O ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Απόψε, θα επιχειρήσω να αιτιολογήσω γιατί ο τωρινός Ολυμπιακός, όσο καλή ομάδα και αν μοιάζει, ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ, απέχει από τις παλαιότερες εκδόσεις του και για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσω μόνο αριθμούς -αναφέρομαι στην Ευρώπη.

Είναι αυταπόδεικτο, από τις φετινές εμφανίσεις της ομάδας ότι "αδικείται", κατά κάποιο τρόπο από τη βαθμολογική συγκομιδή της. Ένας βαθμός μοιάζει λιγοστός όταν έχει παίξει ιδιαίτερα καλή μπάλα, επιθετικό ποδόσφαιρο και έχει σημαντική δημιουργία ευκαιριών απέναντι σε ομάδες- κολοσσούς.

Στην πραγματικότητα, και δεν παραβιάζω ανοικτές πύλες, μόνο στο Βελιγράδι ο Ολυμπιακός έφερε το χειρότερο αποτέλεσμα και είχε την πιο μέτρια εικόνα. Το άλλο μέτριο της ομάδας ήταν στο Μόναχο, αλλά εκεί είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αρπάξεις κάτι.

Στα εντός με Τότεναμ και Μπάγερν θα μπορούσε, αντί του ενός βαθμού που τον ακολουθεί από την πρεμιέρα στο Τσου. Λου. να έχει 4 βαθμούς -νίκη με Τότεναμ που την άξιζε και ισοπαλία με την Μπάγερν.

Η αποτυχία να μαζέψει περισσότερους βαθμούς έγκειται στην έλλειψη "προσωπικότητας" ορισμένων παικτών-κλειδιά, κάτι που αποκρυσταλλώνεται στην έλειψη συγκέντρωσης - εξ ού και τα τραγικά λάθη που συμβαίνουν σχεδόν σε κάθε ματς και κοστίζουν- καθώς και στην έλλειψη ποιότητας ορισμένων άλλων - εξ ού και η αδυναμία τους να κάνουν το φαινομενικά λογικό, να σκοράρουν, να κόψουν, ή να πασάρουν.

(Πριν ανοίξω το κεφάλαιο της σύγκρισης θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμη. Όλοι τους μιλούν για την ομάδα που πρέπει να "ωριμάσει", ώστε να πάψει να πουλάει παιχνίδια. Ωραία! Τί θα γίνει όμως, όταν του χρόνου, η ομάδα που θα πρέπει να έχει ωριμάσει απείρως περισσότερο και θα πρέπει να δρέψει τους καρπούς της ωρίμανσής της, δει βασικά κλειδιά της να αποχωρούν με μεταγραφή; Θα περιμένουμε, τότε, από τους νέους που θα τη στελεχώσουν το πότε θα "ωριμάσουν" με τη σειρά τους και δώστου πάλι από την αρχή; Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το τί εννοώ και αν μπορείτε ας μου δώσετε κι εμένα μια απάντηση επ' αυτού.)   

Για να δούμε μαζί, λοιπόν, ποιός Ολυμπιακός είναι καλύτερος, στα χρόνια του Βαγγέλη. Αυτός ο Ολυμπιακός που παίζει άφοβα εντός και εκτός στην Ευρώπη και παίρνει το ελάχιστο δυνατό των βαθμών, ή κάποια άλλη παλιότερη έκδοση της ομάδας; 

Η αναφορά γίνεται αποκλειστικά για τα παιχνίδια των ομίλων του Τσου. Λού ή του Γιουρόπα Λιγκ:

2011/2012: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2012/2013: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ   

2013/2014: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 10 ΒΑΘΜΟΙ

2014/2015: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2015/2016: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2016/2017: ΟΜΙΛΟΙ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 1Ο ΒΑΘΜΟΙ

2017/2018: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 1 ΒΑΘΜΟΣ

2018/2019: ΟΜΙΛΟΙ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 10 ΒΑΘΜΟΙ

2019/2020: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ -δυνητικά- 4 ΒΑΘΜΟΙ

Πράγμα που σημαίνει πως οι  παλαιότερες ομάδες κατάφερναν απέναντι σε ομάδες-κολοσσούς να παίρνουν, τουλάχιστον, τρεις νίκες και να προκρίνονται άκοπα είτε στην επόμενη φάση του Τσου. Λου, είτε του Γιουρόπα Λιγκ. (Η βαθμολογική συγκομιδή στο Γιουρόπα δεν συγκρίνεται, ασφαλώς, με την κορυφαία διοργάνωση, ωστόσο, χρησιμοποιείται, ως παραπληρωματικό μέτρο σύγκρισης.)

Τα τελευταία χρόνια της εξυγίανσης, η ομάδα έπαιξε δύο φορές στο ανώτατο επίπεδο και έλαβον 1 βαθμουλάκο, με τον Βαλβέρδε και, φέτος, ένα βαθμό με την Τότεναμ. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μαζέψει 4 βαθμούς στο τέλος αυτής της φάσης.

Πώς το κρίνετε και από ποιά γωνία θα το συγκρίνετε; 

Η πραγματικότητα θέλει τους παλιότερους Ολυμπιακούς να είναι καλύτεροι από τον φετινό. Δυστυχώς, για όλους μας, την αγωνιστική άνοδο μιας ομάδας, δεν την καθορίζουν τα συναισθήματα, οι εντυπώσεις και τα θέλω μας, αλλά οι αριθμοί. Και εκεί, ο τωρινός Θρύλος, πάσχει.

Για να επιστρέψει στους 9-10 βαθμούς σε αυτό το επίπεδο, χρειάζεται καλύτερους αμυντικούς, καλύτερους μέσους και καλύτερους επιθετικούς.

Οι παρόντες παίκτες, αν και με δυνατότητες, δεν έχουν προσωπικότητα, δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα τις όποιες αρνητικές καταστάσεις που δημιουργούνται στο γήπεδο και συνήθως, ξυπνούν όταν όλα έχουν τελειώσει. Τα ίδια ισχύουν και για τον καλό Πέδρο. Η ατολμία του στη διαχείριση των αγώνων, η έλλειψη ιδεών που θα άλλαζαν το χάρτη ενός ματς είναι ακόμη, δυστυχώς, ένα από τα χαρακτηριστικά του.

Δεν λέω διώξτε τον. ΠΟΤΕ δεν θα το πω, ή θα το γράψω. Ας βρούν όμως όλοι τους ένα καλύτερο τρόπο να ανταπεξέρχονται και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ας μάθουν από τα δεκάδες λάθη που παρατηρούμε όλοι εμείς οι του καναπέ.

Αδάμ!

ΠΟΙΑ ΤΟΤΕΝΑΜ; Ο πάοκ!

Όπως καταλάβατε, ελπίζω, ο τίτλος είναι εντελώς προβοκατόρικος. Ποιός πάοκ ρε, θα μας τρελάνετε; Η Τότεναμ stupid!

Το ματς που πήγαινε γλυκά-γλυκά για ένα ξεγυρισμένο Χ2, έγινε, τελικά άσος με πολλά γκολ. Για τέσσερα έγραφα μετά το Μόναχο, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τέτοια εικόνα ομαδάρας στο πρώτο ημίχρονο.

Ομαδάρας; Κόβω κάτι. Με κάτι περίεργους σαν τον Μεριά, για τον οποίο έχω γράψει τα λυσσακά μου, ομαδάρα δεν γίνεσαι. Ούτε με τον Πέδρο που άφησε τους παίχτες του να βγάλουν τα συκώτια τους έως ότου δεήσει να κάνει καμιά αλλαγή.

Δεν ξέρω, ειλικρινά, πώς να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Πώς να το κάνω όταν βλέπω σε όλο τον αγώνα να παίζει ο Μασούρας που ανάθεμα και αν πέρασε μια ντρίπλα, ή μια σέντρα. Τρεχαλητό μπόλικο, βέβαια, το παιδί, αλλά τί να το κάνεις όταν σου βγάζουν, στο πρώτο δυό μπαλιές λούκουμο κι εσύ δεν μπορείς να στρίψεις; Σαν παιδάκι του νηπιαγωγείου η συμπεριφορά του απέναντι στον αμυντικό που τον μάρκαρε.

Αλλά, ας ξαναγυρίσω στον Μεριά -γαμώ τη σκηνή του στην έρημο. Έλεγα διαρκώς, απο μέσα μου - γρύλιζα, καλύτερα- πως άμα δεν φάμε κανά κοροιδίσιο στο πρώτο ημίχρονο, μέχρι νίκη μπορούσαμε. Και έγινε ρε ούστη μου, Το έκανε ο υφυπουργός άμυνας -επειδή υπουργός της καρδιάς μας είναι ένας. Ο Βούκοβιτς!- και τους έδωσε από το πουθενά την ψυχολογία να αλλάξουν την εικόνα και το αποτέλεσμα.

Οι ούστηδοι των ΜΜΕ θα σας γράψουν πως ο "Ο Ολυμπιακός άντεξε μέχρι το "70", αλλά θα σας έχουν ξεγελάσει οικτρά.

Ο Ολυμπιακός έχασε απόψε λόγω του τραγικού λάθους του Τυνήσιου. ΚΑ ΘΑ ΡΑ, ΞΑ ΣΤΕ ΡΑ.

Με 0-2 στο ημίχρονο, η Τότεναμ θάψαχνε να βρεί τον κάτασπρο πισινό της στο δεύτερο ημίχρονο. Θα υποχρεώνονταν οι παίκτες της να βγουν μαζικά στην επίθεση και θα άφηναν τεράστια κενά που θα εκμεταλλευόταν, αργά ή γρήγορα η ομάδα.

Το 1-2 σήμανε -όπως είπα σε δύο φίλους με τους οποίους μίλησα τηλεφωνικά - πως οι πιθανότητες θα ήταν σε βάρος μας στο δεύτερο ημίχρονο. Και φυσικά έγινε πραγματικότητα. Αλλιώς πας στα αποδυτήρια με 0-2 -Ολυμπιακός και Τότεναμ- αλλιώς με 1-2. Σου λέει ο Εγγλέζος, "γυρνάει"... ΝΟ ΜΟ ΤΕ ΛΕΙΑ.

Δεν θα γράψω τα γνωστά "κρίμα" και τα ρέστα. Όχι. Καλά να τα πάθουν οι αφελείς που στελεχώνουν την ομάδα. Θες να πεθάνεις με τον Μεριά στην ενδεκάδα, κύριος; Με γειά σου με χαρά σου. Μην μου αρχίσεις όμως μετά την κλάψα πως τάχα μου είμασταν άτυχοι και τα γνωστά παραμύθια, να χαρείς.

Βάζεις Αβραάμ και σιγουρεύεις την απόκρουση. Διότι ο σκηνίτης Μεριά, το ξανάκανε σε μια δόση στο βού. Του έφυγε η μπάλα κάτω από τα πόδια και ευτυχώς δεν υπήρχε κοντά του αντίπαλος.

Τώρα, να ψάξω να βρω διακριθέντες; ΟΚ!

Όλη η ομάδα, πλην Μεριά και Μασούρα, στο πρώτο ήταν MVP. Για το δεύτερο, δεν θα κάνω κριτική καμία. Ασχολίαστη η τεσσάρα.

Τώρα έχουμε μπρος τα "αδέρφια" (παπαριές καμαρωτές). Με μια απλή νίκη προκρίνεσαι στο Γιουρόπα Λιγκ. Λογικά, θα νικήσουμε και θα περάσουμε. Ο Αστέρας άντε να είναι επιπέδου ΟΦΗ στην καλύτερη.

ΥΓ. Με τρελαίνει το σκεπτικό που έχουν πολλοί στην ομάδα. Παίζουν με τον Πανιώνιο, σκέφτονται την Τότεναμ. Παίζουν με την Τότεναμ, παίζουν έως ενός σημείου εκπληκτικά και μετά καταρρέουν, επειδή σκέφτονται τον... πάοκ. Μετά με τον πάοκ ποιός μου λέει ότι δεν θα σκέφτονται τον Αστέρα; 

Τουλάχιστον, ό,τι και να γίνει, μετά τους Σέρβους θα ησυχάσουμε για κανά δίμηνο και βάλε, μπας και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το πρωτάθλημα. 

Κλινικές περιπτώσεις! 

Αδάμ!  

Η ΝΤΕΠΟΡΤΙΒΟ ΑΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ

Υποστηρίζουμε όλοι, με πρώτους τους διοικούντες της ομάδας, ότι ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο, "μεγάλωσε" και συγκαταλέγεται στην ελίτ της Ευρώπης.

Οι παραπάνω ισχυρισμοί έχουν μικρή δόση αλήθειας και μεγάλα κενά.

Η αλήθεια έγκειται στο ότι μέχρις ενός συγκεκριμένου ορίου έχει καταφέρει να αποσπά αποτελέσματα και ενίοτε να παίζει και καλό ποδόσφαιρο απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους.

Δεν έχει καταφέρει, όμως, να διακριθεί ουσιαστικά.

Τα χρόνια περνούν, προκρίσεις χάνονται, κάποιες φορές αναπόφευκτα και άλλοτε εντελώς επιπόλαια -σχεδόν πάντα και με εχθρό τη διαιτησία- και εμείς, σαν Ολυμπιακός, μένουμε στα λόγια.

Πολλοί - οι περισσότεροι - ισχυρίζονται πως είναι ακατόρθωτο να φθάσουμε σε έναν τελικό Γιουρόπα Λιγκ, ρίχνοντας νερό στο μύλο της ηττοπάθειας.

Για να δούμε μαζί, ποιά θηρία έχουν φθάσει σε τελικό Ουέφα-Γιουρόπα Λιγκ από το 1997 που δεν μπορούμε εμείς, σαν Ολυμπιακός.

Αλαβές
Μίντλεσμπρο
Εσπανιόλ
Βέρντερ
Φούλαμ
Μπράγκα
Μπιλμπάο
Ντνιέπρ

Μεγάλες ομάδες, έτσι; Κάποιες απο δαύτες ψάχνουν εδώ και χρόνια να βρουν τον κώλο τους, έχουν πέσει κατηγορία, ή έχουν μικρύνει σε επίπεδο εθνικού πρωταθλήματος.

Τί είχαν όλες αυτές που δεν έχει ο Ολυμπιακός; Σχέδιο και οργάνωση για να διακριθούν. Φρόντισαν, όταν έφτιαξαν μια καλή ομάδα, να την σπρώξουν στα όριά της και να ζήσουν μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία τους. Ήτοι, όλα αυτά που δεν έχει αποτολμήσει έως τώρα η δική μας.

Πόσο ανυπέρβλητα εμπόδια ήταν, σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, όπως αποτυπώθηκε από τις μεταξύ μας αναμετρήσεις, η Ντινάμο Κιέβου, η Ντνιέπρ, η Μέταλιστ, η Μπορντό, η Μπεσίκτας και τόσες άλλες που μας απέκλεισαν στους 32 ή στους 16; Κοροϊδευόμαστε αναμεταξύ μας; Να πεις, με απέκλεισε η Ατλέτικο και η Λίβερπουλ, να το καταλάβω. Αλλά ομάδες όπως αυτές, όχι δεν το δέχομαι. Όχι επειδή δεν ήταν καλές ομάδες, αλλά επειδή δεν ήταν θηρία.

Πού κρίθηκε η αποτυχία μας απέναντί τους; Στη σοβαρότητα και στη συνειδητοποίηση του στόχου.

Κάθε φορά που περνάγαμε τους ομίλους, εμφανιζόμασταν σοφτ και πουρές στα νοκ άουτ. Πάντα κάτι έφταιγε. Ένας παίκτης που τον δώσαμε μεταγραφή, ένα ανάποδο σφύριγμα της διαιτησίας, ο κακός μας ο καιρός...

Οι περισσότεροι το δέχονταν ως δικαιολογία για τον αποκλεισμό.

Εγώ όμως δεν το συχωρνάω στην ομάδα. Θεωρώ ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων αποκλειστήκαμε επειδή ακριβώς δεν υπήρχε ως προτεραιότητα η πρόκριση.

Τα ίδια βλέπουμε σε μια οδυνηρή επανάληψη και φέτος. Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι, ο προπονητής έκανε πειράματα, χαμένος στη μετάφραση και σε αντικρουόμενες προτεραιότητες -πρωτάθλημα ή Ευρώπη;

Η ομάδα μεγαλώνει μόνο με ημιτελικούς- τελικούς. Αν και το Γιουρόπα Λιγκ είναι πλέον πιο δύσκολο, λόγω των νέων συνθηκών που επέβαλε η ουέφα, δεν είναι ακατόρθωτο, εάν έχεις θέσει πραγματικούς στόχους να παλεύεις τις προκρίσεις στους 8 και στους 4 - και βλέπουμε για μετά.

Εκτός και αν η Ευρώπη είναι μόνο για ψώνια και μουσεία, στο νου ορισμένων.

Αδάμ 

H ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΙΣΤΟΥ ΟΠΛΙΤΟΥ

Ο σερ Τάκης, ο καλός οπλίτης, ατενίζει το μέλλον του στα αποδυτήρια μετά τη φυγή του Πέδρου

ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΙΕΣΤΗΡΙΟΥ

Ώρα Ελλάδος 01:44'. Ο πρόεδρος Βαγγέλας βρίσκεται κλεισμένος στο γραφειάκι του, στις υπό έξωση εγκαταστάσεις των Ακαδημιών, που ως γνωστό ανήκουν στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ, και συνομιλεί με τους στενούς συνεργάτες του μετά την χθεσινοβραδυνή ισοπαλία του Ολυμπιακού στην Πλατεία.

ΒΜ (Βαγγέλης Μαρινάκης): Ρε σεις, τί θα κάνουμε με τον Πέδρο τον Τίμιο Εργάτη;

ΣΣ( Στενοί Συνεργάτες): Τω όντι τα έχει gαμήσει όλα. Του έχουμε δώσει πολλές ευκαιρίες αλλά δεν στρίβει το μουλάρι.

ΒM: Ναι, καλές οι διαπιστώσεις, αλλά δεν μου λέτε τί να κάνω. Έχω και δουλειές αύριο. Με περιμένουν στο Mega για να διαλέξω τί ταινία θα παίξει το κανάλι στην πρεμιέρα.

ΣΣ: Πρόεδρε, ύστερα από ενδελεχή σκέψη και κοιτάζοντας το συμφέρον της ομάδας, νομίζουμε ότι ήρθε η ώρα να αλλάξουν τα κόζια στον πάγκο. Μας έλεγε τις προάλλες ο μεγάλος Γκιλέρμε, ότι είναι τόσο καλό το κλίμα στα αποδυτήρια ώστε οι περισσότεροι παίχτες νιώθουν έξω από τα νερά τους. Αλλιώς τα είχαν ακούσει για τον Ολυμπιακό και αλλιώς τα βρήκαν. Για αυτό δεν παίζουν αντρικά. Είναι ξενερωμένοι από την καλoσύνη του Πέδρου.

ΒΜ: Είναι πολύ σοβαρό αυτό που μου λέτε. Μου λέτε δηλαδή, ότι η ομάς δεν στρίβει επειδή έχει χαθεί το πνεύμα των αποδυτηρίων που είχε καλλιεργήσει ο ακατονόμαστος οπλίτης;

ΣΣ: Κοντά έπεσες πρόεδρε.

ΒΜ: Γιώργη, πάρε αμέσως στο κινητό τον πράιβετ, σερ Τάκη. Πές του να πάρει τις αξίνες και τα σκεπάρνια και νάρθει αύριο ξημερώματα στου Ρέντη, ή ό,τι τέλος πάντων θα απομείνει από αυτόν μετά την αρπαγή του οικοπέδου από τον άλλο ακατονόμαστο. Θέλω, τόνισέ του, να κάνει τα αποδυτήρια πουτάνα. Θέλω πρωτάθλημα, κύπελλο και γιουρόπα λιγκ. Να μη μείνει τούβλο για τούβλο στις ντουζιέρες. Να τα χαλάσει όλα πές του, ακούς;

ΓΙΩΡΓΗΣ (από τους ΣΣ): Έγινε πρόεδρε. Τον καλώ αμέσως.

Και έτσι, ο σερ Τάκης, ο πιστός οπλίτης του Θρύλου, επανακάμπτει στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού και ετοιμάζεται να πάρει θέση στον ηλεκτρικό πάγκο της ομάδας. Οι πληροφορίες που έφθασαν στα αυτιά μου, ότι δηλαδή, θα πάρει μαζί του και ειδικό μονωτικό μαξιλάρι για να μην καεί ο κώλος του από τα πολλά βολτ που θα του ρίξουν ξανά, δέον να θεωρούνται απλές φήμες.

Μην μασάει κανείς. Όλα θα γίνουν. Το πότε θα γίνουν δεν έχει σημασία. Έως τότε, ας ονειρευόμαστε, πετώντας βαθμούς, τίτλους και προκρίσεις.

Αδάμ - βαζελόγαυρος με τη βούλα!   
    

ΤΗ ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ ΜΗΝ ΤΗΝ ΚΛΑΙΣ

Θυμάστε εκείνη την ομάδα του ...ακατονόμαστου, Ντούσαν, που έφθασε μια ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, έτσι;

Ήταν γεμάτη Έλληνες διεθνείς, εκ των οποίων οι περισσότεροι σμιλεμένοι στα δύσκολα του τότε ελληνικού πρωταθλήματος, άρα, με ψυχή ατελείωτη.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΥΡΟΓΕΝΙΔΗΣ ΓΕΩΡΓΑΤΟΣ(89'ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ) ΚΑΡΑΤΑΊΔΗΣ ΑΝΑΤΟΛΑΚΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ (89'ΛΟΥΤΣΙΑΝΟ) ΠΟΥΡΣΑΝΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΚΟΓΚΙΤΣ ΚΑΡΑΠΙΑΛΗΣ (78'ΑΜΠΟΝΣΑ) ΤΖΟΡΤΖΕΒΙΤΣ.

Από εκείνες τις ημέρες, έως τις δικές μας, η ενδεκάδα του Ολυμπιακού απαρτίζεται από, συνήθως, τρείς Έλληνες: ΤΣΙΜΙΚΑΣ-ΜΠΟΥΧΑΛΑΚΗΣ-ΜΑΣΟΥΡΑΣ και εσχάτως, από δικαιοσύνη, αλλά κυρίως από ανάγκη που έγινε φιλοτιμία, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.

Ο Αβραάμ είναι ο τελευταίος μιας γενιάς Ελλήνων ποδοσφαιριστών μεγάλης κλάσης και εξακολουθεί να το αποδεικνύει σε αυτή την προχωρημένη ηλικία, παίζοντας και παραδίδοντας μαθήματα αυταπάρνησης, εμπειρίας, ικανότητας και ψυχής.

Ακολουθεί ο φετινός Τσιμίκας και έπονται οι Μπουχαλάκης-Μασούρας, τους οποίους θεωρώ τους καλύτερους δυνατούς ποδοσφαιριστές που έχει παράξει το σακατεμένο πρωτάθλημά μας, έστω και υπό αρκετές αιρέσεις, ο καθένας για το λόγο του (βραδύτητα, αναποτελεσματικότητα, σαστιμάρα).

Ωστόσο, η παρουσία τους σε μια ενδεκάδα γεμάτη νέα παιδιά, άψητα σε επίπεδο σούπερ λίγδας, ανώριμα σε επίπεδο Τσάμπιονς Λιγκ είναι κάτι παραπάνω από ευεργετική.

Προσέξτε, δεν γράφω τούτα για να νομιμοποιήσω τη στελέχωση της ομάδας ακραιφνώς με Έλληνες. Στις ημέρες μας είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού εκείνοι που μπορούν να σταθούν στο Φάληρο. Άπειρα τα παραδείγματα. Από τον Φετφατζίδη, στον Μανθάτη και από τον Κολοβό στον Κούτρη.

Γράφω, όμως, για να αντιληφθούμε πως δίχως Έλληνες της προκοπής, από όλες τις μπάντες, αξιόμαχη ομάδα δεν φτιάχνεις.

Αυτά, για απόψε και με την επιστροφή του blog στα παλιά παραδοσιακά μετερίζια του...

Να θυμηθούμε και κείνη τη βραδιά του Μάρτη που λιώσαμε την Γιούβε για να την πατήσουμε από την...Κλιματική Αλλαγή του Ελευθερόπουλου.

Adam