ΟΝΕΙΡΟΒΑΣΙΕΣ

ΧΑΙΡΕ Η ΦΥΣΙΣ ΟΛΗ

Χαίρεσθε και αγαλλιάσθε. Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας υπέγραψε την Αρχή των Αθηνών.  Εύγε, Μπράβο, Ζήτω.

Ο Πορτογάλλος Ντόστ...υπογράφει την Αρχή των Αθηνών   

Κάπως έτσι κυλάει, εσχάτως, ο χρόνος στη γειτονιά με τα ερυθρόλευκα. Με νομικές και πολιτικές αψιμαχίες, υπογραφές και περιοδείες του κυρίου Μαρινάκη στην Μάνδρα. 

Αν ο Ολυμπιακός έχει μετασχηματιστεί σε πολιτικό κόμμα, να μας το πουν. Διότι εγώ γνωρίζω, από τη δεκαετία του εβδομήντα που παρευρίσκομαι στα τσιμέντα, παρακολουθώντας διαδοχικές ομάδες του Θρύλου, πως ο Ολυμπιακός είναι ποδοσφαιρική ομάδα με εκατομμύρια οπαδούς και όχι πολιτικός συνασπισμός με εκατομμύρια ψηφοφόρους.

Άγιες οι φιλανθρωπίες και οι αγαθοεργίες, αλλά βρε Βαγγέλη μας, αυτόν το ρημάδι τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό, πού τον έχεις κρύψει εδώ και δύο χρόνια;

Τί περιμένεις από τον "μέσο" Γαύρο; Να πετάει τη σκούφια του για τις μπουλντόζες, τα νερά και τα τρόφιμα στους κατακαημένους της Δυτικής Αττικής όταν βλέπει την ομάδα του να θαλασσοπνίγεται στα ευρωπαϊκά και όχι μόνο, πελάγη;  

Είναι πολύ βολική η αλήθεια του ότι κληρωθήκαμε με τα θερία και "τί να κάνουμε μωρέ", αλλά δυστυχώς για τους εμπνευστές του επικοινωνιακού αυτού παιχνιδιού, δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια.

Οι σκέψεις μου να αναστατώνουν, ενδεχομένως, όλους όσοι παρασύρθηκαν από το τέχνασμα πως για όλα ευθύνονται η κυβέρνηση και η ουέφα. Όχι ότι όλα τούτα είναι αποκύημα φαντασίας. 

Το αντίθετο. 

Ο Ολυμπιακός, δια του προέδρου του, αντιμετωπίζει συνθήκες πολέμου. Να μην υπεισέλθω στις γνωστές λεπτομέρειες και χαθεί ο ειρμός. 

     

Πείτε μου όμως. Πιστεύετε πως υπάρχει κυβέρνηση στον πλανήτη που να μπορεί να υφαρπάξει το πρωτάθλημα από τον Ολυμπιακό, στην Ελλάδα του σήμερα; Πιστεύετε πως υπάρχει πολιτική τάξη που να εμποδίζει την ομάδα να παρατάσσει φυσιολογικές ενδεκάδες στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις μας; Πιστεύετε πως υπάρχει κάποια συμμορία που πειθανάγκασε τον Μαρινάκη να προσλάβει και να απολύσει επτά (7) προπονητές σε μόλις δεκαπέντε (15) μήνες;

Αν τα πιστεύετε τούτα, τότε δεν έχει νόημα να διαβάζετε τα γραφόμενα του υποφαινόμενου. Καταχωρήστε με στην καινοφανή οπαδική συνομοταξία των "βαζελόγαυρων" και ακολουθήστε, τυφλά, τους λοιπούς...ταγούς της οπαδικής μας ενημέρωσης. Ποιός ξέρει; Ίσως με τη λογική των παραμορφωτικών καθρεφτών να νομίσετε πως ο Ολυμπιακός παίζει αύριο στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με την Κέρκυρα.

Αν παρ' ελπίδα έχετε κρατήσει, όμως, μια γωνιά για χάρη της λογικής των πραγμάτων, τότε θα έχουμε μια ελπίδα μήπως και πείσουμε τη διοίκηση να μην γέρνει επίτηδες τον γυαλό για να μοιάζει πως σωστά αρμενίζει.

Η λογική είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Και η δική μου υπαγορεύει το ότι είναι ανεξιχνίαστο μυστήριο το πώς ένας απολύτως επιτυχημένος εφοπλιστής και ένας άνθρωπος ο οποίος έχει τη δύναμη για να συνεγείρει τις μάζες στον Πειραιά- εν αρχή και βλέπουμε...- και να εξοβελίζει από τις δημοτικές εκλογές, τους πολύπειρους, υποτίθεται, πολιτικούς αντιπάλους του έχει καταβαραθρώσει το ότιδήποτε αφορά στη χρηστή αγωνιστική διαχείριση της πρώτης, μακράν, ομάδας στη χώρα.    

Διότι στην περίπτωση του Ολυμπιακού των τελευταίων δύο ετών, δεν αναφερόμαστε σε μια ιδιάζουσα και έκτακτη κατάσταση ανάγκης που να μπορεί να προέκυψε, όπως ας πούμε, η πτώχευση του ιδιοκτήτη της και να επέφερε το bas empire της. Όχι, No, Nein, Non!

Όλη η προβληματική εικόνα της ομάδας μας προέκυψε από το πουθενά. Τουτέστιν, δεν οφείλεται σε εξωγενείς παραγόντες αλλά ανέκυψε ξαφνικά εκ των έσω. Και τούτο είναι που προβληματίζει τους προβληματισμένους. Και εδώ είναι που αρχίζει να αποκτά υπόσταση το διαλυτικό φαινόμενο της φημολογίας. 

Προσωπικά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω το τί ακριβώς μπορεί να έχει συμβεί. Δεν έχω την πληροφόρηση. Και τις όποιες σκέψεις κάνω επ' αυτών, δεν θα τις μοιραστώ μαζί σας επειδή είναι ατεκμηρίωτες. Ειδάλλως θα έχω περιέλθει σε κατάσταση ανυποληψίας.

Μπορώ, όμως, να αντιληφθώ το πώς επιχειρείται να συγκαλυφθούν οι ανιστόρητες αποφάσεις της ΠΑΕ. Με το γράφονται ολοένα συχνότερα άρθρα και σχόλια που να επιρρίπτουν όλες τις ευθύνες στις πλάτες κυβερνητών, αρχών, προπονητών και ποδοσφαιριστών, αλλά ποτέ στις δικές της. Αυτό έχει ήδη δημιουργήσει συνθήκες ενός ιδιότυπου εμφυλίου αναμεταξύ μας και το θεωρώ ανεπίτρεπτο.  

Δεν έχει σημασία το τί θέλω προσωπικά και το τί ζητάμε όλοι μας να πράξει η διοίκηση προκειμένου να διορθωθεί σταδιακά το πρόβλημα. Από τη στιγμή που αναφερόμαστε σε Ανώνυμη Εταιρεία, όλα περιττεύουν. Θα μου πείτε βέβαια το πώς μπορώ να ασκήσω "πίεση", ώστε να υποχρεωθεί η εταιρεία να αλλάξει πολιτική. Να μην πηγαίνω στο γήπεδο, να διαδηλώνω στους δρόμους του Πειραιά, φωνάζοντας "Βαγγέλα Πούλα" και άλλα φαιδρά.

Αλλά την ομάδα δεν τη χαρίζω σε κανένα. Μου και μας ανήκει, είτε μας πληγώνει, είτε μας εξυψώνει. Οι πρόεδροι, οι προπονητές και οι ποδοσφαιριστές έρχονται και παρέρχονται. 

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΜΕΝΟΥME.

Adam!