Jingle Bells, Jingle Bells, Jingle all the way...
και που λέτε, ο Αρετόπουλος... Αλλά τί να σας τα γράφω εγώ και να κουράζομαι, χρονιάρες μέρες.
Πες τα εσύ Τάσο Νικολογιάννη. Εκφράσου παιδί μου ελεύθερα...
"Έγκλημα κατά του ποδοσφαίρου χαρακτήρισε ο Τάσος Νικολογιάννης την απόφαση του Αλέξανδρου Αρετόπουλου να ξεκινήσει το παιχνίδι ανάμεσα στην Λαμία και στον Παναθηναϊκό υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Τόνισε μάλιστα, μιλώντας στο ραδιόφωνο του σπορτεφεμ, ότι τόσο η Λαμία όσο και ο Παναθηναϊκός είχαν αντιληφθεί ότι το ματς δεν θα γινόταν και γι' αυτό το λόγο, ειδικά οι παίκτες των "πρασίνων", σχεδόν δεν έκαναν ζέσταμα, με αποτέλεσμα να φοβούνται, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, να μπουν δυνατά στις φάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό, συνέχισε ο Τ.Ν. ότι όλοι ξαφνιάστηκαν όταν είδαν τον Αρετόπουλο να σφυρίζει σέντρα, αφού προηγουμένως στα αποδυτήρια, δεν είχε δείξει ότι θα έπαιρνε αυτή την απόφαση."
Κατ΄αρχάς ο Αρετόπουλος μπορεί να "εγκλημάτισε κατά του ποδοσφαίρου", που λέει ο Τάσος μας, αλλά έδωσε πνοή στο Ice Hockey. Να τα λέμε όλα.
Για να είμαι όμως ειλικρινής ήλπισα αρχικά, πως η τεσσάρα θα απέφερε ξανά την αναγεννητική εμφάνιση κάποιου νέου επενδυτού-φάντασμα, όστις θα συγκρατούσε για μια ημέρα- ίσως και δυό- την οργή του πράσινου πόπολου.
Φευ!
Οι δικαιολογίες ήταν μακράν πιο ανέμπνευστες τούτη τη φορά.
Μα είναι πράγματα αυτά; Εκεί που οι παίκται είχαν εφησυχάσει πως... "γιούπι δεν θα χάσουμε και απόψε" και είχαν ξεθαρρέψει και διηγούνταν, ο ένας στον άλλο, ιστορίες από την Κρύπτη, να εμφανίζεται μπροστά τους ο Αρετόπουλος σαν τον Χάρο και να τους λέει: "Ελάτε κορίτσια, φορέστε τα καλσόν σας και πάμε να παίξουμε";
Πώς να αγωνιστεί έπειτα, άφοβα, ο ποδοσφαιριστής; Με ποία ψυχολογία; Όταν αντί για ζέσταμα στο γήπεδο εσύ έχεις κουρνιάσει σαν παγωμένο περιστέρι στα αποδυτήρια και ονειρεύεσαι μπιφτέκια και Τζακ Ντάνιελς.
'Αστε και το άλλο. Τα παιδιά είναι ασυνήθιστα στο κρύο και στα χιόνια. Αυτός ο Λούντ, ας πούμε, όστις προέρχεται από την υποσαχάρια Σουηδία, έπαθε πολιτισμικό σοκ.
Θα μου πείτε: "Οι ποδοσφαιστές της Λαμίας δεν κρύωναν; Δεν γλύστραγαν; Δεν τρόμαξαν από το χιόνι;".
Αυτά τα τρισάθλια που αναρωτηθήκατε δεν απασχολούν τον Τάσο.
Για τον Νικολογιάννη ο Αρετόπουλος και ο Χιονιάς να φταίνε και η πανάθα θα ξαναβρεί το δρόμο της- τί μέρα είναι σήμερα, είπαμε;
Αλλά, για μισό λεπτό.
Άλλες λύσεις εκτός από το παίξουν στο παγοδρόμιο της Λαμίας δεν υπήρχαν για τους παίκτες της πανάθας; Επειδή εγώ γνωρίζω τουλάχιστον μία πολύ πιο αξιοπρεπή και πάνω απ' όλα, δοκιμασμένη λύση...
Αdam!
και που λέτε, ο Αρετόπουλος... Αλλά τί να σας τα γράφω εγώ και να κουράζομαι, χρονιάρες μέρες.
Πες τα εσύ Τάσο Νικολογιάννη. Εκφράσου παιδί μου ελεύθερα...
"Έγκλημα κατά του ποδοσφαίρου χαρακτήρισε ο Τάσος Νικολογιάννης την απόφαση του Αλέξανδρου Αρετόπουλου να ξεκινήσει το παιχνίδι ανάμεσα στην Λαμία και στον Παναθηναϊκό υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Τόνισε μάλιστα, μιλώντας στο ραδιόφωνο του σπορτεφεμ, ότι τόσο η Λαμία όσο και ο Παναθηναϊκός είχαν αντιληφθεί ότι το ματς δεν θα γινόταν και γι' αυτό το λόγο, ειδικά οι παίκτες των "πρασίνων", σχεδόν δεν έκαναν ζέσταμα, με αποτέλεσμα να φοβούνται, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, να μπουν δυνατά στις φάσεις.
Είναι χαρακτηριστικό, συνέχισε ο Τ.Ν. ότι όλοι ξαφνιάστηκαν όταν είδαν τον Αρετόπουλο να σφυρίζει σέντρα, αφού προηγουμένως στα αποδυτήρια, δεν είχε δείξει ότι θα έπαιρνε αυτή την απόφαση."
(οι παίκτες του πάο κοιτούν εμβρόντητοι τον Αρετόπουλο να σφυρίζει σέντρα-στο πρώτο γκολ!)
Κατ΄αρχάς ο Αρετόπουλος μπορεί να "εγκλημάτισε κατά του ποδοσφαίρου", που λέει ο Τάσος μας, αλλά έδωσε πνοή στο Ice Hockey. Να τα λέμε όλα.
Για να είμαι όμως ειλικρινής ήλπισα αρχικά, πως η τεσσάρα θα απέφερε ξανά την αναγεννητική εμφάνιση κάποιου νέου επενδυτού-φάντασμα, όστις θα συγκρατούσε για μια ημέρα- ίσως και δυό- την οργή του πράσινου πόπολου.
Φευ!
Οι δικαιολογίες ήταν μακράν πιο ανέμπνευστες τούτη τη φορά.
Μα είναι πράγματα αυτά; Εκεί που οι παίκται είχαν εφησυχάσει πως... "γιούπι δεν θα χάσουμε και απόψε" και είχαν ξεθαρρέψει και διηγούνταν, ο ένας στον άλλο, ιστορίες από την Κρύπτη, να εμφανίζεται μπροστά τους ο Αρετόπουλος σαν τον Χάρο και να τους λέει: "Ελάτε κορίτσια, φορέστε τα καλσόν σας και πάμε να παίξουμε";
Πώς να αγωνιστεί έπειτα, άφοβα, ο ποδοσφαιριστής; Με ποία ψυχολογία; Όταν αντί για ζέσταμα στο γήπεδο εσύ έχεις κουρνιάσει σαν παγωμένο περιστέρι στα αποδυτήρια και ονειρεύεσαι μπιφτέκια και Τζακ Ντάνιελς.
'Αστε και το άλλο. Τα παιδιά είναι ασυνήθιστα στο κρύο και στα χιόνια. Αυτός ο Λούντ, ας πούμε, όστις προέρχεται από την υποσαχάρια Σουηδία, έπαθε πολιτισμικό σοκ.
Θα μου πείτε: "Οι ποδοσφαιστές της Λαμίας δεν κρύωναν; Δεν γλύστραγαν; Δεν τρόμαξαν από το χιόνι;".
Αυτά τα τρισάθλια που αναρωτηθήκατε δεν απασχολούν τον Τάσο.
Για τον Νικολογιάννη ο Αρετόπουλος και ο Χιονιάς να φταίνε και η πανάθα θα ξαναβρεί το δρόμο της- τί μέρα είναι σήμερα, είπαμε;
Αλλά, για μισό λεπτό.
Άλλες λύσεις εκτός από το παίξουν στο παγοδρόμιο της Λαμίας δεν υπήρχαν για τους παίκτες της πανάθας; Επειδή εγώ γνωρίζω τουλάχιστον μία πολύ πιο αξιοπρεπή και πάνω απ' όλα, δοκιμασμένη λύση...
Αdam!
No comments:
Post a Comment