Όπως καταλάβατε, ελπίζω, ο τίτλος είναι εντελώς προβοκατόρικος. Ποιός πάοκ ρε, θα μας τρελάνετε; Η Τότεναμ stupid!
Το ματς που πήγαινε γλυκά-γλυκά για ένα ξεγυρισμένο Χ2, έγινε, τελικά άσος με πολλά γκολ. Για τέσσερα έγραφα μετά το Μόναχο, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα τέτοια εικόνα ομαδάρας στο πρώτο ημίχρονο.
Ομαδάρας; Κόβω κάτι. Με κάτι περίεργους σαν τον Μεριά, για τον οποίο έχω γράψει τα λυσσακά μου, ομαδάρα δεν γίνεσαι. Ούτε με τον Πέδρο που άφησε τους παίχτες του να βγάλουν τα συκώτια τους έως ότου δεήσει να κάνει καμιά αλλαγή.
Δεν ξέρω, ειλικρινά, πώς να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη. Πώς να το κάνω όταν βλέπω σε όλο τον αγώνα να παίζει ο Μασούρας που ανάθεμα και αν πέρασε μια ντρίπλα, ή μια σέντρα. Τρεχαλητό μπόλικο, βέβαια, το παιδί, αλλά τί να το κάνεις όταν σου βγάζουν, στο πρώτο δυό μπαλιές λούκουμο κι εσύ δεν μπορείς να στρίψεις; Σαν παιδάκι του νηπιαγωγείου η συμπεριφορά του απέναντι στον αμυντικό που τον μάρκαρε.
Αλλά, ας ξαναγυρίσω στον Μεριά -γαμώ τη σκηνή του στην έρημο. Έλεγα διαρκώς, απο μέσα μου - γρύλιζα, καλύτερα- πως άμα δεν φάμε κανά κοροιδίσιο στο πρώτο ημίχρονο, μέχρι νίκη μπορούσαμε. Και έγινε ρε ούστη μου, Το έκανε ο υφυπουργός άμυνας -επειδή υπουργός της καρδιάς μας είναι ένας. Ο Βούκοβιτς!- και τους έδωσε από το πουθενά την ψυχολογία να αλλάξουν την εικόνα και το αποτέλεσμα.
Οι ούστηδοι των ΜΜΕ θα σας γράψουν πως ο "Ο Ολυμπιακός άντεξε μέχρι το "70", αλλά θα σας έχουν ξεγελάσει οικτρά.
Ο Ολυμπιακός έχασε απόψε λόγω του τραγικού λάθους του Τυνήσιου. ΚΑ ΘΑ ΡΑ, ΞΑ ΣΤΕ ΡΑ.
Με 0-2 στο ημίχρονο, η Τότεναμ θάψαχνε να βρεί τον κάτασπρο πισινό της στο δεύτερο ημίχρονο. Θα υποχρεώνονταν οι παίκτες της να βγουν μαζικά στην επίθεση και θα άφηναν τεράστια κενά που θα εκμεταλλευόταν, αργά ή γρήγορα η ομάδα.
Το 1-2 σήμανε -όπως είπα σε δύο φίλους με τους οποίους μίλησα τηλεφωνικά - πως οι πιθανότητες θα ήταν σε βάρος μας στο δεύτερο ημίχρονο. Και φυσικά έγινε πραγματικότητα. Αλλιώς πας στα αποδυτήρια με 0-2 -Ολυμπιακός και Τότεναμ- αλλιώς με 1-2. Σου λέει ο Εγγλέζος, "γυρνάει"... ΝΟ ΜΟ ΤΕ ΛΕΙΑ.
Δεν θα γράψω τα γνωστά "κρίμα" και τα ρέστα. Όχι. Καλά να τα πάθουν οι αφελείς που στελεχώνουν την ομάδα. Θες να πεθάνεις με τον Μεριά στην ενδεκάδα, κύριος; Με γειά σου με χαρά σου. Μην μου αρχίσεις όμως μετά την κλάψα πως τάχα μου είμασταν άτυχοι και τα γνωστά παραμύθια, να χαρείς.
Βάζεις Αβραάμ και σιγουρεύεις την απόκρουση. Διότι ο σκηνίτης Μεριά, το ξανάκανε σε μια δόση στο βού. Του έφυγε η μπάλα κάτω από τα πόδια και ευτυχώς δεν υπήρχε κοντά του αντίπαλος.
Τώρα, να ψάξω να βρω διακριθέντες; ΟΚ!
Όλη η ομάδα, πλην Μεριά και Μασούρα, στο πρώτο ήταν MVP. Για το δεύτερο, δεν θα κάνω κριτική καμία. Ασχολίαστη η τεσσάρα.
Τώρα έχουμε μπρος τα "αδέρφια" (παπαριές καμαρωτές). Με μια απλή νίκη προκρίνεσαι στο Γιουρόπα Λιγκ. Λογικά, θα νικήσουμε και θα περάσουμε. Ο Αστέρας άντε να είναι επιπέδου ΟΦΗ στην καλύτερη.
ΥΓ. Με τρελαίνει το σκεπτικό που έχουν πολλοί στην ομάδα. Παίζουν με τον Πανιώνιο, σκέφτονται την Τότεναμ. Παίζουν με την Τότεναμ, παίζουν έως ενός σημείου εκπληκτικά και μετά καταρρέουν, επειδή σκέφτονται τον... πάοκ. Μετά με τον πάοκ ποιός μου λέει ότι δεν θα σκέφτονται τον Αστέρα;
Τουλάχιστον, ό,τι και να γίνει, μετά τους Σέρβους θα ησυχάσουμε για κανά δίμηνο και βάλε, μπας και αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το πρωτάθλημα.
Κλινικές περιπτώσεις!
Αδάμ!
No comments:
Post a Comment