Σε όλα τα πράγματα στη ζωή μου, το συναίσθημα παίζει κυρίαρχο ρόλο. Πόσο μάλλον στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό.
Παρακολουθώ τα παγκόσμια κύπελλα από το 1970, στο Μεξικό. Βλέπω Τσου Λου, Γιουρόπα Λιγκ, Κόπα Αμέρικα, Ευρωλίγκα, σούπερ λίγκα, πρέμιερ, καμπιονάτο, πριμέρα, MLS, δανέζικη λίγκα, Κόπα Αμέρικα, Μίκι Μάους, Σούπερ Γκούφι, δεν πέφτει χάμω καρφίτσα.
Αλλά αν δεν παίζει κατά κύριο λόγο, ο Ολυμπιακός, ή η Εθνική Ελλάδας, απλά τα ανέχομαι. Τους βαριέμαι τους ξένους. Ειλικρινά σας μιλώ.
Σε λίγο παίζει ο Θρύλος στο Βέλγιο. Έχω ήδη πάρει θέση για το λινκ του αγώνα. Ποιά λαμογιοΓαλλία και ποιά φασιστοΚροατία τώρα.
ΥΓ. Αν οι εικονιζόμενοι, Λάζαρος και Κώστας, που είναι καθαρά παίκτες ψυχολογίας, αισθανθούν πως παίζουν σε μια εύρωστη, από κάθε άποψη, ομάδα, φέτος θα δούμε και μπάλα και αποτελέσματα...
Adam!
No comments:
Post a Comment