ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΑΝΗΞΕΡΟ

Πήγε, λέει ένας "πονεμένος" ποδοσφαιρόφιλος από την πρωτεύουσα της Νότιας Μακεδονίας, μέλος του συνδέσμου που ίδρυσαν στην Ψωροκώσταινα οι φίλοι της Ντόρτμουντ, στο Βεστφάλεν, για να παρακολουθήσει με το γιό του, αγώνα της τοπικής ομάδας για την Μπουντεσλίγκα και έπαθε μέγα πολιτισμικό ταράκουλο.

Τούτα μεταφέρει σε άρθρο του ο αγαπημένος του blog, Βασίλης Σαμπράκος, ο Πρώιμος Εξυγιαντής, στο gazzetta.gr.

Το άρθρο του διανθίζουν εκατοντάδες λέξεις, όλο νουθεσία και παράπονο που εμείς, δώθε, στη συφοριασμένη Σούπερ Λίγδα, δεν δυνάμεθα για να απολαμβάνομε, ώ τί κρίμας, τόση κουλτούρα!

Βρε Σαμπράκο, βρε Βασιλάκη μας, μην μας απομουρλαίνεις, να χαρείς.

Για να φτάσουμε σε σημείο να τρέχει ο κάθε "πονεμένος", όστις πρωτάθλημα δεν έχει δει στα σκέλια του από καταβολής ύπαρξής του και να αναγκάζεται να ξενιτεύεται για να απολάψει θέαμα και ποδοσφαιρικό πολιτισμό, έχεις βάλεις κι εσύ το βρωμοχεράκι σου.

Πόσες και πόσες φορές δεν έχεις φυτιλιάσει και πυρπολήσει το οπαδιλίκι μας με τα γραφόμενά σου, εσύ και η υπόλοιπη αρδοσυνομοταξία σου;

Πόσες φορές αμέτρητες δεν έχεις βάψει το άσπρο-μαύρο για να υπηρετήσεις τα θέσφατα των αφεντικών σου, σε βάρος της αλήθειας και της πχιότητος του ποδοσφαιρικού πολιτισμού μας -όσο έχουμε τέλος πάντων. Φτάσατε όλοι σας το ποδόσφαιρό μας σε σημείο ώστε να μετακαλούνται, μετά τους ακριβοπληρωμένους επικεφαλείς θεσμικών φορέων, όπως είναι η ΚΕΔ, ξένοι διαιτητές για να σφυράνε στις τούμπες και στα οάκα. Βάλατε τα βρωμοχεράκια σας κι εσείς, για να γίνουμε μπανανία με τη βούλα. Να τρέχουν, Έλληνες, να γίνονται μέλη φίλων ξένων ποδοσφαιρικών ομάδων!

Και στα λέω αυτά, Σαμπράκο μας, επειδή δεν ήμασταν, ανέκαθεν, ταρζανιάρηδες και κατεδαφιστές των γηπέδων. Θυμάμαι που ανεχόμασταν οι οπαδοί, ο ένας τον άλλο και συμβιώναμε στα τσιμέντα και στους απόπατούς τους, έως ότου φθάσανε οι επαγγελματίες με τα μπικικίνια και φτιάξανε λόχους καταδρομέων οπαδών και δημοσιογράφων για να περνούν το δικό τους.

Μη μας προκαλείς, βρε Βασιλάκη μας, να χαρείς. Θρονιάσου στην περιστρεφόμενη καρεκλίτσα του γραφείου σου, και άσε μα στην ησυχία μας, που θα μας την πεις κι από πάνω.

Adam!