Το κακό ξεκίνησε από την τούμπα, με το τραγικό λάθος όλων τους να αποδείξουν κάτι στον πουθενά.
Δεν υπάρχει ένας νουνεχής εκεί μέσα να τους πει: ΠΟΙΟΣ πάοκ ρε; Να τους επικεντρώσει στην Ντινάμο, να βουλώσουν στόματα και τρύπες με μια πρόκριση στους 16 του Γιουρόπα.
Προφανώς δεν υπάρχει αυτός ο άνθρωπος και ακόμη δυστυχέστερα, η ραχοκοκαλιά του Ολυμπιακού αποτελείται από παιδάκια που τον πρωταθλητισμό τον έχουν ακούσει, όταν ήταν μικρά, που τους το έλεγε για παραμύθι η γιαγιά τους.
Το κακό από την τούμπα, το πληρώσαμε με μια κάκιστη εμφάνιση, ιδίως, στο δεύτερο ημίχρονο με τους Ουκρανούς και ακόμη περισσότερο, στο πρώτο ημίχρονο με την κούλα.
Χειρότερη εικόνα του Ολυμπιακού, ανεξαρτήτως αντιπάλου -πόσω δε μάλλον, την άεκ- δεν έχω αντικρίσει. Μια ομάδα και ένας προπονητής, βουτηγμένοι στη μαρμίτα με το άγχος και το φόβο.
Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για τα φοβικά συναισθήματα που βγάζει κατά καιρούς και πρωτίστως σε κρίσιμα για την πορεία της ομάδας, παιχνίδια, την έχει ο Μαρτίνς. Από την Βιτόρια Γκιμαράες, στον Ολυμπιακό Πειραιώς είναι ταξίδι στο διάστημα, όχι απλώς, άλμα.
Το καλό με τον Πέδρο, που τόσο συμπαθώ σαν άνθρωπο και προπονητή είναι πως έχει φυτέψει τις ικανότητές του στο αμπέλι του Ρέντη και η καλλιέργειά δεν θα πάει χαμένη.
Όσο βέβαιος είμαι πως έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη για όσα ματς στράβωσαν, ή για εκείνα που δεν πήραμε το αποτέλεσμα που θέλαμε, ακόμη-ακόμη και για το αποψινό, παρά την τεσσάρα, άλλο τόσο βέβαιος είμαι, πως εφόσον δεν γίνει η συνήθης στραβή από την διοίκηση και μείνει για του χρόνου, η ομάδα θα είναι ξανά πλήρης Ολυμπιακός, με ό,τι αυτό αντιλαμβανόμαστε εμείς οι Γαύροι.
Για το ντέρμπι, δεν θα γράψω πολλά. Νομίζω πως οι περισσότεροι από εμάς που το παρακολουθήσαμε, αντιληφθήκαμε και τα καλά και τα στραβά.
Απλώς να σημειώσω, πως για την άεκ ήταν μια συνηθισμένη βραδιά στο Φάληρο, από εκείνες που είχαμε να δούμε από το 2016, επί Μπέντο και, τέλος, να υπογραμμίσω πως, εύχομαι να έχουμε τέτοιες διαιτησίες όπως είχε η κούλα όταν παίζουμε εκτός έδρας στην Ελλάδα του σύριζα.
Δεν αναφέρομαι τόσο στο πέναλτι που ζητήσαμε -ίσως και να μην υπάρχει-, όσο στον τρόπο που σφύραγε ο Ούννος. Ανάποδα φάουλ σε βάρος μας πάντα, κίτρινες-μαρς με τις οποίες δεν τιμώρησε τα κλαδέματα και τα πατήματα- για του στραβού το δίκιο, να γράψω πως χαρίστηκε και στο χέρι του Τοροσίδη, αφού νωρίτερα χαρίστηκε στο χέρι ενός κούλου (σ.σ. "η κούλα, του κούλου").
Ολοκληρώνοντας, με καλή διάθεση και προσμονή για ένα σοβαρό παιχνίδι στο Κίεβο, αναφέρω δύο ποδοσφαιριστές μας - όχι, δεν θα γράψω για τον Κώστα που αμεί και δέρνει.
Θα σημειώσω τον Γκιλέρμε, τον οποίο καλό, συνολικά δεν τον λές, ο οποίος συγκρατήθηκε στο χώσιμο του προκλητικού ουνιού Μπακασέτα και αντί απάντησης του έδειξε το σήμα στη φανέλα -στον άτο σου, σαν να του έλεγε- και στον Βούκοβιτς...
Aνασχηματισμός ΤΩΡΑ με τον ούστη
Αντί καληνύχτας.... ΝΕΡΙ!
Adam!
No comments:
Post a Comment