o Πρίντεζης κοιτάζει πόσος χρόνος ...του απομένει στο παρκέ
Ο Ολυμπιακός επιβεβαιώνει, με την εικόνα του της τελευταίας διετίας ότι αποτελεί την εξαίρεση από τον κανόνα.
Ποιά είναι η εξαίρεση; Το να διεκδικείς και να κατακτάς τρόπαια σε κορυφαίο επίπεδο, με χαμηλό προϋπολογισμό και με μπασκετμπολίστες που έρχονται στο ΣΕΦ για να "χτιστούν" και μετά να "χτίσουν".
Ο κανόνας, δε, είναι να αγοράζεις τους κορυφαίους, να τους ακριβοπληρώνεις και να θρονιάζεσαι για χρόνια, στην κορυφή.
Κάπως έτσι έχτισε, μέρα με τη μέρα, ομάδα τίτλων η Φενέρ, κάπως έτσι διατηρούνται στην κορυφή η Ρεάλ με την ΤΣΣΚΑ.
Έτσι όπως πάει να γίνει το πράμα, σε λίγο η Ευρωλίγκα θα μοιάζει με το Τσάμπιονς Λιγκ. Λίγες ομάδες με θηριώδη μπάτζετ και παιχταράδες και οι υπόλοιπες στη δεύτερη ταχύτητα να δίνουν... χρώμα στη διοργάνωση.
Ο Ολυμπιακός των Αγγελόπουλων όπως έστρωσε κοιμάται. Καθώς δεν υπάρχουν, πλέον, στον παρονομαστή, ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη, για να σπρώχνουν το κάρο, οι υπόλοιποι αποδεικνύονται λίγοι για να σπρώξουν ακόμη και καροτσάκι, όχι ολόκληρο Ολυμπιακό.
Για το ποδόσφαιρο της πλάκας που φτιάξανε στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν, πλέον, λόγια. Είναι, μάλιστα, τόση η προκλητικότητα του όλου συστήματος, ώστε σε κάθε φάση που κράζει "σκάνδαλο", αυτοί μας θυμίζουν ακόμη τον Παπουτσέλη και τον Καλόπουλο - και ας υπήρχαν, στα μαύρα χρόνια της κόκκινης παράγκας τόσα σκοτεινά αστέρια (Κάκοι και Βασσάρες και, και, και).
Εκείνη την ημέρα προγραμμάτιζα, με τον Άκη να πάμε στην 7, δίπλα στον Αττίλιο -πού αλλού; Ο κώλος μας είχε βγάλει φλύκταινες στα τσιμέντα, τόσα χρόνια, αλλά εμείς πάντα εκεί, από το τρομερό ματς με την Σέλτικ, το 1974.
Έλα μου όμως που ξύπνησα με 39 πυρετό!
"Δεν πάω μόνος", μου είπε.
Λίγες ώρες αργότερα με παίρνει στο τηλέφωνο. Εγώ, χώμα από τον πυρετό.
"Είδες τί έγινε;"
"Όχι", απαντώ.
"Σκοτώθηκαν τα παιδιά καθώς έβγαιναν από το γήπεδο"...
"Μαλάκα, θα ήμασταν κι εμείς εκεί..."
Να ζούμε να τα θυμόμαστε τα παληκαράκια μας που χαθήκαν εκείνο το απόγευμα.
Adam!
No comments:
Post a Comment