O ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΙΣΗ

Απόψε, θα επιχειρήσω να αιτιολογήσω γιατί ο τωρινός Ολυμπιακός, όσο καλή ομάδα και αν μοιάζει, ΟΤΑΝ ΘΕΛΕΙ, απέχει από τις παλαιότερες εκδόσεις του και για το σκοπό αυτό θα χρησιμοποιήσω μόνο αριθμούς -αναφέρομαι στην Ευρώπη.

Είναι αυταπόδεικτο, από τις φετινές εμφανίσεις της ομάδας ότι "αδικείται", κατά κάποιο τρόπο από τη βαθμολογική συγκομιδή της. Ένας βαθμός μοιάζει λιγοστός όταν έχει παίξει ιδιαίτερα καλή μπάλα, επιθετικό ποδόσφαιρο και έχει σημαντική δημιουργία ευκαιριών απέναντι σε ομάδες- κολοσσούς.

Στην πραγματικότητα, και δεν παραβιάζω ανοικτές πύλες, μόνο στο Βελιγράδι ο Ολυμπιακός έφερε το χειρότερο αποτέλεσμα και είχε την πιο μέτρια εικόνα. Το άλλο μέτριο της ομάδας ήταν στο Μόναχο, αλλά εκεί είναι σχεδόν ακατόρθωτο να αρπάξεις κάτι.

Στα εντός με Τότεναμ και Μπάγερν θα μπορούσε, αντί του ενός βαθμού που τον ακολουθεί από την πρεμιέρα στο Τσου. Λου. να έχει 4 βαθμούς -νίκη με Τότεναμ που την άξιζε και ισοπαλία με την Μπάγερν.

Η αποτυχία να μαζέψει περισσότερους βαθμούς έγκειται στην έλλειψη "προσωπικότητας" ορισμένων παικτών-κλειδιά, κάτι που αποκρυσταλλώνεται στην έλειψη συγκέντρωσης - εξ ού και τα τραγικά λάθη που συμβαίνουν σχεδόν σε κάθε ματς και κοστίζουν- καθώς και στην έλλειψη ποιότητας ορισμένων άλλων - εξ ού και η αδυναμία τους να κάνουν το φαινομενικά λογικό, να σκοράρουν, να κόψουν, ή να πασάρουν.

(Πριν ανοίξω το κεφάλαιο της σύγκρισης θα ήθελα να τονίσω και κάτι ακόμη. Όλοι τους μιλούν για την ομάδα που πρέπει να "ωριμάσει", ώστε να πάψει να πουλάει παιχνίδια. Ωραία! Τί θα γίνει όμως, όταν του χρόνου, η ομάδα που θα πρέπει να έχει ωριμάσει απείρως περισσότερο και θα πρέπει να δρέψει τους καρπούς της ωρίμανσής της, δει βασικά κλειδιά της να αποχωρούν με μεταγραφή; Θα περιμένουμε, τότε, από τους νέους που θα τη στελεχώσουν το πότε θα "ωριμάσουν" με τη σειρά τους και δώστου πάλι από την αρχή; Ελπίζω να αντιλαμβάνεστε το τί εννοώ και αν μπορείτε ας μου δώσετε κι εμένα μια απάντηση επ' αυτού.)   

Για να δούμε μαζί, λοιπόν, ποιός Ολυμπιακός είναι καλύτερος, στα χρόνια του Βαγγέλη. Αυτός ο Ολυμπιακός που παίζει άφοβα εντός και εκτός στην Ευρώπη και παίρνει το ελάχιστο δυνατό των βαθμών, ή κάποια άλλη παλιότερη έκδοση της ομάδας; 

Η αναφορά γίνεται αποκλειστικά για τα παιχνίδια των ομίλων του Τσου. Λού ή του Γιουρόπα Λιγκ:

2011/2012: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2012/2013: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ   

2013/2014: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 10 ΒΑΘΜΟΙ

2014/2015: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2015/2016: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 9 ΒΑΘΜΟΙ

2016/2017: ΟΜΙΛΟΙ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 1Ο ΒΑΘΜΟΙ

2017/2018: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 1 ΒΑΘΜΟΣ

2018/2019: ΟΜΙΛΟΙ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ, 10 ΒΑΘΜΟΙ

2019/2020: ΟΜΙΛΟΙ ΤΣΑΜΠΙΟΝΣ ΛΙΓΚ: ΣΥΓΚΟΜΙΔΗ -δυνητικά- 4 ΒΑΘΜΟΙ

Πράγμα που σημαίνει πως οι  παλαιότερες ομάδες κατάφερναν απέναντι σε ομάδες-κολοσσούς να παίρνουν, τουλάχιστον, τρεις νίκες και να προκρίνονται άκοπα είτε στην επόμενη φάση του Τσου. Λου, είτε του Γιουρόπα Λιγκ. (Η βαθμολογική συγκομιδή στο Γιουρόπα δεν συγκρίνεται, ασφαλώς, με την κορυφαία διοργάνωση, ωστόσο, χρησιμοποιείται, ως παραπληρωματικό μέτρο σύγκρισης.)

Τα τελευταία χρόνια της εξυγίανσης, η ομάδα έπαιξε δύο φορές στο ανώτατο επίπεδο και έλαβον 1 βαθμουλάκο, με τον Βαλβέρδε και, φέτος, ένα βαθμό με την Τότεναμ. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα μαζέψει 4 βαθμούς στο τέλος αυτής της φάσης.

Πώς το κρίνετε και από ποιά γωνία θα το συγκρίνετε; 

Η πραγματικότητα θέλει τους παλιότερους Ολυμπιακούς να είναι καλύτεροι από τον φετινό. Δυστυχώς, για όλους μας, την αγωνιστική άνοδο μιας ομάδας, δεν την καθορίζουν τα συναισθήματα, οι εντυπώσεις και τα θέλω μας, αλλά οι αριθμοί. Και εκεί, ο τωρινός Θρύλος, πάσχει.

Για να επιστρέψει στους 9-10 βαθμούς σε αυτό το επίπεδο, χρειάζεται καλύτερους αμυντικούς, καλύτερους μέσους και καλύτερους επιθετικούς.

Οι παρόντες παίκτες, αν και με δυνατότητες, δεν έχουν προσωπικότητα, δεν μπορούν να αλλάξουν εύκολα τις όποιες αρνητικές καταστάσεις που δημιουργούνται στο γήπεδο και συνήθως, ξυπνούν όταν όλα έχουν τελειώσει. Τα ίδια ισχύουν και για τον καλό Πέδρο. Η ατολμία του στη διαχείριση των αγώνων, η έλλειψη ιδεών που θα άλλαζαν το χάρτη ενός ματς είναι ακόμη, δυστυχώς, ένα από τα χαρακτηριστικά του.

Δεν λέω διώξτε τον. ΠΟΤΕ δεν θα το πω, ή θα το γράψω. Ας βρούν όμως όλοι τους ένα καλύτερο τρόπο να ανταπεξέρχονται και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ας μάθουν από τα δεκάδες λάθη που παρατηρούμε όλοι εμείς οι του καναπέ.

Αδάμ!