Ο ΠΟΛΙΤΗΣ, Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ Ο ΟΠΑΔΟΣ

Αρκετά ανεχτήκαμε την πόλωση και τη βία. Ήρθε ο καιρός για να ωριμάσουμε ξανά και να πάψουμε να είμαστε στρατιώτες, έρμαια συμφερόντων από τα οποία δεν επωφελούμαστε ούτε δεκάρα τσακιστή.

Έφθασε ο καιρός για να γεμίσουμε πάλι το απέραντο κενό στις εξέδρες, για να καθήσουμε πλάι-πλάι και να τσακωθούμε αλλά να μη πληγωθούμε. Έφθασε η ώρα για να απαιτήσουμε από τους εαυτούς μας να είμαστε οπαδοί και πολίτες, να σεβόμαστε τον αντίπαλο και να αγαπήσουμε μέχρι το μεδούλι την ομάδα μας, είτε βγούμε πρώτοι είτε τελευταίοι.

Οι άνθρωποι που μάζεψαν δεκαετίες τώρα, πάνω τους, την εξουσία και τη δύναμη μας στέρησαν όλη αυτή τη χαρά και μας έβαλαν να σκοτωνόμαστε αναμεταξύ μας, οπαδός με συνοπαδό, Γαύρος με Βάζελο και Αεκτζής με Μπαόκι.

Επιχειρηματίες, Πολιτικοί και Δημοσιογράφοι παίζουν στην πλάτη του Πολίτη-Οπαδού επικίνδυνα παιχνίδια και όσοι από εμάς αποτολμούμε να το αναδείξουμε, να το στηλιτεύσουμε και να απαιτήσουμε την απαγκίστρωσή μας από τα διαλυτικά αυτά φαινόμενα τρώμε το κυνήγι και το μπινελίκι της αλεπούς.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ

Δεν είναι απλώς ρομαντικό, εκτός τόπου και χρόνου και υπερβολή η επισήμανση πως, στα παλιά τα χρόνια ο κόσμος γέμιζε τις κερκίδες για να δει την αγαπημένη ομάδα του παρέα με το διπλανό του που υποστήριζε την αντίπαλη. Ούτε είναι αναληθές πως και τότε έπεφταν ψιλές ή χοντρές όταν ανασκουμπώνονταν οι "θερμόαιμοι".

Αυτό δεν εμπόδιζε όμως τον κόσμο να συνεχίσει να πηγαίνει στα γήπεδα και να ανέχεται τον αντίπαλο. Από τα τέλη της δεκαετίας του ΄70 και καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ΄80 πήγα δεκάδες φορές στην Λεωφόρο με φίλους βάζελους έτσι, για την παρέα. Καθόμασταν στην "13" βλέπαμε τα παιχνίδια και σχολιάζαμε. Οι διπλανοί καταλάβαιναν ότι δεν ήμουν ομοϊδεάτης και με ρωτούσαν: "Εσύ τί ομάδα είσαι ρε φίλε;" και τους απαντούσα: "Ολυμπιακός".

Δεν έτρεχε μία. Ίσα-ίσα που πιάναμε συζήτηση για τις ομάδες μας, για το πρωτάθλημα, για τους παίκτες. Ουδέποτε αισθάνθηκα να κινδυνεύω μήπως τις αρπάξω ή ότι απειλούμουν καθ' οιονδήποτε τρόπο. Το αυτό βίωσα και τις δεκάδες φορές που πήγα στη Νέα Φιλαδέλφεια για να δω μπάλα.

Όλα τούτα άλλαξαν αφότου το ποδόσφαιρο μετατράπηκε σε "επαγγελματικό" και η διαπλοκή αντιλήφθηκε πως από τα τσιμέντα προκύπτει νέο πεδίο δόξας λαμπρό για τις επιδιώξεις της.

Μας έβαλαν στο δοκιμαστικό σωλήνα και μας ξεπάτωσαν στα πειράματα. Μας απομόνωσαν, μας καταδίωξαν, μας στέρησαν όλη τη χαρά. Θα μου πείτε, ο κόσμος δεν φταίει; Τί να φταίει ο κοσμάκης; Πόσο να φταίει; Όταν σε κρατούν αμόρφωτο και φτωχό, πόσες πιθανότητες έχεις για να αντιληφθείς το πού σε έχουν χώσει;

Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥ ΤΣΙΜΕΝΤΟΥ

Φτιάξανε από πάνω και τα οπαδικά στρατά για να μαζώχνουν τα πρόβατα στα μαντριά και έπεφτε η φάπα σύννεφο. Σαν μόνιμος θαμώνας στην "7" από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 σας γράφω, με το πληκτρολόγιο στην καρδιά πως δεν έχει καμία σχέση η κερκίδα του Θρύλου με την τωρινή. Και δεν αναφέρομαι στη φωνή ή στη στήριξη προς την ομάδα.

Όπως συνέβη και με άλλους οργανωμένους σχηματισμούς οπαδών, η "7" είναι κατά βάση και πάνω από όλα η "7". Τί έκανε και τί σας κάνει η "7" και τί έκανε η "21", η "4" και η "13". Ύστερα προέκυψε το άλλο αδιανόητο για τη δική μου λογική. Η διοικητική προσωπολατρεία. "Τί σας κάνει ο Βάγγος" και "Σας Απαυτώνει ο έτσι και ο αλλιώς". Ο Ολυμπιακός πού είναι, σε όλο αυτό το φάσμα; Εξυπακούεται, προφανώς, αλλά ο γνήσιος οπαδός όταν αναφέρεται στην ομάδα του λέει μόνο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - ή ό,τι άλλο αγαπά.

Ακόμη κι εσείς που θα στραβώσετε με αυτό που γράφω, για σκεφτείτε το λιγάκι. Από πού μέχρι πού θα πρέπει ο οπαδός μέσα μας να ταυτίζεται με εκείνους που ελέγχουν και διοικούν. Ταυτιζόμαστε κάπου και δεν το ξέρω; Όλη η προηγούμενη κατάσταση που περιέγραψα τους βοηθά απλώς να έχουν το "ακαταδίωκτο". Γιατί, ας πούμε θα πρέπει ο κάθε Μαρινάκης να τα κάνει μαντάρα και εμείς να το δεχόμαστε και να μην αντιδρούμε;

Ο Βαγγέλης, καλά να τον έχει η Παναγιά, είναι ο πρόεδρος και ο χρηματοδότης της ομάδας. Άψογα μέχρι εδώ. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως όλη η ζωή και τα συμφέροντά του είναι ταυτισμένα μόνο με τον Ολυμπιακό. Μπορεί ο άνθρωπος να έχει "προσωπική ατζέντα" που να μη συνάδει με τον Θρύλο. Το αποκλείετε δηλαδή; Ή μήπως για την αποψίλωση και για την κάθετη βουτιά του Ολυμπιακού μας ευθύνονται όλοι οι άλλοι πλην Βαγγέλη;

Ο ΨΑΡΙΑΝΟΣ ΨΑΡΕΥΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΨΑΡΙΑ

«Μιλώντας για Πρωταθλήματα, μια που οι γάβροι του Βορρά γκρινιάζουν, και αυτό του '76, με τσαμπουκά, και του '85 (με εντολή Κίμωνα για να πάρει ξανά τη Μακεδονία και τις εκλογές το ΠαΣοΚ..) τα πρωταθλήματα του ΜΠΑΟΚ κλεμμένα απ' την ΑΕΚ ήταν!Όπως και της ΑΕΛ-τυρί το '88, με τα ούρα του Τσίγκωφ και εντολή ΠΑΣΟΚ, όταν ο Βαλυράκης Άλλαξε τον Νόμο... Ψάξτε την Ιστορία... Όπως και από τα 22 του Γάβρου τα 4 τουλάχιστον ήταν κλεμμένα απ' την ΑΕΚ. Ο ΜΠΑΟΚ ΔΕΝ ΔΙΕΚΔΊΚΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑ... Συνήθως ήταν Τσάτσος του Κόκκαλη! Ή τα ξεχάσαμε αυτά;..». 

Τούτα δήλωσε τις προάλλες ο Γρηγόρης Ψαριανός, βουλετής του Ποταμιού προτού εξαφανίσει το κείμενο επειδή αντέδρασε ο "λαός" του πάοκ - η φωτογραφία με την Φερράρι της οποίας φέρεται να είναι λάτρης είναι προϊόν φωτομοντάζ.

Πέραν των απαξιωτικών χαρακτηρισμών ο βουλευτής επισημαίνει αληθή πράγματα. Το πώς η πολιτική αναμείχτηκε με το ποδόσφαιρο και τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από αυτό για να προσφέρει, ως καθρεφτάκια του Κολόμβου, πρωταθλήματα σε ιθαγενείς του Βορρά και του Κάμπου- όπως συνέβη και φέτος.

Στο σημείο αυτό να θυμίσω στους φίλους μου πως δεν υφίσταται ο ισχυρισμός πως ο Μαρινάκης "δεν έχει επιχειρηματικά συμφέροντα στην Ελλάδα", άρα είναι άσπιλος, αμόλυντος και ανεπηρρέαστος.

Ο Βαγγέλης, από τη στιγμή που ελέγχει ήδη τον Ολυμπιακό διαθέτει εγχώρια συμφέροντα. Απλώς τα αυγάτισε όταν απέκτησε τον έλεγχο του Δ.Ο.Λ και του Mega, ενώ φέρεται να βρίσκεται πίσω από μια σειρά εκδοτικών επιχειρήσεων όπως είναι η εφημερίδα "Παραπολιτικά".

Ύστερα, ας μη ξεχνάμε το πως ο Μαρινάκης κέρδισε το Δήμο Πειραιά μέσα σε λίγες εβδομάδες αφότου ανακοίνωσε την πρόθεσή του να πολιτευθεί. Γνωρίζουμε πως ο πατέρας του, Μιλτιάδης Μαρινάκης υπήρξε εκτός από εφοπλιστής, βουλευτής και υπουργός επί κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας. Μάθαμε τέλος από στόματος του ίδιου πως "βοήθησε" τον Σύριζα και είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις με τον Τσίπρα στο Μαξίμου.

Τί μας λέει όλο αυτό, ή τί θα μπορούσε να μας πει;

Πως ο Μαρινάκης ενδέχεται να έχει στόχο να κατέβει προσεχώς, στην κεντρική πολιτική σκηνή. Είτε υπό τη σκέπη ενός από τα υφιστάμενα κόμματα εξουσίας, είτε ιδρύοντας δικό του πολιτικό κόμμα. Το φιλανθρωπικό έργο του και η σημαντική βοήθεια που έχει παράσχει και εξακολουθεί να παρέχει σε περιοχές της Ελλάδας που χτυπήθηκαν από την κακοκαιρία και η περίθαλψη των προσφύγων από την Συρία, μόνο σε "χτίσιμο του προσωπικού πολιτικού προφίλ του" παραπέμπουν.

Εύγε του και μπράβο του για το φιλανθρωπικό έργο και με γειά του και χαρά του για τις πολιτικές φιλοδοξίες -αν υπάρχουν. 

Εμείς ως οπαδοί τί ακριβώς ρόλο βαράμε; Γιατί θα πρέπει να παραβλέπουμε τις "αβλεψίες" του στο θέμα της διοίκησης και της οργάνωσης του Ολυμπιακού και να "πανηγυρίζουμε" για τα τρακτέρ και τα Κατερπίλαρ, στην Μάνδρα;

Όλα τα παραπάνω γράφηκαν με σκοπό, όχι για να αντιπαρατεθούμε με τον Βαγγέλη επί προσωπικού αλλά για να αντιληφθούμε πως τα συμφέροντα του προέδρου του Ολυμπιακού δεν είναι ντε και καλά συνυφασμένα με τα δικά μας, τα αμιγώς οπαδικά.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Σε μία χώρα απολύτως πολιτικοποιημένη, το σύνθημα "Νο Πολίτικα" που είναι της μόδας τα τελευταία χρόνια το θεωρώ παντελώς ανιστόρητο και δεν μπορεί να έχει εφαρμογή στη σύγχρονη κοινωνία. Μας λένε δηλαδή οι ινστρούχτορες πως, σε αυτόν το διαβολικά πλασμένο κόσμο της Ψωροκώσταινας, όπου διαπλέκονται νιοί και παληκάρια εμείς οι οπαδοί δεν έχουμε το δικαίωμα να μεταφέρουμε τις πολιτικές απόψεις μας εντός γηπέδου -παρ΄εκτός και αν αυτές "ταυτίζονται" με τα συμφέροντα του εκάστοτε προέδρου. Η φωτογραφία στην κερκίδα μας τα λέει όλα.

Άφησα να μιλήσει και να εκφραστεί ο Πολίτης, ο Δημοσιογράφος και ο Οπαδός μέσα μου. Ο άνθρωπος που επιθυμεί να αισθάνεται Γαύρος και φίλαθλος και ο άνθρωπος ο οποίος δεν θέλει να πιάνεται κορόιδο, ούτε να φανατίζεται άνευ λόγου και αιτίας -και ας υπάρχουν μυριάδες τέτοιοι για να το κάνω.  

Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τη γνώμη μου για όλα αυτά είναι σεβαστό. Το ζήτημα είναι το αν ο Βαγγέλης θα καταπιαστεί στα σοβαρά με την ομάδα, επειδή τα τελευταία χρόνια μου μοιάζει πως τα έχει εγκαταλείψει...

Adam!