Η ΝΤΕΠΟΡΤΙΒΟ ΑΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΘΗΡΙΑ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ

Υποστηρίζουμε όλοι, με πρώτους τους διοικούντες της ομάδας, ότι ο Ολυμπιακός έχει ανέβει επίπεδο, "μεγάλωσε" και συγκαταλέγεται στην ελίτ της Ευρώπης.

Οι παραπάνω ισχυρισμοί έχουν μικρή δόση αλήθειας και μεγάλα κενά.

Η αλήθεια έγκειται στο ότι μέχρις ενός συγκεκριμένου ορίου έχει καταφέρει να αποσπά αποτελέσματα και ενίοτε να παίζει και καλό ποδόσφαιρο απέναντι σε ισχυρούς αντιπάλους.

Δεν έχει καταφέρει, όμως, να διακριθεί ουσιαστικά.

Τα χρόνια περνούν, προκρίσεις χάνονται, κάποιες φορές αναπόφευκτα και άλλοτε εντελώς επιπόλαια -σχεδόν πάντα και με εχθρό τη διαιτησία- και εμείς, σαν Ολυμπιακός, μένουμε στα λόγια.

Πολλοί - οι περισσότεροι - ισχυρίζονται πως είναι ακατόρθωτο να φθάσουμε σε έναν τελικό Γιουρόπα Λιγκ, ρίχνοντας νερό στο μύλο της ηττοπάθειας.

Για να δούμε μαζί, ποιά θηρία έχουν φθάσει σε τελικό Ουέφα-Γιουρόπα Λιγκ από το 1997 που δεν μπορούμε εμείς, σαν Ολυμπιακός.

Αλαβές
Μίντλεσμπρο
Εσπανιόλ
Βέρντερ
Φούλαμ
Μπράγκα
Μπιλμπάο
Ντνιέπρ

Μεγάλες ομάδες, έτσι; Κάποιες απο δαύτες ψάχνουν εδώ και χρόνια να βρουν τον κώλο τους, έχουν πέσει κατηγορία, ή έχουν μικρύνει σε επίπεδο εθνικού πρωταθλήματος.

Τί είχαν όλες αυτές που δεν έχει ο Ολυμπιακός; Σχέδιο και οργάνωση για να διακριθούν. Φρόντισαν, όταν έφτιαξαν μια καλή ομάδα, να την σπρώξουν στα όριά της και να ζήσουν μια μεγάλη στιγμή στην ιστορία τους. Ήτοι, όλα αυτά που δεν έχει αποτολμήσει έως τώρα η δική μας.

Πόσο ανυπέρβλητα εμπόδια ήταν, σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, όπως αποτυπώθηκε από τις μεταξύ μας αναμετρήσεις, η Ντινάμο Κιέβου, η Ντνιέπρ, η Μέταλιστ, η Μπορντό, η Μπεσίκτας και τόσες άλλες που μας απέκλεισαν στους 32 ή στους 16; Κοροϊδευόμαστε αναμεταξύ μας; Να πεις, με απέκλεισε η Ατλέτικο και η Λίβερπουλ, να το καταλάβω. Αλλά ομάδες όπως αυτές, όχι δεν το δέχομαι. Όχι επειδή δεν ήταν καλές ομάδες, αλλά επειδή δεν ήταν θηρία.

Πού κρίθηκε η αποτυχία μας απέναντί τους; Στη σοβαρότητα και στη συνειδητοποίηση του στόχου.

Κάθε φορά που περνάγαμε τους ομίλους, εμφανιζόμασταν σοφτ και πουρές στα νοκ άουτ. Πάντα κάτι έφταιγε. Ένας παίκτης που τον δώσαμε μεταγραφή, ένα ανάποδο σφύριγμα της διαιτησίας, ο κακός μας ο καιρός...

Οι περισσότεροι το δέχονταν ως δικαιολογία για τον αποκλεισμό.

Εγώ όμως δεν το συχωρνάω στην ομάδα. Θεωρώ ότι στις περισσότερες των περιπτώσεων αποκλειστήκαμε επειδή ακριβώς δεν υπήρχε ως προτεραιότητα η πρόκριση.

Τα ίδια βλέπουμε σε μια οδυνηρή επανάληψη και φέτος. Στο πιο κρίσιμο παιχνίδι, ο προπονητής έκανε πειράματα, χαμένος στη μετάφραση και σε αντικρουόμενες προτεραιότητες -πρωτάθλημα ή Ευρώπη;

Η ομάδα μεγαλώνει μόνο με ημιτελικούς- τελικούς. Αν και το Γιουρόπα Λιγκ είναι πλέον πιο δύσκολο, λόγω των νέων συνθηκών που επέβαλε η ουέφα, δεν είναι ακατόρθωτο, εάν έχεις θέσει πραγματικούς στόχους να παλεύεις τις προκρίσεις στους 8 και στους 4 - και βλέπουμε για μετά.

Εκτός και αν η Ευρώπη είναι μόνο για ψώνια και μουσεία, στο νου ορισμένων.

Αδάμ