Ο ΤΖΟΥΝΤΟΚΑ ΚΑΙ Ο ΜΑΝΤΑΛΑΚΙΑΣ

Κάπως έτσι διαμορφώθηκε το αποτέλεσμα στο χθεσινό τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, στο Κίεβο. Όχι βέβαια το ότι η Ρεάλ δεν υπήρξε, μακράν, η πιο ποιοτική ομάδα, με τα εξακόσια something εκατομμύρια του μπάτζετ της, αλλά όταν συμβαίνουν και αυτά που συνέβησαν, τί άλλο να περιμένουμε;

Με κίνηση αριστοτέχνη τζουντόκα, ο Ράμος έκανε σμπαράλια τον ώμο του Σαλάχ, πιο ποιοτικού ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ και άλλαξε, από το εικοσάλεπτο, τις ισορροπίες και τους αλγόριθμους της αναμέτρησης.

Το εξώφθαλμο φάουλ έγινε μπροστά στους οφθαλμούς του Μάζιτς - ο οποίος αργότερα, με τη βοήθεια του επόπτη άφησε, αρχικά το οφσάιντ-κεφαλιά του Κριστιάνο να εξελιχθεί. Αν είχε μπει το γκολ, θα το είχαν μετρήσει.

Όσο για τον Ράμος, η αντίδρασή του στη φωτογραφία τα αποδεικνύει όλα.

Μετά είχαμε τον κάτι σαν τερματοφύλακα που είχε στα δοκάρια ο Κλοπ. Το παιδάκι μου θύμισε τον Μιχάλη Μυλωνά, τον παλιό τερματοφύλακα του Ολυμπιακού που είχε γίνει σύνθημα για τα αστεία γκολ που έτρωγε ("Είσαι σαν τον Μυλωνά", για όποιον θυμάται).

Τί να την κάνεις μετά την αγωνιστικότητα και τα τρεχαλητά; Άμα σου λείπει η "πχιότις", άστα-βράστα.

ΥΓ. Προς γνώση και συμμόρφωση του Γαύρου, αυτή η τελευταία παράγραφος. Που πάει να μου φτιάξει ομάδα τρεχαλατζήδων και καλά. Δίχως "πχιότις", δεν θα κοιμόμαστε τα βράδυα. Θα φοβόμαστε για τους εφιάλτες που θα βλέπουμε.

Adam!