ΚΟΥΛΟΥΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΓΟ (ανάλυση και κριτική)

Περισσότεροι από εικοσιπέντε χιλιάδες κατεψυγμένοι Γαύροι πιάσαμε, χθες, στασίδι στο Ιγκλού του Φαλήρου για τον πρώτο προημιτελικό Κυπέλλου με την άεκ, σε μια από τις πιο παγωμένες βραδυές του φετινού χειμώνα.

Ο Γκαρσία κατέβασε την ομάδα με τις αλλαγές που γνωρίζουμε. Λογικό και επόμενο μιας και το Κύπελλο έπεται του κύριου στόχου μας, για το πρωτάθλημα, πόσο μάλλον όταν η ομάδα δεν είναι έτοιμη για να μοιράζει ξεκούραστες τριάρες και τεσσάρες, όπως στο παρελθόν.

ΤΙ ΕΙΔΑ

Δεν γνωρίζω το τί διαβάσατε και το τί ακούσατε για το ματσάκι, γι αυτό θα σας παραθέσω τη δική μου γνώμη, ως αυτόπτης μάρτυρας.

Ένα σκάρτο τεταρτάκι στο πρώτο ημίχρονο και ένα σκάρτο δεκαλεπτάκι στο δεύτερο ήταν όλα όσα άξιζαν για να σηκωθεί κανείς από τη θέση του.

Όσο ο Φορτούνης και ο Μάριν έδειχναν διάθεση και μαχητικότητα - ο Κώστας διεκδικούσε κεφαλιές, αν σας λέει κάτι- ο Ολυμπιακός ήταν συμπαθητικός. Στο χρονικό αυτό διάστημα ήταν που χάθηκε η κλασσική ευκαιρία της αναμέτρησης, με τον Τζούρτζεβιτς και άλλη μια υποσχόμενη με μια παρολίγο κεφαλιά του Ζιλέ.

Ύστερα όλα άλλαξαν προς το μετριότερο. Οι δημιουργικοί μοχλοί στην επίθεση πιάσανε τα άνευρα και τα βιαστικά, οι μπάλες πουλιόντουσαν με ολοένα υψηλότερη συχνότητα και η άεκ δεν ίδρωνε στην άμυνα.

Στο πρώτο σαρανταπεντάλεπτο ήταν που κυριάρχησε ο Ζιλέ. Σχεδόν αλάνθαστος, έβγαινε, όπως αρμόζει σε κάθε σοβαρό ποδοσφαιριστή, πρώτος στη μπάλα, διεκδικούσε και κέρδιζε τις περισσότερες εναέριες μονομαχίες, πηδώντας με δύο αντιπάλους του. Δυστυχώς για τον ίδιο αλλά και τον Ρομαό που τον ακολούθησε σε απόδοση, τα κλεψίματα της μπάλας δεν απέδωσαν σχεδόν τίποτε το συγκλονιστικό, αφού ο Ολυμπιακός είχε την ατυχία να πηγαίνει, συνήθως, η μπάλα στον Σεμπά ή στον Κούτρη οι οποίοι χρυσάφι έπιαναν και το μετέτρεπαν σε κάρβουνο.

Αμυντικά η ομάδα δεν είχε κανένα πρόβλημα, με τον Σισέ και τον Μποτία να βασιλεύουν στο χώρο μπροστά από την περιοχή του Προτό.

Ο κόσμος που πλημμύρισε το Καραϊσκάκης ήταν ολοφάνερο πως αναζητούσε διαρκώς κίνητρο για να σπάσει τα το φράγμα του θορύβου, με την ομάδα να του το αρνείται με την παγωμένη εικόνα της και την αδυναμία της να απλώσει το παιχνίδι και να βγάλει υπεραριθμία στην επίθεση, με τα μπακ. Για αυτό και η περιοχή της άεκ έμοιαζε κενή φιάλη από παίκτες του Ολυμπιακού.

 
Με τον Σεμπά να ξεκινά το δεύτερο ημίχρονο στο ρυθμό που τελείωσε το πρώτο ήταν επιτακτική η αντικατάστασή του.

Μόλις σηκώθηκε για να μπει ο Κέβιν προκλήθηκε ρωγμή στον φέροντα οργανισμό του γηπέδου από τον ενθουσιασμό μας. Ο Κέβιν δεν είναι τυχαία περίπτωση, ούτε οι Γαύροι τον λατρεύουμε άκριτα.

Ο Μιραλάς εκτός από παιχταράς και παιδί που αγαπά τον Θρύλο και την Ελλάδα είναι ο τελευταίος συνδετικός κρίκος με την ομαδάρα του Ερνέστο. Στο πρόσωπό του, ο Γαύρος βλέπει την αντανάκλαση των συναισθημάτων του για τον σχεδόν ονειρικό Ολυμπιακό εκείνης της περιόδου -το κίνητρο που σας έγραφα πιο πάνω.

Το πρώτο δεκάλεπτο από την είσοδό του έγυρε το γήπεδο. Δυό συγκλονιστικές πάσες του έβγαλαν τον Φορτούνη σε θέση βολής, πλην όμως την πρώτη φορά έστειλε τη μπάλα στις δεκαοκτούρες και την έτερη δεν αποτόλμησε ποτέ το σουτ, προτιμώντας χωρίς λόγο, να πασάρει στον Ανδρούτσο.

Ύστερα, το ματς έληξε. Ο Σιδηρόπουλος τα κατάφερε να μας τσακίσει το νευρικό σύστημα με τα αντιποδοσφαιρικά και "αντιδιαιτητικά" σφυρίγματά του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης έπνιξε δύο καθαρά φάουλ για κάρτα και όταν διαμαρτυρήθηκε ο Ρομαό του το ξέκοψε με εκείνες τις δήθεν ψαρωτικές κινήσεις των δύο χεριών, τάχα "ως εδώ, ακούς;". 

Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα παιχνίδι ανούσιο και αντιενθουσιώδες. Η ομάδα έχει πολλές ελλείψεις και εμφανίζει αδυναμίες -τα γράφω διαρκώς από τούτο το βήμα- για να αναμένει κανείς ριζική βελτίωση. Ελπίζω, μόνο, οι διοικούντες να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα που οι ίδιοι δημιούργησαν και να μην εθελοτυφλούν.

ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ  

Προτό: Έπαιζε; Πάντα τέτοια!

Κούτρης: Το παιδάκι δεν μπορεί. Πέραν των γνωστών αδυναμιών του, να πασάρει ή να σεντράρει σωστά είναι ανεπίδεκτος αμυντικά. Στο δεύτερο ημίχρονο βρίσκεται να καταδιώκει τον Τριανταφυλλόπουλο, τρέχοντας από την εξωτερική λωρίδα, κατά παράβαση των κανόνων αμυντικής κυκλοφορίας που θέλει το μπακ να καλύπτει π ά ν τ α την εσωτερική του
επιτιθέμενου. Έχανε εύκολα την ισορροπία του, όθεν και οι εντελώς άστοχες μπαλιές του.

Φιγκέιρας: Μέτρια η παρουσία του Ντιόγο. Επιθετικά δεν κατάφερε ποτέ να περάσει μια μπαλιά της προκοπής. Ακόμη και όταν έμοιαζε εύκολο το να πασάρει στον Τζούρτζεβιτς επέλεγε να ντριπλάρει με αποτέλεσμα να χάνει τη μπάλα και να δίνει την κατοχή στην άεκ. Στο τέλος, καθώς είναι επιρρεπής στον τσαμπουκά, βάνει τρικλοποδιά στον άλλο ανισόρροπο, Λιβάγια μέσα στην περιοχή μας. Ευτυχώς που ο αδέκαστος Σιδηρόπουλος έκανε τα στραβά μάτια...

Σισέ: Ο Μπαμπούλας του Φαλήρου έκανε αισθητή την παρουσία του στο γήπεδο και κατάπιε όλες τις απόπειρες των αντίπαλων επιθετικών να απειλήσουν.

Μποτία: Σοβαρός και μετρημένος ο Αλμπέρτο βοήθησε σημαντικά στο να αδρανοποιηθεί η επίθεση της άεκ.

Ρομαό: Ο άνθρωπος που βγάζει βόλτα τον εαυτό του -όρα σκύλος - ήταν απέραστος -δεν τον περνούσε κανείς δηλαδή!- , ενώ έκανε και την καλύτερη κάθετη μπαλιά στον Τζούρτζεβιτς, στο πρώτο ημίχρονο.

Ζιλέ: Εντυπωσιακός, συγκροτημένος και ατσάλινος υπήρξε καθόλη τη διάρκεια του αγώνα ο Βέλγος. Δωρεάν μαθήματα εξαριού/οκταριού έδωσε το παιδί και ανακηρύχτηκε δικαίως, ως ο πολυτιμότερος παίκτης της αναμέτρησης. 

Σεμπά: Έπαιζε; Το παιδί που γνωρίζαμε τα προηγούμενα δύο χρόνια έχει καταντήσει ο περίγελως του Φαλήρου. Το τί φταίει ας το βρει ο ίδιος επειδή εμάς μας κούρασε. Υπήρχαν φάσεις, εκτός εκείνων όπου πούλαγε απλώς τη μπάλα, στις οποίες λες και προσπαθούσε να αποφύγει να έρθει σε επαφή μαζί της.

Μαρίν: Μάλλον αναιμική η εμφάνιση του Μάρκο. Στην αρχή έδειξε μεγάλη όρεξη για μπάλα, μετά διαχειρίστηκε την παρουσία του στην ενδεκάδα.

Φορτούνης: Ο Κώστας γλύστρησε ξανά, ίσαμε τρείς φορές. ΄Οταν θα πάψει να πέφτει κάτω σαν το κοτόπουλο, τότε να περιμένουμε ενδεχομένως, απείρως καλύτερες και πιο μεστές εμφανίσεις. Όπως και στο ματς με την Ξάνθη έκανε τσαφ με τη μπάλα ενώ βρισκόταν σε καλή θέση, στα πλάγια της μικρής περιοχής.

Τζούρτζεβιτς: Τρέχει σαν να τον κυνηγάνε, μαρκάρει και τη σκιά του, παίζει αποτελεσματικά με την πλάτη, αλλά στα τελειώματα έχει θέμα σοβαρό. Η προβολή του μπροστά στον Μπάρκα ήταν "λίγη", ενώ άλλο ένα σουτ που έκανε από θέση μέσα αριστερά, στην περιοχή της άεκ, έφθασε στον Υμηττό. Γενικώς όμως βοήθησε και ας μην τροφοδοτήθηκε όπως πρέπει.

Μιραλάς: Και μόνο η παρουσία του ανέτοιμου Κέβιν ήταν αρκετή για να τρομοκρατηθεί η άμυνα της άεκ. Αλλά ένας κούκος, ίσον κανένας κούκος. Ο Κέβιν θέλει συμπαράσταση, θέλει παιχταράδες για να μας βοηθήσει να τον βοηθήσουμε.

Ανδρούτσος: Παίζει, τρέχει, πηδάει και όλο στην ίδια θέση είναι.

Γκαρσία: Από την προετοιμασία του καλοκαιριού και εντεύθεν τα σχόλιά μου για το "μαντρόσκυλο" της Καταλονίας. Το σχέδιο είναι πίεση-πίεση-πίεση. Για να αποδώσει όμως θέλει μια άλλη ομάδα, πιο φρέσκια, πιο αποφασιστική και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση.

Αdam!