O ΤΑΚΗΣ ΣΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Έχει ενδιαφέρον το πώς κινούνται και το πώς συμπεριφέρονται ορισμένες οπαδικές "φράξιες", σε σημείο ώστε να απορεί ο λογικός άνθρωπος. 

"ΣΑΣ ΠΗΡΑΜΕ ΕΙΔΗΣΗ"

Άκριτο πυρ ομαδόν κατά του Τάκη Λεμονή έχουν εξαπολύσει οπαδικά σάιτ και αδέκαστοι γαυροδημοσιογράφοι τις τελευταίες ημέρες με αφορμή, τί άραγε; 

Οι ίδιοι "κύκλοι", που τον υποστήριζαν σθεναρά αφότου ανέλαβε να διασώσει την ομάδα από τα τάρταρα που την έστειλαν η παέ με τον Χάσι, τον αποκαθηλώνουν με ζήλο και με ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς.

Γιατί άραγε;     

Τί κακό έχει κάνει ο Τάκης στην ομάδα; Μήπως τη διάλεξε, ή μήπως την προετοίμασε; Αντιθέτως, συσπείρωσε σε ικανοποιητικό βαθμό το συνονθύλευμα που φορούσε τον δαφνοστεφανωμένο και παρά τα αγωνιστικά και τακτικά κενά του, ο Ολυμπιακός μοιάζει να ισορροπεί κάπως καλύτερα στο γήπεδο.

Μη μου πείτε δηλαδή, πως θα κρίνουμε άσχημα τον Λεμονή επειδή δεν έπαιξε επιθετικά στην Λισαβόνα -με ποιούς άραγε; - και "έχασε", τάχα μου την πρόκριση;

Προσωπικά, το μόνο που έχω να του καταμαρτυρήσω είναι η ήττα από τον παναθηναϊκό, υπό την έννοια πως οι καθυστερημένες αλλαγές του απέδειξαν πως θα είχαμε απείρως καλύτερη τύχη αν τις αποφάσιζε πολύ νωρίτερα στη διάρκεια του αγώνα.

Αλλά και πάλι, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν Λεμονή όταν η λογική μου υπαγορεύει πως άλλοι είναι οι υπεύθυνοι για την αποψίλωση της ομάδας- να μη τα γράφω ξανά.

Το ερώτημα παραμένει, όμως.

Από ποιούς προέρχεται η κατά μέτωπο επίθεση σε βάρος του προπονητή και σε τί αυτή κατατείνει; 

Επειδή δεν είμαι ουρανοκατέβατος ούτε γεννήθηκα στρουθοκάμηλος θεωρώ πως οι όψιμες επικρίσεις κατά του Τάκη προοιωνίζονται, άλφα μικρόν, ακόμη ένα τέλος της προπονητικής παρουσίας του στον Ολυμπιακό και βήτα μικρόν, αποσκοπούν στο να απεμπλέξουν και στο να απενοχοποιήσουν τη διοίκηση από τις ευθύνες της για τον αποκλεισμό από την Ευρώπη αλλά και για το ενδεχόμενο να χαθεί το όγδοο συνεχόμενο πρωτάθλημα, επί προεδρίας Μαρινάκη.

Σαφής;

Ειδάλλως, δεν αντιλαμβάνομαι σε τί αποσκοπεί η, ακόμη μια φορά προερχόμενη εκ των έσω, αναταραχή στην ομάδα.

Το αν ο Λεμονής είναι άξιος για να προπονεί τον Ολυμπιακό είναι ένα άλλο ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί στην παρούσα φάση. Ο Τάκης έχει κριθεί στο παρελθόν, ιδίως στη δεύτερη θητεία του στον πάγκο και έχει κριθεί επιτυχώς.

Αυτό που με ξενίζει, σε κάθε περίπτωση είναι το πως επιχειρούν ορισμένοι "κάποιοι", να αποπροσανατολίσουν το "λαό", ιδίως όμως όλους όσοι αντιλαμβανόμαστε τις βασικές πτυχές του ποδοσφαίρου. Τουτέστιν, πειθαρχία-στόχευση- προπόνηση.

 
Πέρυσι, οι ίδιοι "κύκλοι", ήταν εκείνοι που έπιασαν να ξηλώσουν τον Μπέντο. Τότε η αφορμή ήταν τάχα, ο Μάριν με τον Τσόρι. Τώρα είναι ο Μάριν -πάλι; - και ο Τζούρτζεβιτς. 

Πέρυσι ήταν ο Μάριν ο οποίος αντέδρασε με ανήκουστο τρόπο, για επαγγελματία ποδοσφαιριστή, στην εντολή του Μπέντο να αποχώρησει από το γήπεδο, την ώρα που ο -αγαπημένος- Τσόρι απαξίωνε τον προπονητή του από τον πάγκο.

Ο Μπέντο "τελείωσε", τους δύο παίκτες όπως θα έπρεπε να πράξει ο κάθε σοβαρός προπονητής. Αντί να εισπράξει όμως τα συχαρίκια για τη δεοντολογική στάση του να πειθαρχήσει την ομάδα δέχτηκε ομοβροντία απαξίωσης και ειρωνίας. Η μοίρα του είχε προδιαγραφεί.

Θυμίζω απλώς, πως ο Πορτογάλος, ασχέτως του αν είναι καλός, ή μέτριος προπονητής είχε εξασφαλίσει το πρωτάθλημα για την ομάδα από τα τέλη του περασμένου Νοέμβρη, ενώ οδήγησε τον Ολυμπιακό μια ανάσα από τους δεκαέξη του Γιουρόπα Λιγκ.

Έπρεπε να θυσιαστεί όμως στο βωμό της απενοχοποίησης της παέ από τις τραγικές αποφάσεις της εκείνης της περιόδου.  

Θα παρακολουθώ με προσοχή τις εξελίξεις και θα επανέλθω εφόσον κρίνεται αναγκαίo από τις συνθήκες που θα προκύψουν μελλοντικά. 

Αdam!      

H ΑΕΚΑΡΑ, Η ΜΠΑΟΚΑΡΑ ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΘΑ

Καθώς τα στρατευμένα νιάτα του πάοκ συνέτριψαν την αντίσταση των ένοπλων θρησκευτικών δυνάμεων του Πακιστάν, στη μάχη της Ομόνοιας και έδωσαν ανάσα ελπίδας στο χειμαζόμενο αθηναϊκό κράτος, στις εφημερίδες και στο ραδιόφωνο κυριαρχούν οι νουνεχείς αρδογράφοι.

Σήμερα θα ασχοληθώ με τη αρδογραμματική της μονομερούς υπερβολής, για την οποία ο Τζάρτζανος δεν είχε να πει τίποτε. 

Συγκεκριμένα, θα αναλύσω την αρδοκατάληξη "-άρα".

Σηκώνεσαι, ας πω, το πρωί. Κατεβαίνεις έμπλεος αγωνίας για τα αθλητικά δρώμενα και βαδίζεις, σκουντουφλώντας προς το ψιλικατζίδικο, 'κατοπενήντα μέτρα από το σπίτι σου. Είσαι ένας έντιμος, νουνεχής, νομοταγής, αντιρατσιστής και αντιφασίστας πολίτης όστις έχεις φάει, κατά πάσα πιθανότητα, κομματική πετριά και επιλέγεις να κωπηλατείς πάντα με νηογνώμονα την αρδικειμενικότητα.

Αγοράζεις με σθένος κυβερνητικές αθλητικές εφημερίδες όπως είναι η sportday, η sportime και η livesport, που απηχούν τις μύχιες σκέψεις του βαθέος κράτους περί εξυγίανσης, ισονομίας και ισοπολιτείας.

Επιστρέφεις στο διαμέρισμά σου ετοιμάζεις καφέ ανάβεις τσιγάρο και βουτάς ευθύς στο μαγικό κόσμο του ιντερνετικού ραδιοφώνου. Οι επιλογές του συρμού είναι Sportfm και sport24, αν και οι μύστες επισκέπτονται τα ερτζιανά της ΕRΑsport. 

Εδώ τελειώνει η πλακίτσα. Εισερχόμαστε στο άβατο της υπερβολής.

Η ΑΕΚΑΡΑ

 
Καθώς ρουφάς γουλιά-γουλιά τον ωραίο σου καφέ διαβάζεις: ΑΕΚΑΡΑ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΤΙΤΛΟ. Σαν να μην έφθανε αυτό, ο αρδορεπόρτερ του σταθμού που επέλεξες να ακούσεις σου μιλάει χαρωπά για την ΑΕΚΑΡΑ που ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑΧΥΤΗΤΑ και ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Είπαμε, είσαι έντιμος, νουνεχής, νομοταγής, αντιρατσιστής και αντιφασίστας, αλλά μαλακοπίτουρας δεν είσαι. Ανασύρεις από τη μνήμη τις αποθηκευμένες πληροφορίες για την άεκ.

ΑΕΚΑΡΑ, ή ΕΝΩΣΗ, ή ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ή ΜΕΓΑΛΗ ΑΕΚ: ομάδα που έχει πτωχεύσει δύο φορές. Οφείλει τα μαλλιοκέφαλά της στο ελληνικό δημόσιο. Δεν αποπλήρωσε ποτέ τις οφειλές της, με τις ευλογίες του κράτους και τη συμβολή του αφανούς διοικητή της -όστις την έριξε στη γάμα εθνική προκειμένου να διασφαλιστεί το απλήρωτο του πράγματος. Γκρέμισε το χαρισμένο από το ελληνικό δημόσιο γήπεδό της για να εκβιάσει την ανέγερση ενός νέου, στην ίδια θέση, εκμεταλλευόμενη την ανάγκη για ένα σύγχρονο γήπεδο που θα χρησιμοποιούταν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2004. Απαιτεί και, κατά τα φαινόμενα, θα λάβει δεκάδες εκατομμυρίων ευρώ από κρατικές επιχορηγήσεις για να χτίσει το γήπεδό της στην Νέα Φιλαδέλφεια. Η σύγχρονη διοικητική ιστορία της βρίθει ύποπτων και παράνομων πρακτικών. Έντρυφεί στις ατιμώρητες δωροδοκίες αντίπαλων ομάδων. Δίχως πρωτάθλημα από το 1453 που έπεσεν η βασιλεύουσα είναι διάσημη για τον ηρωϊσμό και την αυταπάρνηση με την οποία κωλοκάθησαν στο χόρτο οι αδικούμενοι σε ματς με τον Ολυμπιακό, ποδοσφαιριστές της. Διάθετει, τέλος, αναρχοαυτόνομους και περήφανους μπουκαδόρους οπαδούς των οποίων ο σβέρκος παραμένει απροσκύνητος, καθότι ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΕΚ. Το εμπεδώσαμε.

Η ΜΠΑΟΚΑΡΑ

Αφού ξεμπερδεύουμε με το λήμμα ΑΕΚΑΡΑ καταπιανόμαστε με την έτερη κεφαλή των δικεφάλων. 

Οι αρδογράφοι αναπέμπουν διθύραμβους, πασπαλισμένους με ολίγη από προβληματισμό, τάχα "πώς αυτή η υπερομάδα σε όλα τα σπορ, δεν δύναται να έχει σαρώσει όλους τους τίτλους από καταβολής αθλητισμού; Kάτι θα συμβαίνει το οποίο, σίγουρα, δεν θα είναι δική της ευθύνη. Κάποιος άλλος θα φταίει που το όνομά του ξεκινά από Όμικρον και τελειώνει σε Σίγμα τελικόν". Τούτα διακονεί η αρδικειμενική αρδογραφία ήτις επιθυμεί να γαλουχήσει με μπαοκτσίδικες αξίες την ελληνική νεολαία. 

Ξαναείπαμε, είσαι έντιμος, νουνεχής, νομοταγής, αντιρατσιστής και αντιφασίστας, αλλά μαλακοπίτουρας δεν είσαι. Ανασύρεις από τη μνήμη τις αποθηκευμένες πληροφορίες για τον πάοκ.

ΜΠΑΟΚΑΡΑ, ή ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ, ή ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΟΚ: Ομάδα εκ Θεσσαλονίκης, της συμπρωτεύουσας και δίχως μετρό, πόλης της Ελλάδας. Επί δεκαετίες την ταλανίζει το προπατορικό αμάρτημα της παρ' ολίγον κλοπής του Μεγαλέξανδρου -κατά κόσμο Γιώργου Κούδα- από τον χαμουτζή, βελζεβούλη καταστροφέα του ελληνικού αθλητισμού, Ολυμπιακό. Για τον κόσμο του πάοκ, ο χαμουτζής είναι η βδελυρέστερη συνομοταξία έμβιων όντων στον πλανήτη, ιδίως όμως, ο γαυροχαμουτζής. Τους άλλους τους ανέχεται, τρόπον τινά. Ο πάοκ χρώσταγε και στους σαλεπιτζήδες του βορρά δίχως κανείς να τους ενοχλεί έως ότου κατέφθασε ο γκοσποντίν Σαββίδης και άρχισε να αποπληρώνει σε δόσεις, ένα κουτσουρεμένο μέρος αυτών. Διαθέτει χαρισμένο από το δημόσιο, ιδιόκτητο γήπεδο ποδοσφαίρου, καθώς και πασοκοπληρωμένο από τον τελευταίο χαμουτζή, κλειστό γήπεδο μπάσκετ και βόλλεϊ. Η φήμη του διογκώνεται χάρη στη χρήση μπέικιν πάουντερ για τη ζαχαροπλαστική από ταλαντούχους στη χειραγώγηση, Θεσσαλονικούς αρδομαγείρους. Τα τελευταία αρκετά χρόνια διακρίνεται στην ποδοσφαιρική πάλη και πυγμαχία. Διαθέτει, τέλος, χριστιανοπατριώτες οπαδούς οίτινες τα κάνουν γης...μαριάμ όποτε δρουν υπό την αστυνομική προστασία.  

Η ΠΑΝΑΘΑ

Η ενδελεχής και εμπεριστατωμένη ανάλυση περί των δικεφάλων κουράζει τον ακροατή -καθότι την εφημερίδα δύνασαι, ανέτως, να την πατσαβουριάσεις- επομένως ο σταθμός ακολουθεί τον Τρίτο Δρόμο προς την επανόρθωση των αθλητικών ιδανικών και αξιών, τουτέστιν καταπιάνεται με τον Παναθηναϊκό-οποία κατάντια, να έρχεσαι τρίτος και καταϊδρωμένος. 

Ξαναματαείπαμε, είσαι έντιμος, νουνεχής, νομοταγής, αντιρατσιστής και αντιφασίστας, αλλά μαλακοπίτουρας δεν είσαι. Ανασύρεις από τη μνήμη τις αποθηκευμένες πληροφορίες για τον πάο.

Η ΠΑΝΑΘΑ, ή ΠΡΕΣΒΗΣ, ή ΤΡΙΦΥΛΛΙ, ή PANATHINAIKOS, ή EΞΑΣΤΕΡΟΣ: Μακράν η πιο σοβαρή ομάδα σε σύγκριση με τους προηγούμενους δύο, στον ελληνικό αθλητισμό. Έλα μου όμως που η ιστορία του βρίθει απίστευτων και ατιμώρητων σκανδάλων. Καταπατητής στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας όπου εξακολουθεί να αγωνίζεται έχει εμπλακεί σε δωροδοκία αντιπάλου από την οποία βγήκε αλώβητος χάρη στην προστασία του Ολυμπιακού και έχει καταστρατηγήσει κάθε έννοια εταιρικής νομιμότητας στο ποδόσφαιρο, με το μετοχικό έλεγχο ομάδων από τον περιβόητο "Καπετάνιο". Αγωνίζεται χαριστικά, ελέω διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στο πρωτάθλημα της σούπερ λιγκ καθώς τα μεγάλα οικονομικά ανοίγματά του και οι οφειλές του προς ιδιώτες -οι κακεντρεχείς συμπεριλαμβάνουν και τους κουλουράδες της Παιανίας μεταξύ όλων όσοι έχουν λαμβάνειν εκ του Πρέσβη- έπρεπε να τον έχουν οδηγήσει στον υποβιβασμό. Μέλη της διοίκησής του έχουν γίνει, κατά καιρούς, διάσημοι για το χολερικό μένος τους εναντίον του Ολυμπιακού, με αποκορύφωμα την απόπειρα του "Καπετάνιου" να υφαρπάξει το εταιρικό σήμα της ομάδας από το λιμάνι και να την αφανίσει, έτσι, από τον χάρτη.  

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙ

Έχεις ρουφήξει τον καφέ, πιθανώς και το αυγό σου και αναλογίζεσαι αν παραλογίζεσαι ή όχι, με όλα αυτά που συμβαίνουν και εκστομίζονται, εκεί έξω από το F.I.R του σαλονιού σου. 

Ως έντιμος, νουνεχής, νομοταγής, αντιρατσιστής και αντιφασίστας και καθόλου μαλακοπίτουρας αναρωτιέσαι:

ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;

Γιατί δεν ακούω να τον προσφωνούν ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ και ΘΡΥΛΟ, ΔΑΦΝΟΣΤΕΦΑΝΩΜΕΝΟ και ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ του ελληνικού αθλητισμού; 

Αν η Άεκ είναι η ΑΕΚΑΡΑ, ο Πάοκ είναι η ΠΑΟΚΑΡΑ και ο Παναθηναϊκός είναι η ΠΑΝΑΘΑ, τί θα έπρεπε να είναι ο Ολυμπιακός; 

Αdam!

ΤΟ ΑΠΑΤΗΛΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ

Ακόμη θυμάμαι εκείνη τη βραδυά, στο οακά, όταν ο Ολυμπιακός χτυπούσε ως το τέλος την πόρτα του ημιτελικού στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά η Γιουβέντους δεν του την άνοιξε.

Ακόμη θυμάμαι την ομάδα, με τους εννιά Έλληνες και τα δύο ελληνοΣερβάκια στη σύνθεσή της να τρομοκρατεί την Γιούβε εκείνο το βράδυ του Μαρτίου, το 1999 με τον "στρατηγό άνεμο", να κινεί τα νήματα του αποκλεισμού μας.

Κύλησαν μήνες και χρόνοι ολάκεροι έκτοτε και ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε ποτέ να φθάσει ξανά τόσο κοντά στα ψηλά σκαλοπάτια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Νίκησε μεγάλες ομάδες προκρίθηκε τρείς φορές στους δεκαέξη του Τσάμπιονς Λιγκ (Τσέλσι, Μπορντό, Γιουνάϊτεντ) άγγιξε άλλες δυό τα προημιτελικά του Γιουρόπα Λιγκ αλλά μια ανάσα από τα ημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης δεν ξαναέφθασε.

Του κλέψανε τρεις-τέσσερις φορές τις προκρίσεις του στους δεκαέξη; Ναι! 

Τον σφάξανε ως αμνό επί του εξυγιαντικού θυσιαστηρίου της ουέφα; Ναι!

Τέτοια βραδυά δεν έχει ξαναζήσει, όμως, ο Ολυμπιακός. Δεν είναι κρίμα; Η μεγαλύτερη, μακράν, ομάδα στην Ελλάδα να μη μπορεί να σχεδιάσει την ανέλιξή της μεταξύ των ομάδων της ευρωπαϊκής κορυφής; Να μοιάζει πως δεν την απασχολεί και τόσο η "Ευρώπη"; 

Ο Κόκκαλης διατράνωνε τη φιλοσοφία του για τον Ολυμπιακό, λέγοντας πως ο κύριος στόχος είναι το πρωτάθλημα επειδή η "Ευρώπη", είναι απλησίαστη για τα δικά μας νύχια.

Έκτοτε, στον τελικό του Κυπέλου Ουέφα και στην μετεξέλιξή του, το Γιουρόπα Λιγκ -επειδή το Τσάμπιονς Λιγκ έγινε απρόσιτο ελέω Νόμου Μποσμάν-  αγωνίστηκαν μεγαθήρια όπως είναι η Πάρμα, η Μίντλεσμπρο, η Γαλατασαράι, η Φούλαμ, η Βέρντερ Βρέμης, η Ντνιέπρ, η Μπράγκα, η Εσπανιόλ, οι Ρέιντζερς και η Αλαβές.

Τόσο δύσκολο πράγμα είναι η Ευρώπη για τον Ολυμπιακό, ώστε ολάκερα "χωριά", παίξανε τελικούς και ορισμένα από αυτά κατέκτησαν και το τρόπαιο από πάνω -σαν δεν ντρέπονται.

H ΕΥΡΩΠΗ ΘΕΛΕΙ ΣΧΕΔΙΟ

Η πραγματικότητα διαψεύδει, εκ των πραγμάτων την ανιστόρητη διακήρυξη των διοικήσεων του Ολυμπιακού περί της ανυπέρβλητης δυσκολίας ενός επιτυχούς ευρωπαϊκού εγχειρήματος. 

Ο Μαρινάκης προσέγγισε το θέμα "Ευρώπη", με μια άλλη διακήρυξη. Το "We Keep on Dreaming" παραπέμπει σαφώς σε μια ομάδα που ονειρεύεται να φέρει στην ψωροκώσταινα το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στο συλλογικό ποδόσφαιρο και όχι το να κατακτά μόνο τους εγχώριους τίτλους που έχουμε ήδη πάρει "παραμάζωμα".

Το θέμα με τα όνειρα είναι όμως πως είναι, κατά κανόνα, άπιαστα. Μια ευχή και ένα σύνθημα δεν αρκούν για να τους δώσουν υπόσταση. Αυτό μπορεί να το πετύχει μόνο ο καλός σχεδιασμός και η προσήλωση στο στόχο.

Δυστυχώς για εμάς τους απαιτητές οπαδούς και για τη φιλόδοξη, στα λόγια, διοίκηση το όνειρο, αντί να βαίνει να αποκτήσει υπόσταση εξαϋλώνεται.

Οι δικαιολογίες από πλευρά της παέ είναι μέχρις ενός σημείου εύλογες αλλά δεν εξηγούν το πώς και το γιατί της αποτυχίας του Θρύλου να επισκιάσει μιας δια παντός τους εγχώριους αντιζήλους του, με την κατάκτηση ενός τίτλου σε ευρωπαϊκή διοργάνωση -τουτέστιν, στο Γιουρόπα Λιγκ. 

Ποιά αντιολυμπιακή προπαγάνδα θα επιχειρούσε να αιτιολογήσει στους πειθήνιους υποτακτικούς της ένα τόσο στρατοσφαιρικό γεγονός όπως θα είναι η κατάκτηση του δεύτερου τη τάξει ευρωπαϊκού τροπαίου, πέραν των γνωστών και φαιδρών του τύπου "Ποιά Ατλέτικο Κερατσινίου και Ποιά Άρσεναλ Δραπετσώνας";

Στην πλέον κρίσιμη για το μέλλον της ευρωπαϊκής διάστασης του Ολυμπιακού αγωνιστική χρονιά, δηλαδή, στα πρόθυρα της ριζικής αλλαγής του κανονιστικού πλαισίου υπό το οποίο θα διεξάγονται το Τσάμπιονς Λιγκ και το Γιουρόπα Λιγκ από το ερχόμενο έτος, η ποδοσφαιρική ανώνυμη εταιρεία Ολυμπιακός τα έκανε μαντάρα. 


Εκεί όπου θα έπρεπε όλοι οι εμπλεκόμενοι στη διοίκηση της ομάδας μας να έχουν οργανωθεί και να έχουν θέσει ως στόχο να συγκεντρώσουμε, πάση θυσία, όσο το δυνατό περισσότερους βαθμούς προκειμένου να εδραιώσουμε τη θέση μας στην κατάταξη της ουέφα, εκείνοι ξήλωσαν ό,τι το υγιές είχαν καταφέρει με κόπο και χρήμα να ράψουν τα προηγούμενα χρόνια και να αφήσουν την ομάδα να υποχωρήσει σημαντικά.

Τουτέστιν, δεν λογάριασαν πως από του χρόνου και με δεδομένο τις νέες περιπέτειες που υποχρεωνόμαστε, λόγω της θέσης της Ελλάδας στην κατάταξη της ουέφα να βιώσουμε, παίζοντας προκριματικούς γύρους για να συμπεριληφθούμε σε ομίλους ευρωπαϊκών διοργανώσεων, θα κληθούμε να παίξουμε πιθανότατα με πολύ πιο ισχυρούς αντιπάλους σε σύγκριση με την Χάποελ Μπερ Σεβά, την Αρόουκα, την Παρτίζαν και την Ριέκα. Τούτο σημαίνει πως ο Ολυμπιακός θα κινδυνεύει με αποκλεισμούς που θα τον "μικρύνουν", αγωνιστικά και οικονομικά.


Ισχυρίζομαι, επομένως, πως οι αποφάσεις που έλαβε την τελευταία διετία η παέ είναι επιπέδου "βγάζω τα μάτια μου με τα χέρια μου" και το πως η εμμονή με την οποία πολιτικοποιεί, εν μέρει δικαιολογημένα και εν μέρει αδικαιολόγητα, τα αγωνιστικά του Ολυμπιακού, μόνο δυσοίωνες εξελίξεις προοιωνίζουν μεσομακροπρόθεσμα.   

Εμείς, ο Ολυμπιακός δηλαδή, είμαστε πολίτες-οπαδοί του κόσμου και δεν γεννηθήκαμε για να περιφρουρούμε, μοναχά, το κάστρο του Πειραιά. Υπάρχουμε και για να απλώσουμε την λατρεία μας για την ομάδα πέρα από τα καθ΄ημάς σύνορα. 

Αναμένω από τη διοίκηση του άξιου Βαγγέλη Μαρινάκη να εξευρωπαίσει τον Ολυμπιακό της Ελλάδας.

Έως ότου το πράξει, θα στέκομαι κριτικά απέναντι στην παέ χωρίς να παραδίδω ούτε σπιθαμή από την αγάπη μου για την ομάδα.

ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ

Adam!  

     

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΒΛΕΠΩ ΟΛΑ ...ΔΙΠΛΑ;

Το Μπλόκο της Κέρκυρας

Οσμή μπλόκου διαχεόταν το απόγευμα πάνω από την Κέρκυρα. Η καταρρακτώδης βροχή, η συσπειρωμένη τοπική ομάδα και ο διαιτητής συνέθεταν το ιδανικό σενάριο για νέο στραβοπάτημα του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα.

Το σενάριο εξελίχθηκε ικανοποιητικά στο πρώτο ημίχρονο αλλά και στις αρχές του δευτέρου όταν δεν σφυρίχτηκε ακόμη ένα πέναλτι-μαρς υπέρ μας αλλά όλα κατέρρευσαν, για τους λάτρεις της ισονομίας, όταν πήρε μπροστά η επιθετική μηχανή της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός επιστρέφει με τη νίκη όμως αυτή η διπλή ανάγνωση κάθε παιχνιδιού μας θα πρέπει να προβληματίζει. Διότι αναλογιστείτε μια εμφάνιση αλά πρώτο ημίχρονο, με τους παίκτες μουδιασμένους, χαλαρούς και επιπόλαιους, πχ, στην Τούμπα. 

Προσθέστε και μια αδέκαστη και ισόνομη διαιτησία και έχετε πλήρες το σενάριο του επιτυχούς μπλόκου.

Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο και επειδή η εικόνα μας αποτελεί προϊόν των όσων έχουμε παραθέσει από αυτό το βήμα, καλό θα είναι να είμαστε επιφυλακτικά αισιόδοξοι για το τί μέλλει γενέσθαι με τον φετινό πολυπόθητο, όγδοο, συναπτό τίτλο του πρωταθλητή.

Από την αποψινή αναμέτρησή μας ξεχώρισα πέντε θετικούς και αρνητικούς πρωταγωνιστές:

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΒΙΟ

     

Τερματοφύλακας-εγγύηση κι ας δέχεται τα γκολ. Στο βρεγμένο χορτάρι της Κέρκυρας έσωσε τρία γκολ. Ομάδα που δεν έχει τη σιγουριά κάτω από τα δοκάρια και ιδίως ο φετινός Ολυμπιακός, δεν μπορεί να ελπίζει σε σταθερότητα αποτελεσμάτων.

ΒΑΒΑΙ, ΠΑΠΕ, ΣΙΣΣΕ!

Μπορεί να φανεί υπερβολή, αλλά έχω να δω μαύρο παίκτη με τεράστια ποιότητα -και προοπτικές- στον Ολυμπιακό, από την εποχή του Γιάγια. Παιχταράς, φόβητρο στο ψηλό και στο χαμηλό παιχνίδι ο οποίος μπορεί να αγωνιστεί άνετα και στο κέντρο του γηπέδου. Όαση ελπίδας σε αυτή την ταλαιπωρημένη -από εμάς τους ίδιους- ομάδα και ας έχει να μάθει ακόμη πολλά στο τακτικό κομμάτι.

 ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΟΥΡΟΣ 

ΒΑΣΤΑ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ, ΚΟΥΤΡΗΣ

 

Βρέθηκε ο Ούρος! Ο νεαρός από το Βελιγράδι χρειαζόταν το γκολ και το βρήκε. Τώρα αναμένουμε να σκοράρει, έχοντας ξεπεράσει το προπατορικό αμάρτημα, δηλαδή, τον σέντερ φορ δίχως το γκολ. Όσο για τον Κούτρη, παραδίνομαι. Δεν κόβει εύκολα τη φάση από την πλευρά του δέχεται ντρίπλα από τον οποιοδήποτε, τί σόι πλάγιο μπακ είναι, τελικά; Όχι τίποτε άλλο αλλά βούλωσε από την ανάποδη τα στόματα όλων όσοι τον αναγόρευσαν σε νέο Γεωργάτο- θού Κύριε...

ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ- ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ

Παίζει στον Ολυμπιακό αυτός ο ποδοσφαιριστής; Αντιλαμβάνεται ο γνώστης πως ξέρει μπάλα, αλλά αυτό που παίζει είναι για αγώνα πιτσιρικάδων σε παιδική χαρά. Επιπόλαιος και χαλαρός στις περισσότερες των φάσεων που εμπλέκεται δείχνει πως έχει και πρόβλημα ακοής. Ο Λεμονής του φώναξε δέκα φορές να μη σηκώνει τη μπάλα αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω για τον Παναγιώτη.  

Γενικά, η νίκη είναι νίκη αλλά πέραν τούτης άλλο δεν έχω να σχολιάσω. Βλέπετε έχω μείνει στην μη εμφάνιση στην Λισαβόνα.

ΑΝ ΧΑΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΘΑ ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΧΑΣΕΙ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ

Αdam!

Bohemian Rapsody, Queen

Στις 24 Νοεμβρίου 1991 (45 ετών) 26 χρόνια πριν, ο καλλιτέχνης μας άφησε χρόνους και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα επώνυμα θύματα της νέας τότε ασθένειας το AIDS.

Bohemian Rapsody 

Στούντιο άλμπουμ A Night at the Opera

Ημερομηνία κυκλοφορίας: 1975

26 χρόνια από το θάνατο του Freddy Mercury, κ θα επιχειρήσω μια όσο πιο συμπυκνωμένη ανάλυση του κομματιού που τον καθιέρωσε ως μουσική ιδιοφυϊα, το Bohemian Rapsody, που συνέθεσε σε ηλικία μεταξύ 27 κ 28 ετών. Για τη μουσική ανάλυση δεν υφίστανται ερωτηματικά, οι στίχοι όμως παρέμεναν πάντα ένας γρίφος. Την εξήγηση των στίχων τη γράφω μετά το στίχο, ενώ την μουσική περιγραφή πριν.

Το κομμάτι ξεκινά με μια a capella των μελών του συγκροτήματος σε ρε μείζονα

Is this the real life?

Is this just fantasy?

Caught in a landslide,

No escape from reality,

Μεταξύ πραγματικότητας κ φαντασίας, γνωρίζει ότι έχει διαπράξει ένα φόνο, και δεν πρόκειται να ξεφύγει από την ποινή του

Εδώ μπαίνει κ το πιάνο

Open your eyes, Look up to the skies and see,

I'm just a poor boy, I need no sympathy,

Because I'm easy come, easy go, little high, little low, any way the wind blows doesn't really matter to me, to me...

Δεν είναι παρά ένας κοινός θνητός, κάποιος που δεν ξεχωρίζει από το πλήθος, κάποιος που δεν αξίζει συμπόνοια, εντελώς αναλώσιμος.

Μαζί με το πιάνο του Mercury μπαίνει πλέον κ το μπάσο του Deacon, ακόμα σε ρε μείζονα

Mama I just killed a man, Put a gun against his head, pulled my trigger, now he's Dead

Mama, life had just begun,

But now I've gone and thrown it all away

I think in light of what I previously said, these lines are fairly self-explanatory - he has "thrown it all away" in the eyes of his upbringing/religion.

Εδώ γυρνάει σε σολ μείζονα

Mama, ooh, Didn't mean to make you cry,

If I'm not back again this time tomorrow,

Carry on, carry on as if nothing really matters

Ο άνθρωπος που σκότωσε είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Δεν υπάρχει γυρισμός από τη στιγμή που άλλαξε σεξουαλικό προσανατολισμό. Νοιώθει ότι πρόδωσε την οικογένεια κ τη θρησκεία του, κ επειδή νοιώθει ότι πλέον δε θα είναι αποδεκτός, συμβουλεύει τη μητέρα του να συνεχίσει χωρίς αυτόν, σα να μη συνέβη τίποτα. Δε θέλει να πληγώσει κανέναν μέσα από τη μαρτυρική αναζήτηση της ταυτότητάς του, που βιώνει και ο ίδιος. Η Mary Austin, η κοπέλα με την οποία διατηρούσε πολλά χρόνια σχέση, όπως και τα (ελάχιστα) κοντινά του άτομα, είχαν δηλώσει ότι αφού ο Freddy της εξομολογήθηκε ότι είναι ομοφυλόφιλος απελευθέρωσε την πίεση που κράταγε μέσα του, και έγινε πιο χαρούμενος, πιο δημιουργικός. Είναι η στιγμή που πεθαίνει ο ετεροφυλόφιλος Ferok Bulsara και τη θέση του παίρνει ο ομοφυλόφιλος star Freddie Mercury,

Στη λέξη “shivers” ο May μιμείται με την κιθάρα τον ήχο κουδουνιών να δώσει μεγαλύτερη ‘έμφαση στη διήγηση

Too late, my time has come,

Sends shivers down my spine, body's aching all the time

Δεν είναι μόνο η ώρα της καταδίκης που τον συγκλονίζει, αλλά και η ώρα που ο Freddy Mercury έπρεπε να ανέβει στη σκηνή (οι Queen είχαν άλλωστε αρχίσει να γίνονται γνωστοί).

Goodbye, everybody, I've got to go,

Gotta leave you all behind and face the truth

Ξέρει όμως ότι υπάρχει ένα τίμημα για τις επιλογές του

Mama, ooh, I don't want to die,

I sometimes wish I'd never been born at all

Νοιώθει ότι δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος των επιλογών του, της διαφορετικότητας του, να εκπληρώσει όλα όσα περίμεναν οι δικοί του από αυτόν.…

Ακολουθεί ένα σύντομο solo γραμμένο από τον ίδιο τον Bryan May σε σολ μείζονα ως «κλείσιμο» του κομματιού της μπαλάντας, που λίγο πριν το τέλος μεταπίπτει σε ντο μείζονα, με ένα staccato στο πιάνο ως εισαγωγή στο οπερετικό κομμάτι.

Η συνέχεια ανήκει στο «ψεύδο-οπερετικό» κομμάτι, που τονίζει την κάθοδο του Mercury στην κόλαση, εντείνοντας το δράμα. Πιάνο, μπάσο, ντραμς αλλά τύμπανα, ενώ εξαιρετικά φωνητικά δίνει κ ο ντράμερ Roger Taylor.

I see a little silhouetto of a man

Scaramouche, Scaramouche, will you do the Fandango

Thunderbolt and lightning, very, very frightening me

(Galileo.) Galileo. (Galileo.) Galileo, Galileo figaro

Magnifico. I'm just a poor boy and nobody loves me

He's just a poor boy from a poor family

Spare him his life from this monstrosity

Easy come, easy go, will you let me go

Bismillah! No, we will not let you go

(Let him go!) Bismillah! We will not let you go

(Let him go!) Bismillah! We will not let you go

(Let me go.) Will not let you go(Let me go.) Will not let you go. (Let me go.) Ah

No, no, no, no, no, no, no.

(Oh mama mia, mama mia.) Mama mia, let me go

Beelzebub has a devil put aside for me, for me, for me

Ο Γαλιλαίος είναι ο γνωστός αστρονόμος. Mama mia είναι η ιταλική έκφραση για την Παρθένο Μαρία. Bismillah σημαίνει στο όνομα του Αλλάχ (οι γονείς του ήταν θρησκευόμενοι άνθρωποι, και πίστευαν πολύ στο Ζαρατούστρα). Ο Φίγκαρο είναι ο γνωστός πρωταγωνιστής της όπερας του Rossini Ο κουρέας της Σεβίλλης ( ο Mercury υπήρξε μεγάλος λάτρης της όπερας και του θεάτρου). Είναι οι στίχοι της πάλης και της ήττας, η μητέρα του προσπαθεί να τον σώσει, αλλά τελικά ο Freddy ενδίδει στη φύση του.

Ένα «θυμωμένο» rock solo που σβήνει δίνοντας φωνή στο πιάνο

o you think you can stone me and spit in my eye

So you think you can love me and leave me to die

Oh, baby, can't do this to me, baby

Just gotta get out, just gotta get right outta here

Θυμός και απογοήτευση γιατί πληγώνει τους δικούς του, εσωτερική πάλι πάνω στα ερωτήματα «γιατί να πρέπει να συμβαίνει αυτό», που εν τέλει εξωτερικεύεται. Εκφράζει όλη την ανασφάλεια της απώλειας αποδοχής με τη νέα του ταυτότητα. Δεν μπορεί κάποιος να τον αγαπάει χωρίς τις επιλογές του, γιατί έτσι θα πεθάνει, δεν μπορεί κάποιος να υποβαθμίζει αυτό που περνάει, δεν είναι σίγουρος όμως αν μπορεί να αγαπηθεί ως Freddy Mercury.

Στο τέλος το κομμάτι επιστρέφει στο συνδυασμό πιάνου- μπάσου και ταλαντεύεται μεταξύ ρε μείζονας, μι ελάσσονας (νομίζω), λίγο πριν το τέλος επανέρχεται σε σολ μείζονα, ενώ οι τελευταίες νότες είναι γραμμένες σε φα μείζονα. Το «ταμ- ταμ» του κλεισίματος αφήνει όλη την ένταση του κομματιού να απελευθερωθεί.

Nothing really matters, anyone can see

Nothing really matters

Nothing really matters to me

Any way the wind blows...

Μην μπορώντας να σηκώσει το βάρος αυτό, καταλήγει στο ότι τίποτα δεν έχει σημασία, και διαλέγει το μοναχικό του δρόμο.

Όλο το εσωτερικό δράμα και η πάλη ενός ανθρώπου, που διαλέγει μια «διαφορετική» σεξουαλική ταυτότητα, μαζί με τις αμφιβολίες, μαζί με τις ανασφάλειες αν θα πληγώσει τους δικούς του και αν θα μπορέσει να αγαπηθεί όπως είναι, ενέπνευσαν ένα από τα μεγαλύτερα κομμάτια- παρακαταθήκες της rock.

Πηγη μου ο τοιχος ενος φιλου μου, ο οποιος ειχε κοινοποιηση μονο σε φιλους, και για αυτο δεν αναφερω το ονομα του.

Η αναλυση ειναι εντυπωσιακη πρεπει να πω και λογικοφανης.

Geo

ΟΝΕΙΡΟΒΑΣΙΕΣ

ΧΑΙΡΕ Η ΦΥΣΙΣ ΟΛΗ

Χαίρεσθε και αγαλλιάσθε. Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας υπέγραψε την Αρχή των Αθηνών.  Εύγε, Μπράβο, Ζήτω.

Ο Πορτογάλλος Ντόστ...υπογράφει την Αρχή των Αθηνών   

Κάπως έτσι κυλάει, εσχάτως, ο χρόνος στη γειτονιά με τα ερυθρόλευκα. Με νομικές και πολιτικές αψιμαχίες, υπογραφές και περιοδείες του κυρίου Μαρινάκη στην Μάνδρα. 

Αν ο Ολυμπιακός έχει μετασχηματιστεί σε πολιτικό κόμμα, να μας το πουν. Διότι εγώ γνωρίζω, από τη δεκαετία του εβδομήντα που παρευρίσκομαι στα τσιμέντα, παρακολουθώντας διαδοχικές ομάδες του Θρύλου, πως ο Ολυμπιακός είναι ποδοσφαιρική ομάδα με εκατομμύρια οπαδούς και όχι πολιτικός συνασπισμός με εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Άγιες οι φιλανθρωπίες και οι αγαθοεργίες, αλλά βρε Βαγγέλη μας, αυτόν το ρημάδι τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, πού τον έχεις κρύψει εδώ και δύο χρόνια;

Τί περιμένεις από τον "μέσο" Γαύρο; Να πετάει τη σκούφια του για τις μπουλντόζες, τα νερά και τα τρόφιμα στους κατακαημένους της Δυτικής Αττικής όταν βλέπει την ομάδα του να θαλασσοπνίγεται στα ευρωπαϊκά και όχι μόνο, πελάγη;  

Είναι πολύ βολική η αλήθεια του ότι κληρωθήκαμε με τα θερία και "τί να κάνουμε μωρέ", αλλά δυστυχώς για τους εμπνευστές του επικοινωνιακού αυτού παιχνιδιού, δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια.

Οι σκέψεις μου να αναστατώνουν, ενδεχομένως, όλους όσοι παρασύρθηκαν από το τέχνασμα πως για όλα ευθύνονται η κυβέρνηση και η ουέφα. Όχι ότι όλα τούτα είναι αποκύημα φαντασίας. 

Το αντίθετο. 

Ο Ολυμπιακός, δια του προέδρου του, αντιμετωπίζει συνθήκες πολέμου. Να μην υπεισέλθω στις γνωστές λεπτομέρειες και χαθεί ο ειρμός. 

     

Πείτε μου όμως. Πιστεύετε πως υπάρχει κυβέρνηση στον πλανήτη που να μπορεί να υφαρπάξει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, στην Ελλάδα του σήμερα; Πιστεύετε πως υπάρχει πολιτική τάξη που να εμποδίζει την ομάδα να παρατάσσει φυσιολογικές ενδεκάδες στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις μας; Πιστεύετε πως υπάρχει κάποια συμμορία που πειθανάγκασε τον Μαρινάκη να προσλάβει και να απολύσει επτά (7) προπονητές σε μόλις δεκαπέντε (15) μήνες;

Αν τα πιστεύετε τούτα, τότε δεν έχει νόημα να διαβάζετε τα γραφόμενα του υποφαινόμενου. Καταχωρήστε με στην καινοφανή οπαδική συνομοταξία των "βαζελόγαυρων" και ακολουθήστε, τυφλά, τους λοιπούς...ταγούς της οπαδικής μας ενημέρωσης. Ποιός ξέρει; Ίσως με τη λογική των παραμορφωτικών καθρεφτών να νομίσετε πως ο Ολυμπιακός παίζει αύριο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Κέρκυρα.

Αν παρ' ελπίδα έχετε κρατήσει, όμως, μια γωνιά για χάρη της λογικής των πραγμάτων, τότε θα έχουμε μια ελπίδα μήπως και πείσουμε τη διοίκηση να μην γέρνει επίτηδες τον γυαλό για να μοιάζει πως σωστά αρμενίζει.

Η λογική είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Και η δική μου υπαγορεύει το ότι είναι ανεξιχνίαστο μυστήριο το πώς ένας απολύτως επιτυχημένος εφοπλιστής και ένας άνθρωπος ο οποίος έχει τη δύναμη για να συνεγείρει τις μάζες στον Πειραιά- εν αρχή και βλέπουμε...- και να εξοβελίζει από τις δημοτικές εκλογές, τους πολύπειρους, υποτίθεται, πολιτικούς αντιπάλους του έχει καταβαραθρώσει το ότιδήποτε αφορά στη χρηστή αγωνιστική διαχείριση της πρώτης, μακράν, ομάδας στη χώρα.    

Διότι στην περίπτωση του Ολυμπιακού των τελευταίων δύο ετών, δεν αναφερόμαστε σε μια ιδιάζουσα και έκτακτη κατάσταση ανάγκης που να μπορεί να προέκυψε, όπως ας πούμε, η πτώχευση του ιδιοκτήτη της και να επέφερε το bas empire της. Όχι, No, Nein, Non!

Όλη η προβληματική εικόνα της ομάδας μας προέκυψε από το πουθενά. Τουτέστιν, δεν οφείλεται σε εξωγενείς παραγόντες αλλά ανέκυψε ξαφνικά εκ των έσω. Και τούτο είναι που προβληματίζει τους προβληματισμένους. Και εδώ είναι που αρχίζει να αποκτά υπόσταση το διαλυτικό φαινόμενο της φημολογίας. 

Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το τί ακριβώς μπορεί να έχει συμβεί. Δεν έχω την πληροφόρηση. Και τις όποιες σκέψεις κάνω επ' αυτών, δεν θα τις μοιραστώ μαζί σας επειδή είναι ατεκμηρίωτες. Ειδάλλως θα έχω περιέλθει σε κατάσταση ανυποληψίας.

Μπορώ, όμως, να αντιληφθώ το πώς επιχειρείται να συγκαλυφθούν οι ανιστόρητες αποφάσεις της ΠΑΕ. Με το γράφονται ολοένα συχνότερα άρθρα και σχόλια που να επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες στις πλάτες κυβερνητών, αρχών, προπονητών και ποδοσφαιριστών, αλλά ποτέ στις δικές της. Αυτό έχει ήδη δημιουργήσει συνθήκες ενός ιδιότυπου εμφυλίου αναμεταξύ μας και το θεωρώ ανεπίτρεπτο.  

Δεν έχει σημασία το τί θέλω προσωπικά και το τί ζητάμε όλοι μας να πράξει η διοίκηση προκειμένου να διορθωθεί σταδιακά το πρόβλημα. Από τη στιγμή που αναφερόμαστε σε Ανώνυμη Εταιρεία, όλα περιττεύουν. Θα μου πείτε βέβαια το πώς μπορώ να ασκήσω "πίεση", ώστε να υποχρεωθεί η εταιρεία να αλλάξει πολιτική. Να μην πηγαίνω στο γήπεδο, να διαδηλώνω στους δρόμους του Πειραιά, φωνάζοντας "Βαγγέλα Πούλα" και άλλα φαιδρά.

Αλλά την ομάδα δεν τη χαρίζω σε κανένα. Μου και μας ανήκει, είτε μας πληγώνει, είτε μας εξυψώνει. Οι πρόεδροι, οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές έρχονται και παρέρχονται. 

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΜΕΝΟΥME.

Adam!    

      

  

Οταν για ολα φταιει ο Τακης.

Τελειωσε το ευρωπαικο ταξιδι για φετος, και οι οποιες μαθηματικες ελπιδες για προκριση ειχαμε πηγαν περιπατο με την ηττα της ομαδας στην Λισαβονα.
Αν το δουμε ψυχραιμα δεν θα επρεπε να τρεφουμε ελπιδες μετα την πρωτη μας εμφανιση στο Καραισκακης με την Σπορτινγκ και την εντος εδρας ηττα μας με 2-3.
Γιατι οταν εχεις στον ομιλο σου μια Γιουβεντους και την Μπαρτσελονα, τοτε το μονο που σου μενει ρεαλιστικα, ειναι να κοιταξεις πως θα παρεις το παιχνιδι μεσα στην εδρα σου με τους Πορτογαλους και να πας να μην χασεις στην εδρα τους η ακομα αν μπορεσεις να τους βαλεις για υπνο και να τους παρεις κατι παραπανω απο την ισοπαλια.
Αν στα υπολοιπα 4 παιχνιδια με Γιουβε και Μπαρτσα ''κλεψεις'' και καναν ποντακο, τοτε εχεις πολυ καλες πιθανοτητες να παρεις την τριτη θεση και να συνεχισεις στο ΟΥΕΦΑ.

Τα κεφαλια μεσα τωρα.

Δυστυχως και κρινοντας εκ του αποτελεσματος, ο Χασι σταθηκε λιγος στο να φτιαξει μια ομαδα που θα ηταν ανταγωνιστικη στην Ευρωπη, και να παρει το πρωταθλημα απο τον Δεκεμβρη, οπως μας εχει συνηθισει ο Ολυμπιακος ολα τα τελευταια χρονια.

Καπου εδω ο ''στρατιωτης'' του Θρυλου Τακης Λεμονης  (κατα κοσμον Sir Takis, για να τον μειωσουν και καλα - αν και για εμενα δεν ειναι μειωτικο, αλλα οπως και στην περιπτωση του Γρηγορη Μπιθικωτση, που τον αποκαλουν Σερ του ελληνικου τραγουδιου, μαλλον για επαινος μου κανει)  κληθηκε για μια ακομα φορα να αναλαβει την ομαδα που την ειχαν κανει μπαχαλο.
Μια ομαδα χωρις αρχη, μεση, και τελος, μια ομαδα οπου ενω στα χαρτια εδειχνε να εχει ποιοτητα και καλες δυνατοτητες, στην πραξη απεχει πολυ απο ολα αυτα.
Μια ομαδα που εφερε παικτες το καλοκαιρι αλλα αυτοι δεν εχουν ανταταποκριθει στις απαιτησεις και στις προσδοκιες της ομαδας.

Το προβλημα ομως δεν ειναι στο οτι καποιοι απο τους παικτες δεν εχουν εγκλιματιστει, αλλα η συνεχομενη, αισχατος γκρινια και κριτικη στην λυση Λεμονης.

Ας δουμε τα δεδομενα απο την αρχη.

Τελειωσαμε την χρονια περσι με τον Τακη στο τιμονι για να παει στα σιγουρα η ομαδα πρωτη στο πρωταθλημα μετα τα οσα συνεβησαν.
Αντι να τον κρατησουν και να του δωσουν την ευκαιρια να χτισει την ομαδα απο την αρχη -γιατι, να μην λεμε οτι θελουμε, η ομαδα εχει κατεβει επιπεδο τα τελευταια 2 χρονια-, η διοικηση κοιταζε να φερει εναν ξενο, εγνωσμενης, υποτιθεται αξιας προπονητη.
Αφου ακουσαμε πολλα ονοματα, και αφου συμφωνα με τα δημοσιευματα του τυπου, μας ειχαν στο περιμενε καποιοι απο αυτους που ειχε προκρινει ως καταλληλους η διοικηση, τελικα και εκ του αποτελεσματος οι χυλοπιτες πρεπει να πηγαν συννεφο μαζι με το δουλεμα απο τους υποψηφιους, και καπου εκει κατεληξαν στον Χασι.

Η διοικηση νομιζω οτι εκανε οσα ζητησε ο Κοσοβαρος προπονητης και εφερε τους παικτες που ο ιδιος επιθυμουσε, αλλα ο ιδιος δεν μπορεσε να μονταρει μια ομαδα που θα ανεβαινε επιπεδο για να ερθουμε στα προ διετιας στανταρντς, και γιατι οχι να παμε και πιο ψηλα.
Εκτος απο δυο εμφανισεις στα προκριματικα στα εκτος εδρας, δεν νομιζω οτι υπαρχει αλλο παιχνιδι που να αφηνε περιθωρια αισιοδοξιας.

https://www.youtube.com/watch?v=j6xQMsFW4Pg

Το ζητουμενο οπως ειχε τεθει απο την διοικηση, η προκριση στους ομιλους δηλαδη, ειχε επιτευχθει, οποτε και οι οποιες ''σκιες'', υπηρχαν πηγαν στην ακρη.
Λογικο μια και που υπηρχε ο χρονος για να δουλευτουν οι αδυναμιες της ομαδας και να ξεκινησει να παιζει .
Αλλα αντι αυτου, οπως ειδαμε, ο Χασι κατεβασε μια ομαδα που στο πρωτο παιχνιδι των ομιλων, κανονικο τσιρκο, που στο πρωτο παιχνιδι των ομιλων και στο πρωτο ημιχρονο μετραγε 3 τεμαχια και οι Πορτογαλοι ειχαν χασει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ αλλες 3 ευκαιριες, για να γινουμε ευκολα το ανεκδοτο της αγωνιστικης περιοδου.
Τα δυο γκολ του Παρντο εσωσαν την κατασταση και ''μαλακωσαν'' την εντος εδρας ηττα.
Κακα τα ψεματα, το να σου ριξει  στην πρεμιερα στο πρωτο ημιχρονο χαλαρα 3 τεμαχια εντος εδρας μια ομαδα σαν την Σπορτινγκ και να εχεις στον ομιλο Γιουβε και Μπαρτσα, τοτε οταν παιξεις με την ισως καλυτερη ομαδα στο κοσμο, Μπαρτσα, ποσα θα μετρας στα πρωτα 45 λεπτα ?

Φυγε εσυ Χασι, ελα εσυ Τακη.

Αφου λοιπον η κατασταση δεν βελτιωνοταν και τα ασχημα αποτελεσματα με αναλογη αποδοση, ερχονταν το ενα μετα το αλλο, ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ αποφασισε το ''γκουβερνο'' την αλλαγη προπονητη.
Και ποιος καταλληλοτερος του Λεμονη ? Κανενας φυσικα.
Γιατι ο Τακης και την ομαδα ηξερε, μια και που ηταν στο τελος της χρονιας στο τιμονι της ομαδας, αλλα και μεγαλο μερος του κοσμου θα εδειχνε την απαιτουμενη υπομονη στον Τακη, αλλα και γιατι ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΟΒΑΡΟΣ προπονητης δεν θα ηθελε να ερθει σε μια ομαδα με τα χαρακτηριστικα που εχει αυτη την στιγμη ο Ολυμπιακος.
Εκτος αυτου, να μην ξεχναμε οτι με τα καλα και τα κακα του ο Λεμονης ειναι αυτος που εβγαλε απο το ''κομπλεξ'' που ειχε η ομαδα στα Ευρωπαικα εκτος εδρας παιχνιδια και οχι μονο.
Το να περιμενεις οτι ο Λεμονης ειναι ο ΑΛΑΝΘΑΣΤΟΣ προποντης ειναι τουλαχιστον φαιδρο, μια και που τεραστιοι προπονητες κανουν πατατες ολκης, αλλα απο την αλλη το να κατηγορουμε τον Λεμονη για τα προβληματα της ομαδας σημερα ειναι τουλαχιστον εκτος πραγματικοτητας.
Για την ηττα στην Λισαβονα λοιπον, την ευθυνη δεν την εχει ο Λεμονης, αλλα οσοι εκαναν τις επιλογες του καλοκαιριου.
Οποτε ας αφησουμε την μουρμουρα και ας στηριξουμε την ομαδα στην προσπαθεια που κανει να επαναφερει στη σωστη θεση τα πραγματα στο εγχωριο πρωταθλημα, και αν θελουμε να κανουμε κριτικη γονιμη, ας την κανουμε αποδιδοντας τα οσα εχουν συμβει σε οσους ειχαν την ευθυνη των επιλογων και οχι σε οσους εβαλαν πλατη για να ξαναβρει τον δρομο της η ομαδα.

ΜΟΝΟ ΘΡΥΛΟΣ
ΠΑΝΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑΣ
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ

Geo

Συνδέοντας το παρόν με τον παρελθόν...

...ΣΥΝΔΕΣΜΟΛΟΓΙΕΣ 
μια βραδυά στην Λισαβόνα και μια εξήγηση που λύνει κάθε παρεξήγηση

              

 ΤΟ ΣΑΚΚΑΚΙ ΜΟΥ ΚΙ ΑΝ ΣΤΑΖΕΙ

Απόψε ο Ολυμπιακός ΘΑ διεκδικούσε με αξιώσεις την πρόκρισή του είτε στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ, ή στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ, ΑΝ είχε πάρει αποτέλεσμα στην πρώτη αναμέτρηση των ομίλων με την Σπόρτινγκ Λισαβόνας.

Δυστυχώς για όλους μας, η κολακευτική ήττα με 2-3 μας στερεί, σε μεγάλο βαθμό, το δικαίωμα στο "όνειρο". Δεν απαισιοδοξώ αλλά ούτε αισιοδοξώ. Η ομάδα χρειάζεται το λεγόμενο θαύμα για να νικήσει εκεί μέσα. Αν αναλογιστούμε πως πλην Αροούκα δεν έχουμε πάρει ποτέ τρείς βαθμούς στην Πορτογαλία αντιλαμβανόμαστε το δύσκολο του πράγματος. Το ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να αποσπάσει την ισοπαλία το θεωρώ απείρως πιο πιθανό. 

Επειδή, τα πράγματα στο ποδόσφαιρο είναι τόσο απλά όσο και περίπλοκα. Δίχως επιθετικούς το γκολ έρχεται δύσκολα, όπως έχουμε παρατηρήσει σε σειρά αγώνων της ομάδας. Ο καλύτερος, συγκριτικά με τους υπολοίπους, φορ, Καρίμ Ανσαριφάρντ βρίσκεται εκτός του ευρωπαϊκού καταλόγου, ο κύριος Εμενίκε εξακολουθεί να τελεί υπό την επήρρεια αγχολυτικών, ο δε κύριος Τζούρτζεβιτς αισθάνεται βαριά τη φανέλα και δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του. Όσον αφορά στον κύριο Νμποκανί ο οποίος ήταν το ενδεδειγμένο θηρίο για την επίθεση του Ολυμπιακού αλλά μας προέκυψε, άγνωστο πώς, πολυτραυματίας μετέφερε τα μπαγκάζια του στο Κίεβο και ανασκολοπίζει κάθε άμυνα που στήνεται μπροστά του -η διοίκηση δεν κόπιασε ποτέ να μας εξηγήσει για ποιό λόγο υπαναχώρησε στη μεταγγραφή, ώστε να έχουμε εμείς κάθε λόγο για να υποθέτουμε τα πάντα.  

Όλα τα προηγούμενα που γράφτηκαν έχουν ως αφετηρία ένα μοναδικό λόγο: την άστοχη, το λιγότερο, επιλογή της διοίκησης στο πρόσωπο του κυρίου Χάσι -που μου πέταγε έξαλλος τα σακκάκια, στην Ριέκα. 

Oh CAPTAIN MY CAPTAIN, ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ. ΔΕΝ ΡΩΤΑΓΕΣ; 

Η ζωή δεν σταματά όμως στην Λισαβόνα. Συνεχίζεται, για παράδειγμα, στα ραδιόφωνα, όπου οι εντεταλμένοι του τομέα χειραγώγησης και απαξίωσης του Ολυμπιακού, αρδογράφοι σκίζουν τα ιμάτιά τους από αγανάχτηση για τον εγκληματία Ολυμπιακό, ο οποίος "δεν άξιζε και δεν έπρεπε να έχει κατακτήσει ούτε ένα πρωτάθλημα από εκείνα που πήρε τα τελευταία χρόνια". Αιτιολογούν μάλιστα την ετυμηγορία τους, προβάλλοντας ως επιχείρημα πως "παλιά", επί Καπετάνιου -όχι φαλαινοθηρικού - "ακόμη και η Λάρισα πήρε πρωτάθλημα".

Στο σημείο αυτό και καθώς έχουν ξεσαλώσει οι πηγαινοερχόμαστε που μας θέλουν πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη, λεφτά, παιχταράδες, γηπεδάρες, καμιά τυρόπιτα και φυσικά και πάνω από όλα, να ψοφήσει ο Θρύλος, εμείς από τούτου του νεότευκτου βήματος θα τους απαντήσουμε πολιτικάντικα, ήγουν με εμπεριστατωμένα και νηφάλια επιχειρήματα!  


ΑX BΡΕ, ΜΠΟΣΜΑΝ...
 
O Bέλγος ποδοσφαιριστής Μποσμάν πρωταγωνίστησε στο να μετασχηματιστεί το τοπίο του επαγγελματικού αθλητισμού στην Ευρώπη. Όταν το 1990 έληξε το συμβόλαιό του με την Λιέγη του έγινε προσφορά για να μεταγραφεί στην γαλλική Δουνκέρκη. Οι βάτραχοι δεν έδιναν όμως τα λεφτά που ήθελαν οι Βέλγοι κι έτσι ναυάγησε η μεταγραφή.

Ο Μποσμάν κατέφυγε στο Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ζητώντας να αλλάξουν οι κανόνες της FIFA για τις μεταγραφές. Ύστερα από πέντε χρόνια το δικαστήριο τον δικαίωσε με το σκεπτικό ότι το υφιστάμενο πλαίσιο αντέβαινε στους κανόνες για την ελεύθερη μετακίνηση των εργαζομένων και στο άρθρο 39 της Συνθήκης της Ρώμης. Στον Μποσμάν και σε όλους τους κοινοτικούς ποδοσφαιριστές επιτράπηκε να μεταγράφονται ελεύθερα σε όποιο σύλλογο χώρας-μέλους της Ε.Ε επιθυμούσαν μετά τη λήξη ισχύος του συμβολαίου τους με την προηγούμενη ομάδα τους. 

Ο «νόμος Μποσμάν», άλλαξε για πάντα τον επαγγελματικό αθλητισμό. Τα Χριστούγεννα του 1999 η Τσέλσι έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που παρατάχθηκε σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ με 11 μη Βρετανούς ποδοσφαιριστές. Λίγα χρόνια αργότερα η Άρσεναλ έπαιζε με την Κρίσταλ Πάλας. Στη 16άδα της δεν είχε ούτε ένα Βρετανό ποδοσφαιριστή. 

Ο Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του με τίτλο "Τα μυστήρια της Αριστεράς": από το ιδεώδες του Διαφωτισμού, στο θρίαμβο του απόλυτου Καπιταλισμού", αποτυπώνει με "αριστερή" ματιά τις νέες συνθήκες που επικράτησαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο:  

"Η απόφαση που εξέδωσε, στις 15 Δεκεμβρίου 1995 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επέτρεψε στο σύγχρονο καπιταλισμό να βάλει οριστικά χέρι στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να αλλοιώσει τη διασκεδαστική και λαϊκή ουσία του αθλήματος. Και το πέτυχε σε σημείο ώστε να μεταβάλει την «ένδοξη αβεβαιότητα του αθλήματος», σε φράση χωρίς νόημα για τις περισσότερες ομάδες (που αποτελούν έκτοτε την τεράστια πλειοψηφία) οι οποίες δεν έχουν πια τα οικονομικά μέσα για να παίζουν στην αυλή των πλούσιων επενδυτών του χώρου (είτε πρόκειται για εκατομμυριούχους του πετρελαίου είτε για εκπροσώπους της ρωσικής μαφίας)".

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ; 

 Όποια ποδοσφαιρική εταιρεία δεν διέθετε φράγκα για να ανταπεξέλθει στις νέες συνθήκες ανταγωνισμού, είτε έπαψε να διεκδικεί τίτλους, είτε έγινε νάνος, είτε διαλύθηκε.

ΣΤΩΝ ΨΑΡΩΝ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ ΟΜΩΣ,  οι πηγαινοερχόμαστε πιπιλάνε ακόμα την καραμέλα πως για όλα φταίει ο "διορισμένος πρωταθλητής", που "παντελονιάζει τα λεφτά του Τσάμπιονς Λιγκ".

Όλοι αυτοί έχουν μείνει κολλημένοι στη δεκαετία του '80. "Τότε ήταν όλα καθαρά και υπήρχε ανταγωνισμός", όπως διατείνονται. "Τότε που έπαιρνε πρωτάθλημα η Λάρισα και ο Πάοκ".

Ασφαλώς. Κατά τον ίδιο τρόπο που έπαιρναν, κάποτε, πρωτάθλημα η Βαλένθια, η Λα Κορούνια, η Ντέρμπι και η Οσέρ.

Κάποιοι άλλοι πιο "ενημερωμένοι" ισχυρίζονται πως, χάρη στα χρήματα από το Τσάμπιονσ Λιγκ απέκτησε ο Ολυμπιακός "δεσπόζουσα θέση στην αγορά" και ονειρεύονται να παρέμβει η Επιτροπή Ανταγωνισμού για να "διορθώσει" την ανωμαλία - τουτέστιν, να βουτήξουμε τα λεφτά του Γαύρου και να τα μοιράσουμε δεξιά κι αριστερά για να υπάρξει, τάχα, ισονομία. Ούτε ο Λένιν δεν θα τολμούσε να σκεφτεί κάτι το ανάλογο.

Λοιπόν, επειδή το κουράσαμε, ο "διορισμένος" έχει γήπεδο, άφθονο και καθαρό χρήμα, τηρεί τους κανόνες και εκπληρώνει τις συμβατικές υποχρεώσεις του -και πολύ πέραν τούτων. Αν δεν μας έκανε και τις αγωνιστικές λαδιές της τελευταίας διετίας θα ήταν άψογος.
 
ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Τα παράπονά σας στον... Μποσμάν!

ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΑΣ 

Adam!