Ο Κύβος (όχι ο Knorr βρε σεις) Ερρίφθη. Ο Adam εκλήθη να συνδράμει σε έργο σοβαρό και λίαν επιμορφωτικό. Ήγουν, να παρακολουθήσει το Συνέδριο "Ενεργειακός Διάλογος για την ΝΑ Ευρώπη", που πραγματοποιείται για ενδέκατο χρόνο. Αυτή τη φορά, στην Θεσσαλλλλλονίκη μας, το καμάρι του Θερμαϊκού, την πρωτεύουσα της Νότιας Μακεδονίας και έδρα του Άιβαν.
Μου έφυγε ο τάκος!
Δυό μέρες κλεισμένος στην αίθουσα του συνεδρίου όπου πικραμένοι Κροάτες, Βορειομακεδόνες(;), Σέρβοι, Αλβανοί και Έλληνες, με τη συνδρομή των όχι και τόσο πικραμένων Τούρκων, παρέθεσαν τα μαύρα χάλια της περιοχής, ιδίως των Δυτικών Βαλκανίων, στο καίριο ζήτημα της ενεργειακής ασφάλειας, της ηλεκτρικής διασύνδεσης και της υιοθέτησης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως επιτάσσουν αι Βρυξέλλαι, τρομάρα τους.
Εδώ είναι όμως Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε-γέλασε που έλεγε και ο Νίκος Εγγονόπουλος.
Ένα χάλι η κατάσταση, κυρίες, κύριοι και αγαπητά μου παιδιά -που λέει και η αεροσυνοδός της Aegean.
Ενεργειακή και όχι μόνο, φτώχεια, του κλώτσου και του μπάτσου μας έχουν αι Βρυξέλλαι, τους νοτιομπαλκανέζους. Οι αγωγοί φτιάχνονται για να τρέχει φυσικό αέριο στη Δύση και δεν γίνεται τίποτε για να υπάρξουν οι διασυνδέσεις μπας και πάει κανά κυβικούλι αέριο και στην υπόλοιπη περιοχή. Μόνο οι τουρκαλάδες έχουν πιάσει τα καλά πόστα και έχουν γίνει τα αφεντικά της υπόθεσης.
Πιάνει το Airbus την προσγείωση, λέω από μέσα μου, για να δω το αεροντρόμ Ματσεντόνια, δυό αεροπλανάκια αραγμένα μπροστά από το κτήριο! Για τόση κίνηση μιλάμε.
Στην Θεσσαλλλλλονίκη είχα να ανέβω από το 1988. Τριάντα χρόνια διάβηκαν και η πόλη μου φάνηκε όπως τη θυμόμουν.
Οι ίδιοι συφοριασμένοι δρόμοι, με την άσφαλτο γυαλί να κάνεις το σταυρό σου σε κάθε φρενάρισμα. Ένας περιφερειακός που είναι διασυνδεδεμένος -κάτι λέγαμε νωρίτερα- με τα πέριξ Γραφεία Τελετών από τα μύρια ατυχήματα που συμβαίνουν επί καθημερινής βάσεως, μ' έπιασε η ψυχή μου.
Φτάνουμε στο χοουτέλ (ελληνιστί Hotel), ένα σύγχρονο πράμα με τρομερή 'ξυπηρέτησις από το πολυάριθμο, νεανικό, προσωπικό, ανεβαίνω στον έκτο ανοίγω την πόρτα, δεν βγήκα έξω, έβρεχε ολημερίς και οληνυκτίς και αντικρύζω το λιμάνι, τον ΟΛΘ του Άιβαν, ντε.
Δυό μέρες και δυό νύχτες έμεινα στο χοουτέλ, ένα καράβι δεν είδα στο λιμάνι! Για τέτοια κοσμογονία μιλάμε. Ρε ούτε ένα μότορσιπ. Κόμβος και τρίχαι κατσαραί σου λέει ο άλλος.
Την έχουν παραπεταμένη την Θεσσαλλλλλονίκη μας, παιδιά. Πολύ πίσω είναι οι συμπρωτευουσιάνοι και φταίνε και οι ίδιοι γι' αυτό. Όχι να τα ρίχνουμε όλα στον Παπαγεωργόπουλο και στον Μπουτάρη.
Φτάνει η ώρα να αναχωρήσω για Άθενς. Έρχεται ένα βανάκι να μας πάρει για το αεροντρόμ Ματσεντόνια. Ο οδηγός ένα χτηνό, καλό παιδί.
Μας πάει από την παραλιακή, να δω και λιγουλάκι Αριστοτέλους, τον Πύργο τον Λευκό και τα ρέστα, πιάνουμε συζητησούλα, του λέω σε μια δόση: "Άστα αυτά πές μου τώρα για τον ζμπάουγκ -έτσι ακριβώς, όπως σας το λέω."
"Χα χα χα", κάνει. "Εγώ φιλλλλλαράκι δεν ασχολούμαι με αυτούς. Εγώ είμαι από τους νεοφώτιστους, χαχ αχα."
"Σκουληκάκι είσαι ρε συ;" του λέω;
"Ναι", μου απαντάει.
"Άντε ρε σείς μας λείψατε", του κάνω ευπροσήγορα.
"Φιλλλλαράκι, δεν πρόκειται να προλάβουμε να κάνουμε ούτε κιχ", που αντιτείνει και συνεχάει: "Εδώ που βλέπεις, την Θεσσαλλλλονίκη τη σκιάζει ο Σαββίδης. Τα πάντα ελέγχει σαν μαφιόζος"...
Να συνεχίσω;
Φτάσαμε στον αερολιμήν, είχαμε καθυστέρηση, μια χαρά η πτήσις, Αθήνα μάνα μου φτάσαμε. Πιάσαμε Αττική Οδός, Κατεχάκη Μετρό, Αργυρούπολη, τί ωραία που είμαστε στην Νότια Ελλάδα.
Κρίμα, χίλια κρίμα για την παρατημένη Θεσσαλονίκη μας.
Adam!
No comments:
Post a Comment