ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΔΑΝΕΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΩΝ;

Ο Ολυμπιακός επαίρεται για το έργο που επιτελείται στις Ακαδημίες του, για τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί και δαπανώνται ετησίως για την ανάπτυξή τους και για τις καταπληκτικές εγκαταστάσεις στου Ρέντη.

Με ποιό αποτέλεσμα;

Πόσα παιδιά γέννημα -θρέμμα της ομάδας έχουν αποφοιτήσει από τις Ακαδημίες και πόσα από αυτά στελεχώνουν την πρώτη ομάδα;

Αρκετά, είναι η εύκολη απάντηση.

Λάθος! Ελάχιστα μέχρι κανένα, ισχυρίζομαι.

Για μετρήστε -τους δακτυλοδεικτούμενους...

Πρώτα είχαμε τον Φέτφα.

Τί έγινε ο Γιαννάκης; Ας πούμε ότι βολόδερνε μεταξύ ανυπαρξίας και αιωνιότητας για κάποια χρόνια
στην πρώτη ομάδα, δίχως να εδραιώσει την παρουσία του, παρά τις υψηλές τεχνικές προδιαγραφές του και έπειτα τον πουλήσαμε στην Τζένοα και απ΄εκεί χάθησαν τα ίχνη του στην έρημο. Είκοσι οκτώ χρονώ έγινε ο Γιαννάκης που τον ξαναφέραμε πίσω, αλλά δεν βάζω το χέρι στην φλοξ ότι θα γίνει βασικούρα.

Λίγο αργότερα βγάλαμε τον Φορτούνη και τον ξαποστείλαμε στην Τρίπολη των 30.000 κατοίκων και έπειτα χάθηκε στην Τσβάιτε Λίγκα και στην Καϊζερσλάουτερν των 50.000 κατοίκων, έως ότου τον επαναπατρίσαμε για να παίζει κάτι κυπελλάκια επί Μίτσελ. Ο Κώστας έπαιξε μπάλα, επιπέδου Ολυμπιακός για ένα χρόνο ακριβώς, επί Σίλβα, επειδή βόλευε η συνύπαρξή του με ορισμένους παιχταράδες που είχαμε στο κέντρο και στην επίθεση. Την τελευταία διετία τον αναζητούμε με αλλεπάλληλα Silver Alert, ενώ για φέτος παίζει, πάντα, το ενδεχόμενο να τον φύγουμε στην Μπεσικτάς. 

Ποιοί είναι μετά;

Ο Μανθάτης; Ο Ανδρούτσος; Ο Νικολάου; Ο Βέργος; Ο Σάλιακας; Ο Τσιμίκας; Ο Γιαννιώτης; Ο Χουτεσιώτης, ο Βρουσάι;

Κανείς τους δεν πείθει πως αξίζει θέση βασικού στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ. Ταλέντο υπάρχει, αλλά μέχρι εκεί. Θέλουν όλοι τους δουλειά. Οι περισσότεροι προαλείφονται για δανεικοί ή για πάγκο. Δεν υπάρει το ψυχικό σθένος, ούτε τα σωματικά και τεχνικά προσόντα για να στηριχθεί η ομάδα πάνω τους.

Πιάστε για παράδειγμα τον Μανθάτη. Όταν πρωτόπαιξε επί Μπέντο διακρίναμε ταλέντο και προοπτικές. Στην πορεία φάνηκε πως το παιδάκι είναι για λιγοστά πράγματα. Ούτε ένταση, ούτε τελειώματα. Μιλάμε για πλάγιο επιθετικό, έτσι; Πήγε στον ΠΑΣ. Και; Τί έκανε εκεί; Έκανε τη διαφορά; Όχι βέβαια. Επέστρεψε με το ίδιο στυλάκι και με την ουρά στα σκέλια. Η ομάδα θα τον ξαναστείλει δανεικό, έως ότου τον ξεχάσουμε. Και δεν είναι ο μόνος.

Και μη μου πείτε πως τάχα δεν αναδεικνύονται επειδή δεν παίρνουν ευκαιρίες γιατί θα σας παραπέμψω στον Ρέτσο. Αυτός έκανε "μπαμ", με την πρώτη πως είναι παιχταράς και αξίζει για ενδεκάδα. Πού είναι είπαμε, ο Παναγιώτης; Στην Λεβερκούζεν; Περαστικά μας!

Γίνομαι αυστηρός; Δεν θέλει ρώτημα. Αλλά πείτε μου εσείς που θα στραβώσετε, σε τί έχω άδικο;

Αν ο Ολυμπιακός έβγαζε παίκτες από την Ακαδημία που να τρώνε σίδερα από κάθε άποψη, τότε θα είχε νόημα να στηριχτεί η ομάδα σε αυτούς.

Αν είναι, όμως, να βγάζουμε παίκτες από τα "σπλάχνα" μας για να τους δίνουμε δανεικούς, δώθε-κείθε, δίχως ουσιαστική φροντίδα και παρακολούθηση, μόνο και μόνο για να κερδίζουν "εμπειρίες", και για να λέμε πως "γύρισαν μεταμορφωμένοι προς το καλύτερο", και να βαυκαλιζόμαστε πως "ξοδεύει ο πρόεδρος", δεν κάνουμε δουλειά.

Adam!