21/3/1981

21/3/1981

Ολυμπιακός - Πανιώνιος 1 - 2

Ορφανός 63' - Παπαδημητρίου 89', 68'

Ενάμιση περίπου μήνα μετά τα τραγικά γεγονότα στην θύρα 7, η ομάδα έπαιζε με τον Πανιώνιο εντός έδρας για το πρωτάθλημα.
Η έδρα μας ήταν τιμωρημένη και έτσι ο αγώνας έγινε στο γήπεδο της Κούλας την Νέα Φιλαδέλφεια.

Η σύνθεση ήταν Σαργκάνης, Κυράστας, Βαμβακούλας, Στ, Παπαδόπουλος, Νοβοσέλατς, Περσίας, Κουσουλάκης, Γαλάκος, Αναστόπουλος (77' Άλστρομ), Νικολούδης, Ορφανός. Προπονητής : Κάζιμιρ Γκόρσκι.

Πρώτης τάξης ευκαιρία για έναν σχεδόν εντεκάχρονο να πάει να δει την ομάδα από κοντά, μια και που ο αγώνας θα γινόταν 15 λεπτά μακρυά από το σπίτι του.
Παρασυρόμενος από τον μεγαλύτερο αδερφό μου, και χωρίς να έχω πλήρη συναίσθηση, ακολούθησα και εγώ στο δρόμο για το γήπεδο. Μεγάλη υπόθεση να έχεις μεγαλύτερο αδερφό. Κάνεις πράγματα τα οποία δεν θα έκανες εάν δεν είχες την υποκίνηση (έστω ακούσια) και την προδιάθεση που έχουν οι μικρότεροι να ''αντιγράφουν'' τα μεγαλύτερα αδέρφια.

https://www.youtube.com/watch?v=t_8-EIzCOiM

Να πω την αλήθεια δεν πολυθυμάμαι πως βρέθηκα στο γήπεδο, αλλά θυμάμαι πολύ καλά τα συναισθήματα από την ατμόσφαιρα του γηπέδου μόλις μπήκα σε αυτό.
Μπήκα στο δεύτερο ημίχρονο (για εισιτήριο ούτε λόγος) μια και που μετά τα τραγικά γεγονότα της θύρας 7, δεν κρατούσαν τις θύρες κλειστές έως ότου λήξει το παιχνίδι, όπως και συνέβαινε παλιότερα.

Θυμάμαι που χώθηκα κάπου στα κάγκελα που ήταν πίσω από το τέρμα του Πανιωνίου, στην θύρα 9-11, αυτήν που ονόμαζαν ''σκεπαστή''.

Θυμάμαι τις προσπάθειες που έκανε η ομάδα για να ισοφαρίσει το σε βάρος της σκορ.
Θυμάμαι τον Γαλάκο να κάνει ότι μπορούσε για να αλλάξει την σε βάρος της ομάδας κατάσταση.
Τον Γαλάκο !!! Αυτόν που είχα δει μόνο από τις φωτογραφίες του ''Φωτός'' και από τα χαρτάκια της Panini.

ΔΕΟΣ, αυτό μόνο.
Θυμάμαι που ο τερματοφύλακας του Πανιωνίου έπιανε και τα άουτ. Νομίζω ότι ήταν ένα μείγμα τύχης και ικανότητας.
Πραγματικά, αυτό που μου είχε μείνει ήταν η ''λύσσα'' που έκαναν επίθεση οι του Ολυμπιακού, και τις αλεπάληλες αποκρούσεις της άμυνας και του αντίπαλου τερματοφύλακα.
Και ο Γαλάκος, να ντριμπλάρει, να κάνει προσποίηση, να κάνει ότι μπορεί αλλά μάταια.

Χτες το βράδυ, εκεί που έψαχνα στο διαδίκτυο για φάσεις από τον αγώνα με τους ''επάρατους'' στην Λεωφόρο το 2001, και το θρυλικό τετράμπαλο που τους κεράσαμε και την ''απάντηση'' του Γεωργάτου και των υπόλοιπων παιχταράδων μας στον αμετροεπή Νικολάκη ''ξαναέλα'' Λυμπερόπουλο, με την γκολάρα από τα 40 μέτρα του Λουτσιάνο, συνειδητοποίησα ότι έχω και εγώ κάποια ιδιότυπα γενέθλια.

37 χρόνια έχουν περάσει από τότε που πρωτοείδα τον ΘΡΥΛΟ μας, και από τότε έγινε ακολούθησαν πολλές φορές που είδα την ομάδα, αλλά αυτή η φόρα έχει μείνει στο μυαλό μου, με τα όσα θα μπορούσε να συγκρατήσει το σχεδόν εντεκάχρονο μυαλό μου.

Χρόνια μου πολλά λοιπόν και για όσα χρόνια μου μένουν να περιφέρω την ύπαρξη μου στον πλανήτη, να μπορώ να παρακολουθώ την ομάδα να κερδίζει ακόμα πιο πολλούς τίτλους και διακρίσεις σε όλα τα επίπεδα.

ΜΟΝΟ ΘΡΥΛΟΣ
ΠΑΝΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΙΡΑΙΑΣ
ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ


Geo