απουσία ενός συνδυασμού, σε ατομικό επίπεδο, μαχητή και "εγκεφάλου", στερεί από την παραγωγικότητά μας στην επίθεση και προσθέτει βάσανα στην άμυνα. Σχεδόν κανείς από όλους όσοι παίζουν στη θέση δεν πληρούν τα κριτήρια, μηδέ εξαιρουμένου του συμπαθούς μου Γκιλέρμε.  

Επομένως, είναι σαφέστατα υποχρέωση της διοίκησης να προσθέσει στην ομάδα την ποιότητα που της λείπει και ει δυνατόν, να την εμπλουτίσει με στοιχεία ωριμότητας και κλάσης. Φέρτε μας  προσωπικότητες και τα υπόλοιπα παιδιά θα αποκτήσουν στιβαρότητα με τη σειρά τους. Ο Ολυμπιακός δεν είναι "πεδίο για να ασκούνται, βρίζοντας ξένοι φαντάροι".

Συμπέρασμα αγωνιστικό:

Ο Πέδρο προσέγγισε λάθος το ματς με τον βάζελο και το διόρθωσε στην πορεία. Καλό θα είναι να μη χρειάζονται διορθώσεις εκ των υστέρων. Αυτό θα γίνει όταν ωριμάσει και ο ίδιος και απαλλαγεί από τους ψυχαναγκασμούς που του δημιουργεί η αναγνώριση της ευθύνης του να κυβερνά τέτοια καραβάρα σαν τον Γαύρο. 

ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ

Eν αρχή ην το χάος και το χάος έχει όνομα: ΒΑΖΕΛΟΣ! Ο σκοταδισμός σε όλο το μεγαλείο του. Ό,τι πόλεμος εναντίον του Ολυμπιακού συμβαίνει από καταβολής αθλητισμού στην πατρίδα μας έχει προέλθει από αυτούς τους χολερικούς τύπους. Η μανία και το μίσος τους σε βάρος μας, μόνο και μόνο επειδή υπάρχουμε και πρωταγωνιστούμε τους οδήγησε στην αυτοκαταστροφή. Αυτά τα χωριαταρέικα των παοκτσήδων είναι, για μένα, ανούσια και ανάξια σχολιασμού -το βλέπετε άλλωστε και από το πώς απαξιώνω να ασχολούμαι μαζί τους, πέραν της συνήθους πλάκας.

Αυτοί και μετά οι άλλοι, οι μοχθηροί και ύπουλοι αεκτσήδες που φτάσανε να πανηγυρίζουν που υποβιβάστηκαν και γελοιποιήθηκαν είναι οι μεγάλοι εχθροί μας. 

Για όλους αυτούς δεν πρέπει να υπάρχει λύπηση και λογική αντιμετώπιση. Και όμως! Οι διοικήσεις μας έχουν φθάσει σε σημείο να τους υπερασπίζονται και να τους προσφέρουν χείρα βοηθείας, όταν θα έπρεπε να τους ρίξουν στα τάρταρα όπου και ανήκουν. Οι αποφάσεις του επίσημου Ολυμπιακού υπέρ του βάζελου έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τη λογική και το συναίσθημα του οπαδού. Και είναι ασυγχώρητο. Αυτοί κρύβονται πίσω από όλα τα σημερινά δεινά και τους βλέπουμε ακόμη και σήμερα, να οργανώνουν και να ενορχηστρώνουν ακόμη μια επίθεση σε βάρος μας.

Η υποχρέωση ενός πραγματικού Γαύρου, είτε είναι στη διοίκηση, είτε στην κερκίδα και στον καναπέ είναι μία: ΔΙΑΡΚΗΣ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΚΑΙ ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ. Δικαιολογίες του τύπου, "να μη μιλάμε για τα αγωνιστικά όταν γίνονται όλα αυτά που γίνονται στα γήπεδα και έξω από αυτά", δεν έχουν νόημα και είναι εντελώς λάθος.

ΟΠΑΔΟΙ

Κλείνω με το ζήτημα των οπαδών και λέω το εξής: 

Οπαδός με μάσκα στο γήπεδο= εχθρός της ομάδας. 

Οπαδός που περιμένει τα πούλμαν των αντιπάλων έξω από το γήπεδο και ρίχνει πέτρες και μπουκάλια= εχθρός της ομάδας. 

Οπαδός που ανάβει πυρσούς και πετάει βαρελότα στο Φάληρο= εχθρός της ομάδας.

Διότι η Θύρα 7 καλούσε, χθες τα μέλη της να στηθούν στο πάρκινγκ του Καραϊσκάκης για συμπαράσταση, αλλά ξεχνά ότι είναι η ίδια που προκάλεσε την, για μιά ακόμη φορά, τιμωρία της έδρας μας...

Αρκούν αυτά.

Αδάμ!